Bir zaman elini tuttuğunuz, sarılarak uyuduğunuz, acılarınızı, sevinçlerinizi anlattığınız adam bir yalan yüzünden şimdi size inanmıyor ve size karşı mesafe koyduysa ne yaparsınız.
Selin, kendisine atılan iftira sonucu kendisini bir çıkmazda bulur...
Ellerimle gözyaşlarımı sildim ve mektubu kapattım. Bir ay önce...tam bir ay önce gitmişti. O günden beri bana yazıp bıraktığı bu mektubu okuyordum. Mektup dediğime bakmayın koca bir kağıda sadece iki cümle yazmış.
Ben gidiyorum. Hoşçakal.
Bu. Sadece bu. Nedeni bile yazmıyordu. Yine ağlamaya başladım. Ah! Tam beni affetti bana inandı her şey düzeldi dedim yine herşey mahvoldu. Kaderim şansızlık üzerine yazılmış.
O beni bırakıp gittiyse artık benim yaşamımda yeri yoktur.
Telefonu aldım ve Leyla'yı aradım. Kendisi asistanım olur. Belki kendimi işe verirsem daha iyi hissederim. Zaten beş aydır işe gitmiyordum. En yakın zamanda hatta şimdi çizimlere başlamam lazım. Telefon üçüncü çalışta açıldı.
"Alo. Buyrun Selin Hanım"
"Leyla yarın tasarım ekibini topla toplantı yapacağız. Yaz kreasyonunu hazırlamamız lazım. Tamam mı?"
"..."
"Leyla orda mısın?"
"Ha? Şey pardon. Buradayım Selin Hanım merak etmeyin ben hazırlıkları yapıyorum. Başka bir isteğiniz var mı acaba?"
"Evet odamdaki resimleri kaldır benim resimlerimi koy. Ve sabah önümde kumaş seçeneklerini görmek istiyorum."
"Peki efendim."
"Bu kadar Leyla. İyi akşamlar"
"Sağolun Selin Hanım sizede. "
Yeni hayata Merhaba!
Telefonu kapattığım gibi çalışma odama gittim. Girince büyük bir çerçeve çıktı önüme. Ali ve benim evlilik resmimizdi. Gözyaşlarımı sildim ve tabloyu yerinden aldım. Çekmeceden kalem çıkarıp Ali'nin yüzüne yüzlerce delik açtım.
Yetmedi çerçevenin camını duvara attım. Ben bu odaya ne için gelmiştim onu bile hatırlamıyorum.
Çekmeceden resimlerimizi çıkarıp yırttım. Beni hiçe sayan birinin hatırasını bu evde yaşatamazdım.
Odadan hızla çıktım ve Verda'nın kullanmamı söylediği ilaçtan bir tane aldım. Şişeyi odanın rastgele bir köşesine attım. Üstümü çıkardım ve yeşil eşofmanımı giydim ve yatağa yattım.
...
Sabah alarmın çalma sesi uyandım. Normalde nefret ettiğim bu ses artık o kadar rahatsız etmiyordu.
Ayaklarımı yataktan sarkıttım ve etrafa baktım. Ondan bir şey ararmış gibi. Burada düğmesini dahi bırakmamıştı. Ama anladığım kadarıyla fularımı ve saç tokamı almıştı.
Paytak adımlarla banyoya gidip rutin işlerimi halledip üstümü giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
