TUTSAK~P|J|M~ (TAMAMLANDI)

1.7

~Düzenlendi~

Merhabalar,

Uzun bir dönem yoktum.  Bütünlemelerim,  kardeşimin sünneti derken hasta oldum.  Sizi daha fazla bekletmemek adına hasta halimle yeni bölüm yazdım. 

Neyse bebeklerim bol bol yorum ve vote istiyorum.  Vote sınırı dolduğu takdirde bekletmeden yeni bölüm atacağım.

Sizi seviyorum. 💙

Keyifli Okumalar ❤

   "Buraya yakın bir yerde ufak bir işim vardı,  işim bitince biraz hava almak istedim. "

  Şaşkın bir ifade ile önce etrafa sonra ürkek ifademe  baktı.

"Asıl senin ne işin var burda? Bu saatte  senin için fazla tehlikeli değil mi buralar? "

   Bakışlarımı,  derin ve korkutucu bakışlarından çekip arabaya yaklaştım.  Arabaya binerken,  yüzüne bakmadan cevap verme gereksinimi duymuştum.

"H-hiç. Gitmem gerek. "

  Kaçamak cevabımın ardından son gaz aracı çalıştırıp yüzüne bakmadan yola koyulmuştum. 

  Bu adam benim ister istemez kanıma dokunuyordu.  Burda, bu saatte karşıma çıkması aklımı kurcalıyordu.  Bilmediğim bir şeyler dönüyordu,  anlamak için işin içine biraz daha girmek zorunda olduğumu  biliyordum.

   Telefonuma gelen yeni mesaj sesiyle istemsizce frene basmıştım.  Frene bastığım an hemen önümdeki ağacı fark edebilmiştim. 

    Gözlerimi ağaçtan almama sebep olan  telefonuma gelen ikinci mesajın sesiydi. 

Yutkundum.

Bu her ne ise beni koruyor gibiydi.

  Telefonu elime alıp gelen mesaja baktım.

Bilinmeyen

Çok hızlı kullanıyorsun!

Tanrım! Az daha ağaca çarpıyordun!

  Bunlar bildiğim şeylerdi. Keşke biraz da bilmediğim şeylerden bahsetseydi.  Mesela kim olduğunu söyleyebilirdi.

    Her şeyi  bildiğine göre, beni oldukça yakından takip eden biriydi.

  Araçtan sessizce inip,  etrafıma bakınmaya başladım. Tek düz bir yol gidiyordu,  etraf ağaçlıktı.

"Nerdesin? "

Diye mırıldandığım an da telefonuma gelen yeni mesaj sesiyle,  tuş kilidini açtım.

Bilinmeyen

Beni göremezsin.

Sana zarar vermek istemiyorum ama burda bulunduğun sürece zarar göreceksin.

Eve git Hana.

      Bulunduğum bu yer,  yaşadıklarım,  gelen esrarengiz mesajlar beni fazlasıyla korkutmuştu.  Tamam cesur bir insandım fakat süper kahraman değildim,  elbette ki korkabileceğim  durumlar vardı ve şuan onlardan bir tanesini yaşıyordum.

   Araca tekrar bindiğim an dikkatimi tek bir şeyin üzerine toplayıp arabayı sürmeye devam ettim.  Sanırım uzun bir süre zarfında araç kullanmasam iyi olacaktı.

***

Derin bir nefes alıp,  aracı otoparka bıraktığımda telefonuma gelen son mesajı açmamak için diretiyordum.