Her şey çok normalken bir anda asla düşünemeyeceğiniz bir gerçekle karşılaşsanız nasıl tepki verirdiniz?
Alıştığınız ve yaptığınız çoğu şeyin yalan olduğu gerçeğiyle nasıl yüzleşilebilir?
Ben olanları düşünürken uyuya kalmışım. Uyandığımda hala arabadaydık. "Jimin neredeyiz?" "Aslında uyuya kaldığın için sana nereye gitmek istediğini soramadım. Bu yüzden sahile gelmek isteyeceğini düşünüp arabayı oraya çektim. Ama eve gitmek istersen evine de bırakabilirim seni." "Yok sağol sorun değil." "İnip biraz yürüyelim mi?" "Peki" İnip sahile doğru yürümeye başladık. "Bilmiyorum belki anlatmak istemezsin ama neler olduğunu anlatabilir misin?" Bunu duyduğumda tekrar ağlamaya başlamıştım. Bunu gören Jimin "Tamam geçti geçti. Üzülme artık." "Jimin sana olanları anlatacağım." Dedim kısık bir sesle "Tamam gel şöyle oturalım." "Aslında bir süredir Woo Jine karşı bazı şüphelerim vardı. Her seferinde kendime bir bahane bulup öyle bir şeyin olmadığını söylüyordum. 2 yıldır birlikteydik ama şu sıralar nedensizce ondan çok şüpheleniyordum. Durmadan birisiyle konuşup mesajlaşıyordu. Onun kim olduğunu sorduğumda tanımadığımı söylüyordu. Sonra o gün, yani senin Ya Eunla buluştuğun gün, sahile gidip biraz kafa dinlemek istemiştim. Sonra canım sıkıldı ve Woo Jini aradım. Arkasından bir kız senin çok saf olduğunu ve seni kandırdığını söylüyordu. Bunu duyduğumda gerçekten kim olduğunu tahmin edememiştim. Ve Woo Jine yalnız mısın? Dediğimde evet dediği için ona soramazdım. Son olarak onu takip etmek kalmıştı. Dedim ve derin bir nefes aldım. "Zor geliyorsa devam etme" "Hayır, sorun değil. Gittiğimde onları öpüşürken gördüm. Zaten sonrasını biliyorsun. Jimin gerçekten çok kötü hissediyorum. Çok canım yanıyor. 2 yıl boyunca beni kandırdığını söyledi. Ama ben onu hep sevdim. Acaba öğrenmeseydim bu ne kadar daha devam ederdi?" Jimin sessizce küfretti. "Jimin o gün orada ne oldu? Neden ağlıyordun?" "Min Seo galiba ikisi bir olup bizi kandırmışlar." "Nasıl yani?" "Basbayağı. Ben o gün orada Ya Eunu sevdiğimi söyledim. Ve o da bana ne kadar saf olduğumu söyledi. O günden sonra düşünmeye başladım. Biriyle arasında bağlantı olduğu kesindi. İntikam aldığını düşünmüştüm ama onunla daha yeni tanışmıştık. Bu yüzden bu olamazdı. Ama şimdi anlıyorum ki Woo Jin ve Ya Eun birlik olup ikimize zarar vermeye çalışıyorlar." "Ama bunu yapma nedenleri ne ki?" "Bilmiyorum ama bir şekilde öğrenmemiz gerekiyor." "Evet haklısın, ama seni iyi misin? Gerçekten üzgün görünüyordun. İki gündür okula da gelmedin. Merak ettim." "Bir kaç gün olanları düşünüp kafamı toplamam lazımdı. Bu yüzden okula gelmedim. Bu arada o gün orada sana sert çıkıştığım için üzgünüm. Aslında öyle söylemek istememiştim. Sana patlamışım gibi oldu." "Eğer şuanda iyiysen bir sorun yok." "Her neyse saat geç oldu. Yarın okul var. İstersen seni evine bırakayım." "Olur, teşekkür ederim"
Arabaya bindiğimizde ikimizde çok sessizdik. Benim aklımda gerçekten çok fazla soru vardı. Ve bunların en önemlisi bunu neden yaptıklarıydı. Hem Jimine hem de bana zarar vermek istiyorlardı. Ben bunları düşünürken eve varmıştık. "Evet, geldik. Kendine dikkat et Min Seo ve bugün olanları düşünmeden huzurlu bir şekilde uyu." Jiminin bana bunu söylemesi gerçekten çok hoşuma gitmişti. "Peki tamam sağol. Sende kendine dikkat et yarın görüşürüz." Deyip arabadan indim. Eve doğru ilerledim. Arkama baktığımda Jimin hala orada bekliyordu. Ona baktığımı farkedince gülüp içeri girmemi söylercesine elini salladı. Bende ona gülümseyip içeri geçtim. Bi düşününce Woo Jinin bir kere bana böyle yaptığını hatırlamıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Geceymiş gibi hayal edin😉)
Bunları düşünürken Jiminin sözü aklıma geldi. Olanları düşünmeden huzurla uyuyacaktım. Hemen üzerime pijamalarımı giyip yatağa uzandım. Bütün günün yorgunluğuyla beraber derin bir uykuya daldım.
