ZALIMIN EVLADI

-3- ÖP BENİ !

"Buluç !"

"He manyak !"

"Mal mısın sen ya ?"

Elimin tersiyle gözümdeki bir kaç damla yaşı sildim.

"Neden olmasın ?" 

Yok bu kesin yemiş kafayı ! 

OFF ! Olamaz ! bugün ki ikinci ıslanışım olacak ! 

Tam denize girecektik ki ! Kollarımla Buluç'un boynuna dolandım ve gözlerimi sımsıkı yumdum.

"Hayııııırrrr !"

diye bağırdım.

"Tecavüz ediyoruz sanki mal !"

diyen Buluç'a gözlerimi devirdim.

Buluç biraz daha ilerleyince gözlerimi tekrar yumdum.

Kesin atacak beni !

Bir süre bekledim.

Neden hiç suya girdiğimizi hissetmedim ki ?

Yavaşça tek gözümü açtım. Hala Buluç'un kolları üzerinde duruyorum. 

Diğer gözümü de açtım. Hala kollarım Buluç'un boynundalar.

Yavaş bir şekilde aşağı baktım.

"Ee ? Niye atmadın beni ?!"

"Kızım sen kafayı mı yedin acaba ? Niye atayım ki seni ?!"

Bir iki saniye sustu ve arkasını dönüp kumlara doğru yürüdü.

"Olanları duydum. Kendine gelmen için böyle bir şey yapayım dedim. Korkmadan kendine gelmessin sen ! "

Beni kumlara bıraktı ve yanıma oturdu.

"Nasılsın ?"

diye devam etti.

Ne diyebilirim ki ?

Aldatılmak nasıl bir şey onu mu anlatmalıyım ?

Nasıl bu kadar saf olduğumu mu anlatmalıyım ?

Kafamı solumda endişeli gözlerle duran Buluç'a çevirdim.

"İyiyim sanırım. Fazla iyi. Fazla saf. Fazla APTAL !  Çok fazla.."

diyip gülümsemeye çalıştım. Aynı şekilde o da gülümsedi.

Gözlerim dolmuştu.

"Gel buraya şapşal kafam ! "

diyip sağ kolunu omzuma doladı ve başımı göğsüne yaslamamı sağladı.

Bu çocuğu seviyordum.

Her zaman yanımdaydı.

Çok soru sormuyordu.

Kardeşim diyebileceğim sayılı insanlardandı.

Ve onunla her konuştuğumda, ona her sarıldığımda kendimi çok güvenli ve huzurlu hissediyordum.

Yeri gelince abim, yeri gelince arkadaşım, yeri gelince de çok iyi piç olurdu.

İki dakika kadar öyle durduk.

Sonra ayağa kalktı. 

Beni de kolumdan tutup ayağa kaldırdı.

"N'oldu ?"

"Saat geç oluyor prenses. Gitsek iyi olacak."

Yavaşça başımla onaylayıp onu takip ettim.