The Songs Of Us

Chapter 8: Kakayanin Kaya

Hello pipol!!! Wala talaga akong planong haluan ng tagalog song ang story na ito. But, the moment na napakinggan ko ang new song ni Maymay.... Haaay... Talaga namang nakuha ang puso ko ng kanta at ng boses niya.. So idecided to save this chapter for our baby Maymay's new song "Kakayanin Kaya"

Please also hear the song sa YouTube.. Spotify... At sa lahat ng music chanel na available na ang song ni Baby Maymay.. Let's make it No. 1...!😘😘😘😘✊✊✊✊
-------------------------------------------------------------------------

Edward spend the whole weekend locking himself in his bedroom. Wala siyang gustong kausapin kahit pa ang mga magulang. He is grieving and in so much pain.

Kinalunes kailangan na niyang pumasok sa eskwelahan dahil magsisimula na ang final exams nila. His mother was very angry at him dahil sa ilang araw na pagkukulong niya mula ng araw na iyon sa nasaksihan niya sa bahay nila Mary Dale.

"Don't tell me papasok ka ng hindi kumakain Edward?" ang mama niya na nakakunot noo.

"I'm not hungry mom." sabi niya bago dinampot ang susi ng kotse niya sa ibabaw ng lamesa.

"You did not eat dinner last night. Paanong you are not hungry huh?" galit ng sita nito sa kanya.

"Please, mom. Let me be." sabi niya

"Kung ano man ang problema mo pwede mo namang sabihin sa akin iho." napapabunting hiningang sabi ng mama niya.

"Really mom. I'm fine."

"Is it about Dale?" deretxong tanong nito ng walang makuhang matinong sagot mula sa kanya.

"I have to go mom. Malililate na ako." walang emosyong sagot ng binata bago tuluyang umalis.

Ayaw niyang makita ng ina ang pait sa mga mata niya. He's not ready to tell anyone else how he feels right now. At ang taong tanging nasasabihan niya at nakakaramay niya kapag ganito ang pakiramdam niya ay alam naman niyang hindi siya madadamayan dahil ito mismo amg sanhi ng pagkakaganoon niya.

But she's still his bestfriend. At gusto niyang maging masaya din ito. Right at that moment, he made a decision. He can't lose Dale even as a friend. At kahit masakit kakayanin niya basta nasa tabi niya ito, hindi man bilang kasintahan at list bilang isang kaibigan man lang.

He drove fast hanggan makarating sa eskwelahan. Matapos iparada ang kotse sa parking lot ay agad na bumaba mula roon at hinanap sa buong eskwelahan ang babaeng pakay.

He found her at the canteen with Conner. She's smilling so brightly na para bang iyon ang nagbibigay liwanag sa buong kapaligiran. Napapatawa din ito, at amg tinig nito ay tila isang musika sa kanyang pandinig.

Once again he thought, kakayanin ba niyang maging masaya sa ibang lalaki ang babaeng pinakamamahal niya?

He saw her ng punasan nito ang gilid ng labi ni Conner na nalagyan ng ketsup dahil sa pagkagat sa burger na kinakain ng mga ito. Again, that pain in his heart. He wanted to cry by held himself.

Unti-unti ay lumapit siya sa dalawa at hustong nasa harap siya ng mga ito ay saka siya huminto. Natigilan si Mary Dale mg makita siya pero agad din siyang biniguan ng matamis na ngiti.

"Oh, Hi Ed! Nag breakfast ka na? Come, join us." nakangiting yaya nito sa kanya. "Ok lang naman diba hon?" baling nito kay Conner na binigyan naman ito ng matamis na ngiti.

"Sure Hon!" sagot nito na binalingan siya. "Come, pare. Join us."

"I'm fine." di makatingin ng deretso sa mga ito na sagot niya. "Ahmm..can I talk to Dale for awhile?" sabi niya bago tiningnan ng derekta ang kaibigan.