Not Alone [Jaehyungparkian]

{2}

"Yine mi dışarıda sabahlayacaksın?"

Brian, büyükbabasını başıyla onaylarken ayakkabılarını çoktan giyinmiş dış kapıyı aralamıştı.

"Açık sözlü velet, ölme de ne yaparsan yap. Ananın babanın dırdırını çekemem bu yaştan sonra."

Asıl onun açık sözlü oluşuna kahkaha attı ve dışarı çıktı. Evlerinin, daha doğrusu büyükbabasının evinin bahçesinden ayrıldıktan sonra bisikletine bindi ve son günlerde sık sık uğradığı yere doğru sürmeye başladı.

Bir bara bisikletle gitmek... fazla garip bir durumdu.

Yinede bunu aldırmadan gecenin soğuğunu hissesip pedallara asıldı. Düşünceleri, bu sayede donmuştu.

Yarım saatlik gezintisinin ardından barın önüne geldiğinde bisikletini oldukça pahalı görünen arabaların arasına park edip yasladığı direğe kilitledikten sonra dağılan saçlarını düzeltti.

Yanında durduğu siyah arabanın camlarına baktı ve kontrol etti, görünüşünü.

"Ahhhh, yine yakıyorsun Brian!"

Kendince eğlendikten sonra bara girdi, kapıda girişleri kontrol eden birileri olmadığı için memnundu.

İçeri girdiğinde barmene başıyla selam verdi ve taburelerden birine geçti.

Barmen, gencin selamını aldıktan sonra tezgahın altından iki tür içki çıkarmıştı.

"Sağdaki mi soldaki mi?"

Brian, başını sağa sola salladı.

"Bu gece içmiyorum."

Dediği barmeni oldukça şaşırtırken bir süre gencin yüzüne baktı sonra ise isyan edercesine konuştu.

"Aish, biliyordum ya... Battın dimi? E tabi içtin o kadar pahalı şeyleri!"

Genç, kocaman kahkaha attı ve cebinden onun için hiç bir değeri olmayan -tamam, belki biraz- kağıt parçalarını çıkarıp uzattı.

"Ancak meyveli sodaya hayır demem."

Barmen sırıtırken içkileri tezgahın altına geri koydu.

"Paragözün teki oldum, mutlu musun?"

Brian, başını salladı.

"Keşin teki oldum, mutlu musun?"

Barmen, başını salladı.

Ardından ikiside kahkaha attı. Barmen, bir süre sonra samimi bir gülüşle sodayı gencin  önüne koydu ve elini uzattı.

"Bence artık tanışmalıyız, ben Havalı Barmen Ultra Yakışıklı Matthew."

Uzattığı elini aynı samimiyetle sıktı Brian.

"Ben ise Brian, Sadece Brian. Tanıştığımıza sevindim."

"Emin ol bende!"

İkiside tanışma faslından bir süre sonra sessiz kalmışlardı arından Matthew'in müşterileri gelmiş, Matt onlarla ilgilenmeye başlamıştı.

Brian ise buraya gelişinin üzerinden 2 ay geçeli ilk defa bir arkadaş edindiğine sevinmekle meşguldü.

Ah, pardon. İkinci kez arkadaş edinişine sevinmekle meşguldü. Ancak ne yazıktır ki, Brian bunu bilmiyordu.

Evet, dünü hatırlamıyordu.

Önündeki sodayı yavaşça içerken dün geceyi hatırlamaya çalıştı. Sabah uyandığında kendini evlerinin bahçesindeki çimenlerde sızmış bir şekilde bulmuştu.