MAYBE THIS TIME

Kabanata 9

--💗💗--💗💗-💗💗💗-💗💗
Hello again Friend. 😘😘😘

💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗

Maybe this time
------------------------💞💞💞💞💞💞

"O, bati na tayo ha.? Malambing na bulong ni Stefano

"Pag-iisipan ko," nakangiting ganti nya at pagkatapos mabilis na bumaba ng treehouse. She needed to breathe freely at makalayo sa lalaki. Pakiramdam kasi niya ay hindi na siya makahinga nang maayos.

"Oops,..careful!" He shouted.
"I have to go!" Tuluy-tuluy siya sa pagbaba ng hagdan. Sumilip muna sya sa taas kung nasan si Stefano then she saw him smiling at her.  (aayeeii kinikilig ako😂)

Kumaway ito na ginantihan naman niya at tuluyang nilisan ang lugar na iyon upang pumunta sa kanilang classroom. Feeling ni Camille may pakpak ang kanyang mga paa na halos ay hindi na nakasayad sa lupa habang naglalakad.  And she felt so light that she thought she was flying.
Si Stefano ang dahilan kung bakit nagkakaganito sya.

---------
Naglalakad si Camille papunta sa parking lot nang makitang papasalubong sa kanya si Stefano. He was holding in his left hand. At muli ay nagwala ang puso niya sa loob ng kanyang dibdib nang masilayan ito.

He was showing his oh-so-cute boyish smile, the culprit behind her erratic heartbeat.

"Hi!" Masiglang bati nito.
"Hi!",

"Ako na maghahatid sa iyo. You wear this helmet. For protection purposes.

"Susundoin ako ni Mommy. Tyak na mag-aalala siya." Ngunit inabot din niya ang helmet mula rito.

"Don't worry, sasabihin ko sa guard na inihatid na kita sa inyo oras na dumating ang sundo mo." He walked toward his motorcycle, sumakay at pinaandar iyon. Mabagal na pinatakbo nito iyon at itinigil sa harap niya. "Hop in babe.."

Nag-aalangan man ay napilitang umangkas sa motorsiklo si Camille pagkatapos suotin ang helmet.

Upong pambabae ang ginawa nya.

"No,'wag kang umupo nang ganyan baka mahulog ka. Umupo ka katulad ng sa akin.

Sinunod niya ang sinabi nito. But she put her bag between thier bodies. "Hmmp..Okay na ako."

"Kumapit ka sa baywang ko para siguradong hindi ka mahuhulog".

"Tss.. chansing ba!

Camille hesitated. Ngunit nang pinatakbo na nito ang motorsiklo ay muntik na silang ma out of balance. Napayakap siya sa baywang ng lalaki. Dumikit ang mukha niya sa likod nito. Her nose smelled his natural scent. At kahit nakapagitan sa kanila ang kanyang bag ay dumikit pa rin sa dibdib niya sa likod nito. Mabilis niyang inilayo ang katawan dito.

"Hold tight at huwag kang malikot. Baka matumba tayo,"sabi nito.

Isang malalim na buntung hininga ang pinakawalan niya at muling ikinapit ang mga kamay sa baywang nito.  ,"I'm okay. I can manage. Hindi lang ako sanay sumakay ng motorsiklo hehehe," sagot nya

Mahina lang ang pagpapatakbo ni Stefano sa motorsiklo, sandali itong tumigil sa harapan ng guard house. Para ipaalam na ihahatid nya na si Camille sa kanila.

Napilitan siyang kumapit nang mahigpit sa lalaki nang bumilis ang pagpapatakbo nito.

"Just hold tight, baby, and feel the rush and excitement."

She barely heard him. Mabilis na tinangay ang boses nito. Isiniksik na niyang lalo ang sarili sa likod nito and basked her nose in his manly scent. And she liked the feeling of his body against hers. Nakakapagdulot iyon ng kaginhawaan sa kanya and despite of their fast speed ay hindi siya nakaramdam ng takot. At tama nga ito, she felt the thrill and excitement of their ride.

She sighed silently. This guy already introduced her lot of emotions in a short period of time. He could make her laugh, confuse her, and make her angry at him. And now he was introducing excitement to her always controlled self.  And Camille liked the feeling of being with Stefano.

"Saan tayo pupunta? She asked.

"Sa Bahay. Ipapakilala kita sa Nanay ko.

Itinigil ni Stefano ang motorsiklo sa harap ng isang bungalow. It was painted with pale yellow at maraming halaman sa paligid. Mula sa terrace ay dumungaw ang Nanay ni Stefano n nasa late 40s ang edad.
The woman smiled at her and she smiled back. Hindi nya inaasahan na isasama siya ng binatilyo sa bahay ng mga ito at ipakikilala sa ina nito.

"Relax babe, mabait ang nanay ko. Gusto ka kasi niyang makilala dahil ilang beses na kitang naikwento sa kanya."

Sinalubong sila ng ina ni Stefano. Nakasuot ito ng pambahay na duster. Sa kabila ng simpleng ayos ng ginang ay halata parin ang natural na kagandahan nito.

"Ma.."ani ni Stefano.
Si Camille po pala." .

"Kumusta po kayo Mrs. Jimenez?" Alanganing bati nya sa ginang. At nagmano rin siya rito.

Ngumiti ang ina ni Stefano.

"Lagi kang naikwekwento ni Stefano sa akin Iha."She looked at her son. Tawagin mo nlng akong 'Tita Lulu,' Anak. O kaya ay 'Mama' kung hindi kalabisan." At tumawa ito sa kilig.

Namula sya sa sinabi samantalang malapad naman ang ngiti ni Stefano.

"O, sya pasok muna kayo at nang makapagpalamig muna.
Sa sala na kayo dumeretso, Hijo, habang inihahanda ang merienda ninyo.

Habang nasa kusina ang ina. Nagkwento naman si Stefano about sa buhay nila.

Bata pa ako at namatay sa aksidente ang aking ama kaya dalawa na lamang kaming naiwan ni Mama, Napakabait ni Mama ginawa nya lahat nang maibigay ang mga pangangailangan ko. Galing kami sa Maynila. This is her home town. She decided to come back here after twenty years. Ang bahay na ito ay pag-aari ng aking lola na matagal na ring namatay. "Ewan ko ba kay Mama kung bakit ngayong taon nya lang naisipang umuwi dito. Maganda naman pala sa lugar na ito. Di katulad sa Maynila na lubhang magulo. Kung sana dati pa, edii matagal na sana tayong nagkakilala." His smoldering eyes gazed at her face lovingly.

Camille Smiled. Sasagot sana sya nang mahagip ng paningin nya ang papalapit na ginang na may dalang tray na naglalaman ng dalawang basong juice.

"Magmerienda muna kayo bago mo ihatid si Camille sa kanila, Anak." Sa kusina lng ako mag hahanda ng hapunan.

"Thank you po, Tita."

"You're Welcome and feel at home iha. Pasensya kana sa bahay namin, hindi pa kasi natatapos ang renovation.

"Wa-wala po yun" she smiled.

"O Stefano anak, ikaw na bahala sa Bisita mo,"

Pagkatapos nilang mag merienda umuwi na Si Camille at syempre hinatid sya ni Baby boy Stefano.💗

💗💗--💗💗--💗💗-💗💗💗

Salamat at naitawid ko rin 😂😂

Kabanata 10 bukas.. abangan!

Salamat readers. I love you too. 😜😉