üst komşu

9.Bölüm Yoksa...

"Hande hadi kalk geldik" uyumuş muydum of neden bilmiyorum ama üzerimde büyük bir ağırlık vardı.Belki kısa uykudandı belkide ağlamaktan.Bana seslenen Nazlı'ydı."Tamam" evet biraz soğuk olabilirdi cevabım ama onu söylemek geldi içimden ve kalktım.Uçaktan inip hepbirlikte bir taxi ye bindik.Ben hastanenin adını söyledim ve şöför arabayı hareket ettirdi.Önde Zafer oturuyordu arkada ise biz.

Hastanenin önüne geldiğimzde Zafer parayı ödedi ve indik.Ben hastanenin kapısına geldiğimde durdum.Babamın ölü vicudunu görmeye hazır mıydım onu hareketsiz görmeye,susarken görmeye,gülmüyorken görmeye.Onun ifadesiz yüzünü görünce benim yüzüm ne olacaktı ağlayacak mıydım? sanırım hayır çünkü babam beni öyle görmek istemezdi gülecek miyim? ona da hayır böyle bir durumda nasıl gülebilirim.Peki ne yapacaktım bunu öğrenmenin tek yolu içeriye girmek.

Hastanenin kapısından adımımı attım ve içeriye girdim.Bİr görevliye morgu sorduk ve adam bizi oraya götürdü.Annemde oradaydı beni görünce bana sıkıca sarıldı ben ona sarılmadım neden bilmyiorum ama bu içimden gelmiyordu bu olayı bana dün söylemiş olsaydı ben şuan babamın canlı durumunu görüyor olabilirdim veya son kez onu canlı görewbilirdim.Baygın olurdu evet ama en azından kalbi atıyor olurdu.Annem ona sarılmamamı garipsedi.Ama orada birşey söylemedi bende söylemedim.Babamı çıkarttılar ve ortada bulunan yere yatırdılar yüzünü daha açmamışlardı ama içimde büyük bir korku vardı.

Yüzünü açtıklarında babamın yüzü mosmor olmuştu bu babam olamazdı hayır böyle cansız yatamazdı.Herkesin gözleri üzerimde idi bunu hissedebiliyordum.Ne tepki vereceğimi seçemedim ama bir anda benden bağımsız olarak ağzımdan bir çığlık koptu ve o çığlıkla gözlerimdeki yaşlar yarışa başladı.Hepsi çok hızlı dökülüyordu.Kendimi tutamıyordum.Benim hayatımın ilk aşkı şu anda burada yatıyor o benim prensimdi,kahramanımdı,herşeyimdi.

Bir anda annemin üstünde yürüdüm."Herşey senin yüzünden neden onu bırakıp gittik.Neden onu bu koca şehirde yanlız bıraktık neydi onun suçu siz anlaşamıyorsunuz diye bizi neden ayırdın.Hadi onları geçtim o konuda bende haksızım çünkü ben onu bıraktım ilk o gün babamın gülmediğini görmüştüm ve şimdi.Bana neden dün sadece sıyrıkları var dedein neden gerçeği söylemedin benim onu son kez canlı görme hakkımı benden aldın sen babamı kıskanıyorsun hepte kıskandın. Belki beni görseydi tekrar yaşama dönerdi benim gerçekten onu yanlız bıraktığımı sandı herşeyin suçlusu sensin." Bir el kolumdan tuttu ve beni dışarıya çıkarttı ben gitmek istemesemde bu eller çok güçlüydü çünkü bu Zafer idi."Ne var en çıkartıyorsun düşündüklerimi söyledim yalan mı hepsi doğru" "Hande üzgün olduğun için sinirini annenden çıkartma kadının en kadar üzgün olduğunu görmüyor musun" gerçekten de üzgündü ama çoğu söylediğimde haklıydım. "Her söylediğimde haklıyım" sinirlenmişti evet yüzünden anlaşılıyordu ama ona neydi ki? "Kendini düşünen bencilin tekisin Hande" gerçekten öyle miydim bilmiyorum ama bende sinirlenmiştim ona neydi ki gerizekalı.

