Chapter 12: Stay

429 55 18
                                    

It happened so fast. Edward was lost, he tried hundred of times to contact Dale. He even disregard his pride and begged Conner to help him talk to Dale. He asked for his parents help to talk with Dale's parents so that they could talk but they all failed. Dale never wanted to see him.

After that afternoon in the park hindi na niya muling nakita ang kaibigan. He was so desperate to see her and talk to her, but she's also desperate to avoid him. He asked Conner of the reason of Dale's sudden decision to leave the country, but all he can answer him is,

"I'm not in the position to tell you anything. Only Dale can tell you the reason pare. If she doesn't want to tell you, just please respect her decision."

Ngayong araw ang alis ng mag anak patungong America and his last chance to see and talk to her. Hindi siya makapapayag na umalis ang dalaga na hindi niya alam ang rason kung bakit bigla itong aalis.

Kung ang proposal niya ang dahilan, he told her that he can wait.. If she really can't accept him in that way, makukuntento na siyang maging kaibigan lang ito. He just wants her to stay, stay by his side kahit kaibigan lang. He can't afford to lose her.

Kasalukuyan siyang nasa loob ng sasakyan niya na nakaparada sa harap ng bahay nila Mary Dale, nagaabang sa paglabas ng dalaga. Ilang minuto ang lumipas ay lumabas na sa gate amg kotse ng maganak sakay ang daddy nito. Nakita niyang lumabas ito ng sasakyan at muling pumasok sa kabahayan.

Naghintay pa siya ng ilang minuto bago nakitang lumabas mula sa maliit na gate ang dalagang hinintay. Mabilis siyang bumaba ng kotse niya at nilapitan ang dalaga na papasakay sa kotse.

"Dale." mahinang tawag ni Edward sa kaibigan.

He saw that she froze, natigil ito sa akmang pagbukas ng pinto ng passenger seat. She did not dare look at him.

"Please look at me," he begged. "I just want us to talk before you leave."

Dahan dahang humarap sa kanya ang dalaga.. And he was shocked sa nakitang hitsura nito. Dale looked thinner at nanlalalim ang mga mata nito. Her face is pale, though hi di nabawasan ang ganda ng kaibigan, Mababakas parin  sa mukha nito ang pangangayayat.

"What happened to you? You look so pale." kababakasan ng matinding pagaalala ang tinig ng binata.

"I-i'm fine Ed." sagot nito sa mahinang tinig. "What is it that you want to talk with me? You need to be fast dahil baka maiwan kami ng eroplano." she said coldly na ikinagulat ng binata.

Hesitantly he walked towards her, akma niya itong hahawakam sa kamay ngunit bahagyamg umatras ang dalaga. So, he held himself at nahinang napabuntong hininga bago namulsa at tiningnan ang kaibigan.

" I just want to ask you, why you suddenly wants to go to America?" he asked softly.

Nagiwas ng tingin ang dalaga bago sumagot. "I've alreay told you, I can't tell you." sagot nito sa mahinang tinig.

"And you know, I don't buy it." matatag na sabi ng binata.

"What is it that you want Edward? I told you, i can't tell you my reasons, isn't that enough? Can't you just accept that and stop bothering me already?" pigil ang iyak na pahayag ng dalaga.

She needs to be strong or else mas gugustuhin niya ng manatili sa piling ng binata. But she knew she can't, para hindi niya masaktan ang kaibigan sa huli she needed to leave him. He deserves someone better.

" I already told you what I want! I want to know your reason for leaving!" he snapped.

"And I told you I wont tell you!" she snapped back. "Please, Ed. My leaving does not concern you, it's none of your business so let it go. Please? Let me go." mababakas sa mga mata ng dalaga ang pakikiusap.

Edward was taken aback by her words. So, this does not concern him and none of his busines. Napakuyom ng kamao ang binata.

" I thought I'm your best friend? "he asked is a low voice habang nakayuko.

Malungkot na napangiti ang dalaga sa tanong ni Edward.

" Yes you are. But there are things that I don't have to tell my bestfriend also. " she answered.

