{8}

284 32 54
                                    

"Nasıl gidiyor?"

Kafamı kaldırıp Jae'ye baktım. Ardından gülümsedim ve elimdeki bagetleri ona uzattım.

"İyi gidiyor."

Bagetleri kavrayıp karşıma oturdu. Dowoon yine barda unutmuştu bagetlerini. Şu sıralar kimsenin aklı pek yerinde değildi zaten...

"Öyle görünmüyor ama..."

Gülümsememi genişletmeye çalıştım Jae karşıma geçip otururken.

"Sahte gülümsüyorsun."

"Hayır."

"Zaten son zamanlarda herkes sahte gülümser oldu."

"Sen iyi misin Jae?"

Son yaşanan olayların en çok onu üzdüğü oldukça belliydi.

Durum şuydu ki... Geçen hafta Junhyeok' a bir şirketten teklif gelmişti.

Jae ve diğerleri teklif geldiği ilk andan beri Junhyeok'a gitmesini söylemiş durmuştular ancak Junhyeok onları bırakıp gitmeyi istemediği için teklifi görmezden gelmeye çalışmıştı. Fakat diğerleri gitmesi için çok ısrar etmeye devam edince o da gitmişti...

Ben de üzülmüştüm ama onlar kadar değil, sonuçta çok yakınlardı. Üstelik staj için şehir dışına gitmişti, Junhyeok... Bu onları daha da üzmüştü. Jae ve diğerleri üzüntülerini belli etmemek için çok çabalamışlardı ta ki ayrıldıkları sırada Junhyeok dayanamayıp göz yaşlarını serbest bırakana dek...

İşte tam o anda cidden ipler kopmuştu, gerçekler herkesin yüzüne çarpmıştı bir nevi.

Bu sabah vedalaşmışlardı, ardından akşam barda çalmaları gerektiği için de bara gelmişlerdi. Fakat cidden zor bir performans olmuştu. Dowoon aralarında en güçsüzüydü ve performans boyunca kafasını eğmişti, performans bitişinde gözleri şişmişti. Sungjin güçlü kalmaya çalışmıştı ama sesi titremişti birçok kez. Wonpil çok durgundu tek bir an gülümsememişti.

Jae ise... o bütün performans boyunca gülümsemiş ve hiçbir şey olmamış gibi davranmıştı. Bu işte en korkutucu olanıydı.

"İyi değilim."

Ayağa kalktım ve karşısına geçip elimi uzattım.

"Sallanalım mı?"

{...}

"Eğer ona gitme deseydik bencillik etmiş olurduk... Dün akşam Sungjin ve diğerleri ile Jun olmadan buluştuk. Hepimiz üzgünüz, sonuçta kaç yıllık grubumuzun bir üyesi onu da geçtim arkadaşımız gitti. Güzel bir gelecek kurma fırsatını geri tepmesini istemiyorduk. Hele bizim yüzümüzden tepmesini hiç istemiyorduk bu yüzden gitmesi için çok destek olduk."

Derin bir iç çekti, onu ilk defa bu kadar mutsuz görüyordum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Sungjin'i de, Dowoon'u da, Wonpil' i de ayakta tutan onlara destek olan Jae'ydi. En güçlüleri oydu, hepsine destek oluyor gülümsüyordu. Junhyeok'a da en çok o destek olmuştu. Ama sanırım artık dayanamıyordu.

"Çocukların hepsi çok yoruldu, Junhyeok gittikten sonra barda çalmaya devam eder miyiz bilmiyorum ama eminim etmezsek bu Junhyeok'u çok üzecek. Fakat onsuz nasıl devam edicez bilmiyorum, biz hep onunla çaldık. Bugün dinledin performansı... berbattık. Bilmiyorum, kafam o kadar dolu ki... Düşünme yetimi kaybetmiş gibi hissediyorum."

Ruhsal olarak çöktüğü o kadar belliydi ki. Ona nasıl mutlu edebilirdim bilmiyordum. O benim için o kadar şey yaparken ben onun tamda ihtiyacı olduğu bu anda onun için ne yapabileceğimi tahmin bile edemiyordum. Kesinlikle kötü bir arkadaştım. Jae gibi birisini hak etmiyordum.

"Acını dindirmek istiyorum ama ne yapacağımı bilmiyorum."

Kafamı ona çevirmiş demirlere yaslamıştım. Gözlerini kapadı.

"Bir şey yapmak zorunda değilsin."

Zorunda değildim, evet. Ama yapmak istiyordum. Çünkü onun üzülmesini... istemiyordum.

"Buraya gel."

Ayağa kalkıp karşısına geçtim. Gözlerini açtı ve tek kaşını kaldırıp bana baktı.

"Ne?"

Elini tutup onu ayağı kaldırdım ve ona sarıldım. Doğru, sarıldım.

"N-napıyorsun sen?"

Başını omzuma yasladım. Onun karşılık vereceği yoktu pek.

"Sarılıyorum."

Bir süre sessiz kaldı. Ardından karşılık verdi, sımsıkı... Ardından omzum ıslanmaya başladı. Kalbim neden ağrıyordu ki? Gözlerimi kapadım. Elimi saçlarına yerleştirdim.

Dejavu?

"Yavaşça yok oluyor
Kayıp ve korkulusun
Bu soğuk dünya da umut nerede?
Uzakta bir ışık arıyorsun, hayatını kurtaracak birini.
Korku içinde yaşıyorsun.
Kimse ağladığını duymadığı için.
Seninleyim.
Seni sonuna dek taşıyacağım.
Kendini salıverdiğinde seni bırakmayacağım.
Yakalayacağım.
Çünkü sen yalnız değilsin, değilsin.~

Ağla Jaehyung, göz yaşlarını saklayacağım. "

...

Birbirlerini sesleriyle iyileştiren bir çift ruh...

Sanırım final kesinleşiyor.

İyi geceler dilerim.




Not Alone [Jaehyungparkian]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin