Yasemin Kokusu -Tamamlandı-

2.Bölüm

İki kalp arasında en kısa yol:
Birbirine uzanmış ve zaman zaman
Ancak parmak uçlarıyla değebilen
İki kol.

Merdivenlerin oraya koşuyorum,
Beklemek gövde gösterisi zamanın;
Çok erken gelmişim seni bulamıyorum,
Bir şeyin provası yapılıyor sanki.

Kuşlar toplanmışlar göçüyorlar
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

Cemal Süreya
.
.
.

Uzaklaşmalıydım buradan bir an evvel çünkü gözyaşlarımı daha içimde ne kadar tutabilirdim bilmiyorum ?Nasıl bir hismiş bu Yarabbi ?
Asla isyan etmek gibi bir niyetim yok Allah 'ım ama tam şurası tam şurası çok acıyor . diyerek yüreğimi gösterip oradan hızla uzaklaşırken dizlerimin bağı çözülüvermişti de hızla dizimin üstüne düşüvermiştim . Yağmur şiddetini arttırmıştı. Çok korkardım normalde gök gürültüsünden ama şuan korku dahi hissedemiyordum .
Evet hislerim bir an da yok oluvermişti. Orada öyle ne kadar kaldım bilmem ama bi anda kolumdan biri tutup "Afra noldu sana hemen kalk gel eve götüreyim seni " sesini duydum .Ses titriyordu .Yüzüne bakınca onun Sevde olduğunu anladım oda ağlıyordu korkmuştu.Kalkınca birden bir acı hissedip dizime doğru bakınca dizlerimden akan yağmurla beraber kan süzüldügünü görmüştüm.
Yüreğimde acı o acıyı da bastırmıştı.
Sevdem ah Sevdem benim sırdaşım yoldaşım dostum ona " Sevdem eve gitmeyelim annem beni bu halde görmesin.. Size geçelim sizden ona haber verip sizde kalayım" dedim son kalan gücümle. Annem beni böyle görmemeliydi. Ona nasıl açıklardım bu halimi ? Daha önemlisi beni böyle görse ne kadar da üzülürdü..
Oda hiç bir şey demeden kafa işaretiyle aşağı yukarı sallayarak onaylamıştı. Konuşamıyordu oda hissetmişti belkide benim hissettiğim acıyı...
Bir eliyle omzuna attığı elimi diğer eliyle belimi tutuyordu. Bacaklarım da derman kalmamıştı ne kadar yürümüşsem Sevdegilin evine kadar gelmişim onlar bizden iki sokak ötede oturuyordu.
Eve girip kimseye görünmeden hemen üst kattaki odasına girdik . Beni oturtup üzerime bir havlu verdikten sonra hızla annemi dahada meraklandırmamak için arayıp onlarda olduğumu zamanın nasıl geçtiğini farketmediğimizi felan söyleyip bugün için izin almıştı bile .Telefonu koltuğun üstüne bırakarak hızla yanıma gelip üstümü değiştirmiştik . Bedenlerimiz neredeyse aynıydı kıyafet bulmakta zorlanmamıştı .Yaralarıma pansuman yaparken ayrı bir itina gösteriyordu ben ise olanları yorgun, bitkin ve olabildiğince dalgın bir yüz ifadesiyle takip edebildiğim kadar ediyordum . En son her şeyi hallettikten sonra yanıma uzandı sıkıca sarıldı bana ben de ona daha sıkı sarılmaya çalıştım kalan gücümle...
Kulağıma "Ne olduğunu sormayacağım yat ve dinlen Afram sonra konuşuruz " dedi ve bir buse kondururken yanağıma hâlâ titrediğimi hissetmiş olacak ki "Sakin ol Afram geçti hadi uyu "dedi titrek bir sesle
Geçmiş miydi gerçekten?
Yağmur damlaları arasında oda kayıp gitmişmiydi ?
İstemişler miydi kızı ?
Harun artık sözlü müydü?
Hiç başlamadan kayıp mı etmiştim onu?
Onunla konuşmadığım yıllar ne kadar da zor geçmişti halbuki ..
Şimdi ise ömür boyu kaybetmiştim onu..
Evlerimizin arasında 150 metre olsa da aramızda koskocaman uçurumlar  vardı .
Başka bir kadının sözlüsüne sonrada eşi olacak kişiye sevdalı olmak bana yakışır mıydı? Bu hiç hoş bir şey değildi .Peki ya unutmak da bu kadar kolay mıydı ?
Yastığıma istemsizce düşen sıcak bir gözyaşı içimdeki yangının büyüklüğünü gösteriyordu..
Kaç gözyaşı söndürürdü içimizdeki yangını?
Söndürmeye yeter miydi bütün gözyaşlarım?
O an Özdemir Asaf'ın bir zamanlar.okudugum mısraları geldi
"Kolay mıdır bir anda her şeyden vazgeçip gitmek, yoksa her şeye rağmen gitmekten vazgeçip sevmek mi gerek? "
O an bu sözü pek anlayamamıştım ama şuan  her kelimesini anlıyorum.
En son uyumadan içimden:

Bismillahirrahmanirrahım;
"La Havle Vela Kuvvete İlla Billlahil’Aliyyil’Azıym.”

"La Havle Vela Kuvvete İlla Billlahil’Aliyyil’Azıym.”

“Ey yedi göklerin ve büyük Arş’ın Rabbi olan Rabbim! Beni her üzüntü verici şeyden, dilediğin şekilde ve dilediğin yerden kurtar” diyerek uyumaya uğraştım.Uyuyunca düşünmüyordu insan.

Bu bölümünde sonuna gelmiş olduk sevgili okur kardeşim yıldız bırakarak hikayeyi aydınlatır mısın? 💫💫