BENİMLE YAN~

Dördüncü Bölüm~

Saat 8e gelmişti. Cafeler, dükkanlar yavaş yavaş açılmaya başlamıştı. Sedef'in yıllar sonra geçirdiği en güzel geceydi. Hiç tanımadığı adama kaptırıvermişti kendini.

Artık caddeler kalabalıklaşmış, insanlar yavaş yavaş sokaklara dökülür olmuştu. Sedef elini tuttuğu adamın ismini bile bilmiyordu.

Eskişehirin en gözde yeri Adalarda bir cafeye oturup kahvaltılarını yaptılar. Sedef gözlerini adamdan ayıramıyordu. Gözlerini ayırdığı an özlemeye başlıyordu. Hani yanındayken bile hasreti çekilmez olurya.. Aynen öyle. Çok kısa süre ama yıl gibi.

Kahvaltılarını yaptıktan sonra otobüse binip otele dönmeye karar verdiler. Otobüs çok boştu. En arka koltuğa gittiler. Sedef gerçekten çok yorulmuştu. gecenin yorgunluğu, uykusuzluk onu perişan etmişti. Kafasını adama çevirdi. Adam başını camdan uzatmış dışarıyı izliyordu. Sedef başını adamın omzuna koydu. Gözlerini kapattı. İçi huzurla dolmuştu. Adam Sedef in saçlarına başını gömdü. Derin bir nefes aldı saçlarından.

Otobüs yolculuğu yaklaşık yarım saat sürmüştü. Otele yakın bir durakta indiler. Hava aydınlanmış, o soğuk kış gitmiş yerine ılık bir hava gelmişti. Otellerine girdiler. Otel oldukça sıcaktı. Merdivenlerden çıkarken Sedef vücuduna ağırlık yapan montunu çıkardı.

Odalarının önlerine geldiklerinde Sedef adama uzun uzun baktı.

-Daha ismini bile bilmiyorum genç adam..

dedi Sedef. Adam Sedefin saçlarına dokundu. Uzun siyah saçlarını eliyle düzeltti.

-İsmimi bilmene gerek yok ki küçük hanım..

Sedef aldığı cevaptan memnun kalmamıştı. Kafasını öne eğip odasına girdi. Genç adam onun odaya girmesini izledi koridorda.

Sedef kapısını kapattı. Yatağına oturdu. Elinde tuttuğu montunu yatağının üzerine koydu. Dün gece yaşadıklarını düşünüyordu. Yıllar sonra yaşadığı en güzel geceydi belkide. Kendine itiraf edemiyordu ama aşık olmuştu o adama. Sessizce ağlamaya başladı. Neden ağladığını bile bilmiyordu. Korkuyordu belki de. Her mutluluğun acı getirdiğini düşünenlerdendi Sedef. Belki de ihanetine ağlıyordu. Çocukluk aşkına yaptığı ihanete.. Eskişehire Ali için gelmişti. Onu bulmak için, ona kavuşmak için dönmüştü Eskişehir'e.

Yatağına uzandı. Gecenin yorgunluğunu yatınca anlamıştı sanki. Sessizce ağlamaya devam ediyordu. Yurtta alışmıştı sessiz ağlamaya. Gözlerini kapattı. Çok fazla uykusu vardı.  Yatağının sol köşesine büzüldü. Dizlerini karnına doğru çekti. Ve kendisine söz verdi. Buraya Ali için gelmişti ve Ali den başkasını sevemezdi..