" I love you Dale. " biglang sabi ng binata na ikinabigla ng dalaga. And then a sad smile formed her lips bago nagsalita.

"I know, I'm your bestfriend. How could you not?" she said.

"I love you Dale!" ulit nito sa mas malakas na tinig habang itinaas ang tingin at tinitigan siya sa mga mata.

"I-i heared you first time, as your bestfr-"

"I love you more than a friend Mary Dale! And I'm begging you to stay, please stay!" Dale wanted to cry as well ng makita ang mga luhang pumapatak mula sa mga mata ni Edward. Ang pagsusumamo sa tinig nito and desperation in his eyes kitang kita ng dalaga.

Sa nakikitang reaksiyon ng binata ay mas tumindi ang kagustuhan ng dalaga na umalis. Alam niyang kung mananatili siya ay higit pa amg sakit na maidudulot niya kay Edward.

"Please, don't leave me Dale. I beg of you." narinig niyang patuloy na pakiusap ng binata.

She took a deep breath. Looked at her parents na kasalukuyang nakatayo sa maliit na gate ng kanilang bahay at nagmamasid sa nangyayari. She gathered all her strength to look at Edward with a cold stare, and using her coldest voice she said,

"Well, I don't love you in same way Ed. You're my bestfriend and always will be. I'm inlove with C-conner." muntik pa siyang mautal sa pagbanggit sa pangalan ng mabuting kaibigan. Her words meant to hurt Edward para mas mabilis para ditong kalimutan siya.

Sa narinig mula sa kanya ay natigagal ang binata. It hurt so much, as if something is piercing through his heart.

"If you really are my friend, you will respect my feelings amd stop bothering me. You can find another girl who will love you back. Just forget about your feelings for me." muling sabi ng dalaga na hindi nakatingin sa binata.

"If there's nothing else, we're leaving now. Mahuhuli kami sa flight." she said na tiningnan mga magulang na nakakaunawang tumango. "Conner must be waiting for us in the airport." she said, intentionally hurting Edward more. Mas gugustuhin pa niyang magalit sa kanya ang binata, alam niyang pagsimabi niya iyon ay hindi nito iyon magugustuhan.

At hindi siya magkamali ng hinala. Base from Edward's facial expression, alam niyang galit ito sa sinabi niya. Kaya bago pa niya maisipang bawiin ang sinabi ay dalidali na siyang pumasok sa loob ng sasakyan.

"Dale, wait!" sinubukang habulin ni Edward si dale. Pero naramdaman niya ang isang kamay na pumigil sa kanyang balikat. Ng lumingin siya ay nakita niya ang daddy nito na may nakakaunawang expression sa mukha. Ang tita veronica niya ay may simpatyang niyakap siya bago sumakay narin ng kotse.

"Hijo, let her be for now. I'm sorry if she had to hurt you this way, she has her reasons. I hope you will not hate her that much." sabi nito sa malungkot na tinig.

"What do you mean tito?" naguguluhang tanong ng binata na hindi inaalis ang tingin sa likod mg dalaga na tanaw mula sa likod ng kotse.

"All I can say is that Dale is hurting more than you are." sabi nito bago.tinapik siya sa balikat, "We have to. Go now hijo. You take care." huling sabi nito bago naglakad patungo sa sasakyan.

Moments later, tinatanaw na niya ang papalayong sasakyan. His tears fell down his cheeks. Hurt, devastated and broken...

"Dale..... I only wanted you to be by my side for the rest of our lives! But you choose to leave me." hinagpis ng binata.

"Ed.... I wanted to be with you for the remaining days of my life... But, I couldn't be selfish. I need to leave you while I can." hinagpis ng dalaga na ang luha ay hindi mapigilan sa mabilis na pagdaloy.
---------------------------------------------------------------------------

Sino amg nakamiss dito???? 😁😁😁

Hula hula sa kung ano mangyayari kay Dale!!!

(Next update will be in 2 days...)

Vote, comment,share

The Songs Of UsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon