Her şeyimi sana kaptırdım Aslan.
İlk öfkemi, ilk nefretimi, ilk gülüşümü ilk kahkahamı, ilk ağlayışımı ve ilk sevişimi.
En sonunda kendimide sana kaptırdım.
Sende doğdum ve seninle gözlerimi açtım.
Sende büyüdüm, sende sevildim.
Zamanı geriye sa...
Eğer dördüncü kitap olmasaydı. Bu bölüm 3.Kitabın kapanışı olarak yayınlanacaktı. Zihinlerin bir nebze daha aydınlanması dileğiyle. Oy verip yorum yapmayı unutmayın.
Devamına ve kitabın tüm bölümlerine profilimdeki linkten ulaşabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Oyun Kurucu|
Gözleri gökyüzünün kızıllığını, yoğun karanlığa bırakmasını an be an izliyordu. Başının hafif yukarı meyillenmesi, boyun kemiğine baskı yaparak sızlatsa da, göğün renkleri görülmeye değer ve layıktı.
Ufak çocuk, oturduğu kaldırımdan ayaklarını sütun biçiminde ileri doğru uzattı. Ağrının boynundan, beline dek ulaşmasıyla gözleri yer yüzündeki insanlara devrildi. Site içinde yürüyen iki kişi ev istikametini rotasına almış, süratle ilerliyordu.
Kahverengi tonuna çalan gözleri, parktaki hareketliliğe çevrildi. Salıncakta sallanan alt komşunun kızı dikkatini çekmişti.
Küçük kız öylesine büyülenmiş biçimde sallanmaya odaklıydı ki; sanki dış dünyayla irtibatı tamamen kesilmişti. Huzur ve mutluluk doluydu. İleri geri sallanırken, başı hafifçe geriye doğru gitmiş, kendisi gibi gökyüzünü göz hapsine alıyordu.
Dakikalarca uzun, sarı saçlı kıza dikkat kesildi. Hareketlerindeki naif ve zarafeti izledi. Önünden geçen araba fren yaptı. Kulakları sesle birlikte hafif tırmalandı, içi gıcıklandı. Parkla görüş alanı kesildi. Komşunun kızıyla arasına minik bir barikat çekilmişti.
"Delikanlı, n'aber?"
"Buyrun?"
"Buralarda ne yapıyorsun? Canın sıkılmış gözüküyorsun."
Simasının ürkütücü, yüz hatlarının önce gördüğü kişilerin çok dışında olması tedirginlik hissiyatını doruklara çıkartmıştı.
"Futbol oynayacaktık, arkadaş ekti. Annesinin acil işi çıkmış, gittiler."
"Olur bazen öyle şeyler evlat."
Adamın ürkütücü bakışları, park yönüne döndü. Uzun süre siyah gözleri o noktada takılı kaldı. Kendisine döndüğünde, hafif sırıtması belirdi.
"Şu kızla oynayabilirsin."
"Ne oynayalım? Evcilik mi?"
Adamın kaşları hafif çatıldığında ürperdi. Hayatı boyunca böylesine insan görüp görmediğini teyit etmeye çalıştı. El kol hareketleri normalin dışındaki bir hareketlilikteydi.
"Evcilik oynayacağın kız tipine benzemiyor evlat. Ama istersen ben sana fikir verebilirim."
"Fikirlere açığız." dedi gülümseyerek Furkan.
"Bildiğim fazla değişik bir oyun var."
"Öyle mi?"
"Evet, fakat fazla aykırı. Anne ve babanız kızabilir."
"Onların haberi olmaz. Yine de olmaz, annem kızar."
"Korkuyor musun?"
"Neden korkayayım?"
"Korkuyor gibisin evlat."
"Ben kolay kolay korkmam. Gözümü bir oyunla korkmaz. Oyun nasıl?"
"Anlatıyorum evlat, can kulağıyla dinle. Bir kere anlatıp gideceğim. Bir daha karşılaşmayacağız, belki yıllar sonra karşılaşırız. Kafana takılan sorun olursa soramazsın, ondan diyorum. Oyunun iki kuralı var. Birinci kural; karşındakini sinir ederek pes ettirmeye çalışacaksın. Mesela, ders kitaplarını çal veya çelme tak. Tabi bu sıra sıra olacak, oyun arkadaşın oyunu kabul ederse bu şekilde devam edecek."
"İkinci kural?" dedi Furkan merakla dinlerken.
"İkinci oyunu bitirme kuralı. O kuralda ikiye ayrılıyor. Sinir bozucu olaylardan bıkarak pes eden, oyunun bitmesini isteyen 'OYUN BİTTİ' diyerek oyunu bitirmiş olur, ama oyun bitti diyen kişi oyunu kaybetmiş olur. Birde karşındakine hamle yapmadan oyun bitti dersen bitmiş olur. Hamle yapıp oyun bitti diyemezsin. Oyun Bitmez, bitmemiş olur."
"Anladım, abi."
"Oyunu bitirmek için ikinci kuralsa ölen kişi oyunu kazanır. Hayatta kalan oyunu kaybeder."
"Çocukluk hayatımda ilk defa böyle değişik bir oyun duydum."
"Duyamazsın tabi evlat, bu büyüklerin oyunu. Sende oynayacak mısın onu söyle?"
"Oynayacağım."
Gözleri kendinden emin biçimde parka dikildi, sarı ve uzun saçlı kızı gözlerini hafif kısarak baktı ve yanıtladı.
"Tabi oyun arkadaşım, kabul ederse."
"Eder eder. Gidiyorum, ama gözüm üzerinde sonra görüşeceğiz aslan parçası." dedi ve ürkütücü bakışlarını yoldan Furkan'a çevirdi.
