TUTSAK~P|J|M~ (TAMAMLANDI)

2.7

~Düzenlendi~

Beklettiğim için özür dilerim.

Hem müsait değildim, hem de bölüm içime sinmiyordu.

Neyse keyifli okumalar❤

  Jimin'in Anlatımından...

  Kendimi nasıl arabaya attığımı bilmiyordum. Yaptığım tek şey lanet olası Luhan piçini aramaktı. Tae ile konuşmamızdan itibaren defalaraca aramıştım fakat orospu çocuğu, siktiğimin telefonunu açmıyordu.

    Ne yapacağımı, nereye gideceğimi bilmiyordum. Hayatımda ilk defa böylesine çaresiz hissediyordum kendimi. Kurda kuzu teslim etmiştim. Her geçen  saniye hayat ellerimin arasından kayıp gidiyordu.

  Titrediğini hisettiğim telefonu ışık hızıyla açmıştım, aynı zamanda aracı çalıştırmaya çalışıyordum. Kaybedecek bir tek saniyem bile yoktu. İşin içine Luhan girerse kaybederdim. Bu kez kaybetmemek için zaman ile yarışıyordum.

"Nasıl bana söylemezsin orospu çocuğu!"

Karşı taraftan gelen ritmik gülme sesiyle daha çok sinirlerim bozuluyordu.

"Akıllı olduğunu sanıyordum..."

"Bana bak Luhan eğer ona ve çocuğumuza bir zarar gelirse emin ol ki hayatını sikerim senin!"

"Şşşş... Park Jimin sana yakışan cümleler değil bunlar."

"Nerdesiniz lan!"

  Yeniden güldüğünde sinirle direksiyona daha sıkı asıldım, sanki karşımda o piç vardı.

"Sana bir iyilik yapacağım.
Nerde olduğumuzu mesaj olarak göndereceğim ama yetişebileceğini sanmıyorum."

  Tam okkalı bir küfür savuracağım sırada konuşmama izin vermemiş , son cümlelerini sıralayıp ardından telefonu yüzüme kapatmıştı.

"Bu yaptığın kaçıncı salaklık, farkındasın değil mi? O yüzden artık siktiğimin zırlamasını kes ve aklını başına al! Yoksa bu kez zarar görenin kim olacağını gayet iyi biliyorsun! "

  ***

Hana'nın Anlatımından...

Doktor odasından yavaşça çıktım. Tüm kontrollerin tamamlandığını, yirmi dakika içerisinde operasyona girebileceğimizi söylemişti.

  Sadece ufak bir desteğe ihtiyacım vardı. Şuan yanımda duracak kişinin Luhan olması saçmaydı. Canım acıyordu, izlediğim hiç bir filmde böyle olmamıştı.

   Kapının önünde ki boş banklardan birine oturmuş, Luhan'ın gelmesini bekliyordum. Telefonumu elime alıp boş ekrana baktım. Benim bu dünyada abim de dahil kimsem yoktu. Zamanında bir dost edinmediğim için kendime kızıyordum.

   Yan tarafta ağlayan bebeğin sesi düşüncelerimi dağıtmıştı. Az ileride kucağındaki bebeği avutmaya çalışan sarışın bir kadın oturuyordu. Uzun bir süre kadının bebeği sakinleştirmesini seyretmiştim. Onlara doğru yaklaşan adam bebeği kadının kucağından aldığında, kadın ayaklanmıştı. Kadın doktorun odasına girerken , adamın bana doğru yürüdüğünü fark etmiştim.