MAYBE THIS TIME

Kabanata 7

--💗💗--💗💗💗--💗💗-💗💗💗-💗

"Wala pa rin ba ang sundo mo?"
Mula sa binabasang libro ay nagtaas ng mukha si Camille". Napakurap siya nang ilang beses nang masilayan si Stef sa kanyang harapan. Naka pang basketball uniform,
Naka bag pack ito at pawisan. But he still managed to look cute and refreshing. At hindi ito nangangamoy. She assumed na galing ito sa gym at naglaro ng basketball.

Kahit nagririgodon ang tibok ng kanyang dibdib she managed to fake a composed look. Tiningnan niya ang oras. Thirty minutes nang late ang kanyang sundo. Hindi nya alam kung paanu pakiharapan ang binatilyo, kaya matapos itong sulyapan ay ibinalik nya ang atensyon sa kanyang libro, ignoring him.

"Ngayon namang tinatanong ka ay hindi ka sumasagot. Ngunit sumasabad ka sa usapan ng iba." Matigas na turaN nito.

Namula ang kanyang pisnge sa narinig. She was embarrassed.
" Viclyna Tori is my friend and refusing  a girl's invitation is so ungentleman." Depensa nya sa sarili. "Hindi ko ugaling makialam sa usapan ng iba. Hindi ako sisingit sa usapan nyu ng kaibigan ko kung hindi ko nasaksihang nagmumukha na siyang kawawa."

"Wow!." He titled his head. "Isa ka palang ulirang kaibigan " boses na puno ng sarkasmo.

Ang pag-iinit ng kanyang mukha ay nadagdagan dahil sa inasal ng binatilyo. Kung knina ay paghanga ang nararamdaman niya kay Stef dahil aminin man niya at sa hindi may Crush sya sa binata. Ngunit kaagad din niyang sinupil kung anu mang damdamin pinukaw ng lalaki sa bata nyang damdamin. It was her first time to get crush on someone.
And now he was acting arrogantly in front of her! Malaki yata ang bilib nito sa sarili.

"Tss.. ang yabang! Sa isip ng dalaga.lihim na tumikwas ang kanyang kilay. Kung kanina ay malakas ang tibok ng kanyang dibdib dahil masilayan ang guwapong  mukha  nito, ngayon malakas ang tibok ng puso nya dahil sa alta-presyon.

Subalit lumaki siyang hindi basagulera at palengkera. Modulated lagi ang kanyang boses. Ganoon siya pinalaki ng mga magulang nya.

"Look. She sighed. Humihingi ako ng paumanhin kung minamasa mo ang pagsabat ko sa usapan ninyo ni Tori noong isang araw. I did not mean to offend," muli ay sorry and you can leave me now," she dismissed
well in peace.."she added

"Your sorry will do no good, babe," he smiled. "The damage has been done already."

"What!!" Her voiced raise a level. What damage was he talking about? "Ooy Sa tingin ko namn hindi ka napilitang pabigyan si Tori ah, Nagpapakipot ka lang yata. I'm sure gusto mo rin ang kaibigan ko. She's pretty and wealthy. At maraming nagkakagusto doon.

Lihim na napangiwi si Camille sa sinabi. Dahil Nagseselos sya. 😁(toinks)

"But you are prettier and wealthier," he said nonchalantly.
"Ikaw ang gusto ko at hindi si Viclyna Tori na yun". He said cooly na animo'y simpleng bagay lamang ito.

Halus mabingi si Camille sa lakas ng tambol ng kanyang puso. Ang paningin nya kanina na nakatutok sa lupa ay lumipad papunta sa gwapong mukha ng Binata.

"O my God For real?"bulong sa sarili.

"Ehhm! Dahil ba sa mas maganda ako at mayaman? Yun ang lumabas sa bibig nya.

"Sinabi ko lang yun dahil parang di mo alam ang Worth ng sarili mo. Sa ilang araw na minamasdan kita para
kang isang mannequin na kulang sa emosyon. You always look formal and detached. Parang ang hirap mo abutin. At palagi ka nlng nagbabasa ng mga libro mo. Kaya tuloy hindi mo napapansin ang mga tao sa paligid mo. Lalo na ako!

Binawi nya ang tingin lalo nat hindi nya makayanan ang titig ng lalaki. His brown eyes seem to capture her very soul. And really? was he really observing her from a distance?

Hindi nya alam kung ano ang magiging reaction nya sa sinabi nito. This was her first time na may nag-confide sa kanya.
Huminga sya nang malalim. She pulled her books against her chest just looked at him coldly.

"Relax,Camille i don't bite," he said wit a bit disappointed. Yumuko ito at hinawakan ang dalagita para pakalmahin sya.

Ngunit sa halip na kumalma ay mas lalong nag-panic si Camille. He was too close for comfort. Ang natural na amoy nito ay nalalanghap na niya including his breathing.

"Woop. Ang bango nya kahit pawisan. Anu na ba nangyayari sa akin".

She pushed him away. She gasped at the disturbing feeling that he instantly pulled from her at there contact of their flesh. He was tall and lanky. But she could feel the strength of her arms.
Damn him for making her feel this way! Tumayo sya mula sa pagkakaupo sa bench at dinampot amg bag. Balak nyang iwan ang binatilyo.

"Don't go please." Ngunit hindi nakikiusap ang tono ni Stef, sa halip ay mas lamang na pautos. Ihahatid kita sa inyo. Baka mamaya pa darating ang sundo mo.

"I'm sorry but I don't go with strangers." Mariing turan nya.

"We are schoolmates, Camille. And that's enough reason para magmalasakit ako."

"Why, thank you! but i don't need your concern Mr. Jimenez. I can manage," sarkasmong sagot ng dalaga.

"Now you know how to fight back,huh. Ngnit kulang pa ang emosyong bakabadha diyan sa poised pa ring mukha mo, Miss Prim ang Proper Camille Del Valle. Try harder, Babe." Sumilay ang boyish smile nito at kitangkitang ang maliliit na dimple ni Stef.

"Ang cute nya! But no. Di pwedi to. Hindi nya pweding mahalata ang nararamdaman ko. Kalma cams kalma."

"Stay away from me. Mr. Jimenez . Hindi ko gustong magwala dito." Subalit unti-unting nawala ang hinahon nya. Pakiramdam nya ay nanginginig na sya sa galit. O baka nmn sa kilig dahil sa napakatamis na ngiti sa labi ng binata.?,

"O baka naman ayaw mong pumayag na ihatid kita dahil nandidiri kang sumakay sa motorsiklo ko? You prefer comfort and luxury that you're Pajero can give.

She closed her eyes in frustration. Kailangan niyang umalis at iwan ang lalaking ito or else she would lose her temper. Or she would be totally, subsided by his boyish handsomeness.

Ngunit kalaunan ay nakita nyang papasok na ang kanilang Pajero sa loob ng campus nilingon nya si Stef  Nakasakay na ito sa Motorsiklo
At nang nakita siyang pumasok sa sasakyan at umalis na ito.

💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