The Songs Of Us

Chapter 4: The Art Of Letting Go

Nasa kotse na sila ni Edward pauwi. Wala silang kibuan at tanging tunog lamang na nagmumula sa stereo ng kotse nito ang maririnig.

Alam niyang galit parin ang binata at sa mga oras na iyon ay wala siyang alam na sabihin. He and Heaven might have fought for another nonsense reason, dahil lagi namang ganun. At wala siya sa mood na iconsole ang kaibigan, not now when her heart is hurting so much.

Natigilan siya ng mula sa stereo ay pumailanglang ang isang awiting angkop na angkop sa gusto na niyang gawin at nararamdaman.

Put away the pictures, put away the memories
I go over and over through my tears
I've held them 'til I'm blind, they kept my hope alive..

Napabaling ang mukha ni Dale sa bintana ng kotse. She contained her tears from falling dahil ayaw niyang makita ng kaibigan iyon.

As if somehow that might keep you here
Once you believe in a love forevermore
How do you leave it in a drawer?

"I'm sorry." narinig niyang mahinang sabi ni Edward bago nagbitaw ng malalim na buntong hininga.

What he said just hurt her more dahil parang sinasabi nito that she should really let go of her feelings.. Though that's absurd dahil hindi naman nito alam ang nararamdaman niya.

She chose to keep quiet at nanatiling nakatanaw sa labas habang pinapakinggan ang malungkot na awitin. Relate siya.

Now here it comes, the hardest part of all
Unchain my heart that's holding on
How do I start to live my life alone?
Guess I'm just learning, learning the art of letting go...

"Dale, please talk to me." may mababakas ng pakiusap sa tinig ng binata. "I'm sorry, okay?" sabi nito na saglit siyang nilingon bago ipinagpatuloy ang pagmamaneho.

"Why are you sorry again, Ed?" tanong noya sa malungkot na tinig ng hindi ito tinitingnan at nanatiling nakatanaw sa labas ng bintana.

"B-because-,Because I got mad and forced you to come home with me.." nauutal na sagot nito na hindi magawang makatingin sa dalaga.

"Why did you get mad?" tanong ulit ni Dale at sa pagkakataong iyon ay nilingon na amg binata.

Nalito si Edward sa tanong na iyon ni Mary Dale. Hindi niya alam kung ano ang isasagot.
Bakit nga ba ganun nalang ang galit niya to the extent na hinayaan niyang magisang umuwi ang nobya and drag her bestfriend home.

Try to say it's over, say the word good bye
But each time it catches in my throat
You're still here with me and I can't set you free
So I hold on to what i wanted most
Maybe someday we'll be friends forevermore
Wish I could open up that door...

Nang hindi sumagot si Edward ay muling nagsalita si Dale.

"Kung ano man ang hindi ninyo napagkasunduan ni Heaven, I just hope maayos nyo na agad." mahinang sabi ng dalaga bago yumuko. "But, Ed. I hope this is also the last time na sa akin mo ibubuntong ang galit mo dahil nagaway kayo ng nobya mo." may pait sa tinig na sabi ng dalaga na dahilan para matigilan ang binata.

Now here it comes the hardest part of all
Unchain my heart that's holding on
How do I start to live my life alone?
Guess I'm just learning, learning the art of letting go..

" I'm just your bestfriend, yes!" naluluha ng patuloy ni Dale and Edward doesn't seem ro notice. "But, that doesn't give you the right to make me your anger absorber every time your mad." sabi ng dalaga na tuluyan ng napaiyak.

Mixed emotion na siya. She's hurting so bad, she's sad and angry at the same time.. At natigilan si Edward sa nakikitang pag iyak niya. He tried to reach her pero umiwas ang dalaga.

" Look, Dale. I'm really sorry. I didn't mean to hurt you." natatarantang sabi ng binata.

"But, you already did Ed." she said sabay mg marahang paghikbi.

She felt na gumilid at huminto ang kotse nito. At ng itaas niya ang mukha ay nakita niyang nasa harap na sila ng bahay nila. She was about to reach the door ng mabigla siya ng abutin siya ni Edward and hug her so tight.

What can I say, what can I do
But try to make it through the pain
Not one more day without you..

"I'm really sorry, love." bulong nito na ginamit ang endearment na madalas nitong gamitin sa kanya pag naglalambing ito. Pero para dito ay endearment iyon ng isang kuya sa nakababata nitong kapatid, but for her it was more than that.

At lalo siyang napaiyak dahil sa isiping iyon.

"I promise, I will never ever make you cry again." he promised habang marahang hinihimas ang buhok niya.

But you will always make me cry Ed.. Sa isip ay sagot ng dalaga.

"I promise, I'll make it up to you." muli ay sabi nito.

"You don't have to." sagot ng dalaga na kumawala na sa pagkakayakap nito at dahan dahang lumayo aa binata.

Pinunasan niya ang luhang nasa mga pisngi bago tumingin sa mga mata ng binata.

"But, I want you to promise me 1 thing though." she said habang matipid na nginitian ang kaibigan.

"Sure, what is it?" agad na pagpayag ng binata.

"Promise me that from now on, you'll be nicer with Conner." she said na ikinabalik ng kunot sa noo ng binata. "He is my boyfriend after all."

"Boyfriend my ass!" asik nito. "Do you even love that punk? No, wait! Are you sure he loves you?" galit uli ito.

"He love me Ed." mahinang sagot ng dalaga.

Matiim siyang tinitigan ng binata bago sa naggagalaiting tinig ay,

"Do you love him?" sabi nito na matamang nakatingin sa mukha niya.

She looked away bago ito sinagot.

"Y-yes of c-course." nauutal na sagot niya.

"You are not a very good liar Mary Dale." sabi nito. "You don't love that guy. I can see that you don't feel anything for him."

Where do I start, to live my life alone
Guess I'm learning, only learning.
I'll be learning
Learning the art of letting go..

Sabay ng pagtatapos ng kanta na iyon ang pagtagas muli ng luha sa kanyang mga mata bago malungkot na tumingin sa mga mata ng kaibigan at ngumiti.

"You don't know anything about what I truly feel." malungkot na sabi ng dalaga bago inabot ang pinto ng kotse. "Goodbye Ed." huling sabi niya bago tuluyang lumabas ng kotse at patakbong pumasok sa gate.

Akmang susunod sa kanya si Edward pero isinara na niya ang gate. Nagtataka at nalilito namang bumalik ng kotse nito ang binata bago pinaharurut iyon ng takbo.

"You are not in love with that punk Dale! You can't..."

Malakas na sabi ng binata sa sarili niya sabay apak sa selinyador at sa pagmamaneho ibinubos ang galit na nararamdaman, galit na hindi niya maipaliwanag kung bakit nararamdaman niya ng mga oras na iyon.

All he knew is that he hated the idea that other man is holding his bestfriend. He hated it so much he wanted to puch him right there and then.
--------------------------------------------------------------------------

Bayolente much Edward??? Tapang ka din ey noh?? Haha..

Buti nga sayo... D pa kasi aminin sa sarili ey, che jan ka sa heaven mo na mukhang palaka! 😂😂😂

Dun nalang si Dale kay Conner... Para sweet2x mode xa lagi.. 😂😂😂

Please vote and comment mga beshie na magaganda tulad ni Miridil...😜