Hızlı adımlarla onun yanından ayrıldım ve hastaneden hızla çıktım eskiden yanlız olduğumu söylemiştim.Ve hep moralim bozuk olduğunda babamla dertleşirdik ama babam şuan yok.Babamla yaptığımız küçük bir ağaç ev vardı tarlamızda tarlamız bomboştu ama o ağaz evi kimse görmezdi çünkü babamla ağaçların sakladığı bir yere yapmıştık kimse bizi rahatsız etmesin diye.Şimdi oraya gideceğim çünkü orası babamla benimdi orada rahatlayabilirdim.

Taşların üstünden atlayarak suyu geçtim ve evet yemyeşil olan huzurlu ağaç evimize geldim.Burası artık benimdi ve ebn buraya bakacaktım.Babamla burayı ben çok küçükken yapmıştık ve ben merdivenleri çok çıkamam diye çokda yüksek yapmamıştık zaten tarlanın bu tarafı yemyeşildi sular vardı.Rahatlatıcı idi yani.İçeriye girdim ve herşey aynı yerindeydi babamla fotoğraflarımız ,bulduğumuz deniz taşları,çizdiğimiz resimler,oyuncaklarım ve geri kalan herşey.Ama burası hiç tozlanmamıştı ben gideli baya bir süre oldu ve buranın tozlanması gerekirdi yani babam buraya gelip bakmış ve bizim anılarımızın yok olmasına izin vermemiş.Artık abbam yok ve bende izin vermeyeceğim anılarımızın yok olmasına.

Hemen tarlanın yakınlarında bir yerde olan markete gittim ve oradan bez vs eşyalar aldım.Ağaç eve geri döndüm ve orayı temizlemeye başladım heryerin tozunu aldım.

Temizlik bittiğinde çok yorulmuştum çünkü sanırım 3 saattir filan temizlik yapıyordum.Fazla uyuyşuk birisiyimdir o yüzden uzun sürdü.Telefonumu elime aldığımda 15 cevapsız arama 8 mesaj vardı hiçbirine bakmadan telefonumu kökten kapattım.Babamla bu güzel etrafı izlemek için bir de izleme yeri yapmıştık oraya çıktım hafif bir rüzgar vardı yüzümü tırmalıyordu,saçlarım uçuşuyordu.

Kaç saattir buradayım bilmiyorum ama artık bacaklarım ağrımıştı burada durmaktan bugün çok şey düşünmüştüm.Ama buna alışacağım bazı insanların hiçbir ailesi yok benim en azından annem var bugün ona söylediklerime de biraz pişman oldum ama beni anlayacağını düşünüyorum.Yine de bugün burada kalacağım tek başıma daha rahatlamaya ihtiyacım var.

İçeriye girip minderleri birleştirdim ve başıma da birisini yastık yapıp yattım bugün fazla yorulmuştum uyumaya ihtiyacım vardı.

Kapı çaldı burayı babam ve benden başka kimse bilmiyordu ki kim gelmiş olabilirdi.Kapıya doğru yöneldim kapının deliği de yok ki bakayım.Kapıyı açtım ve gördüğüm kişi karşısında donup kaldım babam buradaydı nasıl olur ama ben onu o masada cansız yatarken görmüştüm.Yoksa yaşıyor muydu.Kapıdan içeriye girdi ve bir köşeye oturdu."Baba sen yaşıyor musun" bekledim,bekledim ve bekledim cevap yok cevap vermiyordu."baba" tekrar konuştum ama babam hala cevap vermiyordu.

Selam :) bu bölüm baya kısa oldu ama nedense bu hafta bir üşengeçlik vardı üzerimde.Sanırım bir hafta çok üşengeç bir hafta çok hareketli oluyorum :) anormal bir insanım işte yapacak birşey yok.Birde dersler başladı artık o yüzden zor oluyor her zaman girip yazmak ama girip yazmaya çalışıyorum kısa da olsa uzun da olsa.Birde bir gün aksadı sanırım bölüm onu da fark etmemişim özür dilerim.Birdahaki bölüme görüşmek üzere öptüm hepinizi.