Şeftali Kırmızısı

Ölüm Korkusu

Kenan arabayla beni aldı ve malum mekana gitmek için yola koyulduk. Arabadayken Kenan'ın "Elin ayağın titriyor kız sakin ol korkma bişeycik olmaz." demesinden gerçekten titrediğimi farkettim. Korkumdan değil sinirimden titriyordum oysa ki. Bu yollara nasıl düştüğüm aklımdan film şeridi gibi geçti ama başa gelen çekilir diyerek kendimi biraz avuttum. Evet,gelmiştik. Onlarca siyah arabanın içinde bizim araba kaybolacak diye düşündüm.Geldiğimiz yer büyük bir malikanenin en alt katındaki kumarhaneydi. Aynı Mümtaz'ın evinde olduğu gibi. Şükürler olsun,yabancılık çekmeyecektim(!).

Korumam Kenanla beraber içeri girdim. Yaklaşık 20 tane 50 yaşlarında ağzında püroyla beni bekleyen tipleri görünce hayattan soğusamda güleryüzümü bozmamaya çalıştım.Adamlar baştan aşağı beni süzdü ve pis pis sırıttılar.Kenana çabuk olması için bakış attım anlamış olmalı ki elindeki valizleri indirdi ve açtı. Adamların hepsi baktılar ve birtanesi "Hadi güzelim tanıt bakalım seni bekliyoruz." deyince tanıtmaya koyuluverdim.

"Görmüş olduğunuz mallar İstanbuldan ithaldir. Hepsi son derece titiz bir çalışmayla üretilmiş olup kesinlikle hayati tehlike içermemektedir.Ayrıca içkinizin içine atıp kullanabilme özelliğini sadece bu üründe görebilirsiniz.Mümtaz Bey sizin için son derece ayrıntılı bir çalışmayla hazırlattı ve şuanda sizlere sunuluyor."

Ben bunları anlatırken adamlar aralarında almanca konuşuyorlardı.Kenan anlıyordu ama ben hiçbirşey anlamıyordum. Adamın teki kalktı parmağıyla tozun tadına baktı ve kafasını sallayarak beğendiğini belirtti.Oh be sonunda! Diğerleride incelemeye koyuldu. Çoğu beğendi ama adamın biri diğer adamla çok şiddetli kavga ediyordu.Bağırmalar çağırmalar en sonunda biri belinden silahını çıkardı ve adama doğrulttu.Diğerinin silahını çıkarmasına fırsat olmadan adamların diğerleri çatışmaya koyuldu. Ne yapacağımı şaşırdım ve çareyi masanın altına saklanmakta buldum.Oradan imkanı yok kaçamazdım,lanet olsun! Gözlerim Kenanı arıyordu. Yok , Kenan kaçmıştı.Evet beni burada bırakıp kaçtı. Kurşunlar o kadar sıktı ki bana isabet etmesi an meselesiydi.İçimden bildiğim tüm duaları okudum ama çatışma bitmiyordu. Bir kaç kişi ölmüştü çoğu yaralı yerde yatıyordu. Bu manzarayı izlemek bile benim için korkunç bir travmaydı.Buradan acilen kurtulmalıydım.En son adamında ölmesini beklemeye koyuldum. Ölmüyordu. İlk defa bir insan ölsün diye yalvarmıştım.Hala kimse beni görmemişti sanarken adamlardan biri masanın altına eğildi ve gözgöze geldik. Silahı bana doğrulttu ve ağlamaya başladım.Birbirimizi anlamıyorduk ama adama "Lütfen,lütfen  beni öldürme diye yalvardım." Mimiklerimden anladı ve aceleci olduğu için vazgeçti.Kurtulmuştum, evet adam beni öldürmemişti. Galiba şanslı günümdeydim. Odada kimsenin kalmadığına emin olduğum anla beraber bulunduğum yerden fırladım. Evden koşar adımlarla çıktım ve Kenan arabada beni bekliyordu.Dışarıda hala bazı adamlar çatışıyordu.Kafama kurşun gelmesi an meselesiydi ama kendimi hemen arabaya attım. Kenan tam gaz bastı ve oradan uzaklaştık.

Kenan beni otele bırakırken "Ölümlerden döndüm haberin var mı? Neden beni bırakıp gittin orada?" dedim."Arabayı hazırlamam gerekiyordu seninde kendini koruyabileceğini düşündüm."dedi."Ne kadar soğukkanlısın! Adamın teki beni gördü ve silahını bana doğrulttu buna ne diyorsun?" "Yarın ilk uçakla İstanbul'a dönüyorsun diyorum." Neden?" "Artık seni tanıyorlar Safiye bütün herşeyi gördün şahitsin artık sen, git buradan hatta İstanbuldan da kaç senin izini bulamasınlar." dedi. 

"Ya ben zaten olduğum şehirden kaçmışım bi de İstanbuldan kaçayım.Kaçak gibi yaşayım orada burada,harika! " 

"Bunu bu işlere bulaşmadan önce düşünecektin sarı kanarya."

"Ya git bana kanarya manarya deme , ben koyu Galatasaraylıyım."

"İyi be senle takım polemiğine giremiycem hadi otelden eşyalarını al git buradan." dedi ve otelin kapısında beni indirdi.Kapıyı kapatırken "Safiye,seni iki saatten alırım.Hazır ol ,Mümtaz abiye ben haber veririm.Şimdi boşuna sana sinirlenmesin." Kafamı salladım ve otele girdim. Hayatımda ölümü iliklerime kadar hissettiğim nadir günlerden birini yaşamıştım.Bu travmayı atlatabilmek için uzun bir istirahate ihtiyacım vardı.