Her şey çok normalken bir anda asla düşünemeyeceğiniz bir gerçekle karşılaşsanız nasıl tepki verirdiniz?
Alıştığınız ve yaptığınız çoğu şeyin yalan olduğu gerçeğiyle nasıl yüzleşilebilir?
~Min Seo~ Gözümü açtığımda saat 8.45 ti. Olamaz okula geç kalıcam derse 15 dakika var. Hemen kalkıp üzerimi giyindim. Çantamı alıp hızlı bir şekilden evden çıkmıştım. Okul evime çok uzakta değildi bu yüzden çok fazla geç kalacağımı düşünmüyordum. Hemen ilk gelen otobüse binip boş bir yere oturdum. Neden alarmımın çalmadığına anlam veremiyorum.
Okula geldiğimde ders başlamıştı. İlk ders ingilizceydi. İngilizce hocasını hiç sevmiyordum beni azarlayacağını bildiğim için ilk derse girmeme kararı aldım. Kantine inip bir şeyler yemeği düşündüm. Tost ve meyve suyu alıp boş bir masaya oturdum. Daha sonra etrafıma bakınca yakışıklı bir çocuk dikkatimi çekmişti. Müdür yardımcısıyla konuşuyordu.Bu çocuğu daha önce hiç görmemiştim.
Ben bunları düşünürken zilin çaldığını farkettim. Hemen Woo Jin'in yanına gittim. "Derste neden yoktun?" "Uyuyakalmışım ilk derse geç kalınca girmek istemedim." "Anladım. Bu akşam dışarı çıkalım mı sevgilim?" "Olur nereye gidelim?" "Yemeğe gidelim istersen" "Olur bana uyar" dedim ve sınıfa çıktık.
Ders başladığında hocamız sınıfa yeni birinin geldiğini söyledi. "İçeri gel ve kendini tanıt" İçeri giren kişi sabah gördüğüm o çocuktu. Demek ki okula yeni gelmişti. "Merhaba! Ben Jimin umarım iyi anlaşırız" Deyip gülümsedi. Tüm kızlar ona bakıyordu. "Boş bulduğun bir yere geçebilirsin" Jimin en arkada boş bir sıraya oturmuştu.
Ders bittiğinde tüm kızlar jiminin yanına gidip onunla konuşmaya çalışıyordu. Ama jimin çok fazla cevap vermiyordu.
Son ders bittiğinde çantamı alıp Woo Jinin yanına gittim. Beraber evlerimize dönüp oradan da yemeğe gidecektik. Saat 16.30 du. Saat 6da beni almaya geleceğini söylemişti. Eve vardığımda hemen odama gidip ne giyebileceğimi düşündüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üzerimi giyinip hafif bir makyaj yapıp saçlarımı açık bırakmıştım. Telefonum çalıyordu. Arayan kişi Woo Jindi. "Sevgilim hazır mısın?Aşağıda seni bekliyorum." "Evet geliyorum"
Aşağıya inip arabasına bindim. Daha sonra gideceğimiz restorana sürmeye başladı. Gittiğimiz yer çok hoş görünüyordu. Bir masaya geçip oturduk ve yemek siparişi verdik. "Sevgilim nasılsın?" "Çok iyiyim burayı çok sevdim." "Beğenmene sevindim. Bundan sonra buraya sık sık gelebiliriz istersen" Daha sonra Woo Jinin telefonu çaldı. "Sevgilim hemen geliyorum" "Tamam bekliyorum"
Bu sıralar çok fazla kişiyle konuşuyordu. Bu durum gerçekten garibime gidiyor. İki yıldır birlikteyiz. Ama hiç bu kadar arayanı olduğunu bilmiyordum.Geldiğinde kimin aradığını sordum. "Arayan kimdi?" "T-tanımıyorsun bi arkadaşım." "Anladım" dedim ve sakince yüzüne bakıyordum. Bi gariplik vardı. Nedense içim rahat değildi. Sonrasında yemekler geldi. Yemekleri yiyip beraber gezicektik. "Sevgilim biliyorum seninle gezicektik ama çok yorgun hissediyorum başka bir gün yapsak olur mu?" "Hasta mısın neyin var?" "İyiyim merak etme sadece yorgunum bu kadar" " Olur başka zaman yapalım" dedim ve arabaya bindik. Evime geldiğimizde "iyi geceler" diyip dudağımdan öptü. Bende gülümseyip eve çıktım.
Üzerime pijamalarımı giyindim. Yatağıma uzanıp düşünüyordum. Woo Jinin bir şeyler sakladığını düşündüm. Ona ne olduğunu soracaktım...
