Hermione kütüphaneye doğru giderken gülümsemesini bastıramıyordu. Hala aklında Pansy'nin buna 'randevu' demesi kalmıştı ve gerçekten oldukça değişik hissediyordu.
Dans etme isteğini bastırdı ve masalarda Pansy'yi aramaya başladı. Kütüphane oldukça boş olduğundan onu bulması uzun sürmemişti.
Pansy de onu görünce gülümsedi ve konuştu.
"Bu sefer sen geç kaldın."
Hermione çantasını masaya koyup tam karşısındaki sandalyeye oturdu.
"Karma."
Pansy 'ciddi misin?' der gibi bakarken Hermione konuşmaya devam etti.
"Üzgünüm, gizli aşığımın bu kadar erken geleceğini tahmin edemedim."
Pansy artık bu söze eskisi kadar sinirlenmiyordu. Hatta bu muhabbet ona eğlenceli gelmeye bile başlamıştı.
"Bna bunu demekten ne zaman vazgeçeceksin?"
Hermione düşünüyor gibi yaptı. Ardından bir sonuç bulmuşçasına bir mırıltı çıkarıp konuştu.
"Hiçbir zaman."
İkisi de hafifçe tebessüm etti ve ondan sonra ortalığa bir sessizlik çöktü. Üç Süpürge'deyken etrafta bir sürü kişi vardı ve gayet sohbete uygun bir yerdi. Ama burası kütüphaneydi ve hiç kimsenin olmaması onları değişik hissettiriyordu.
Sadece ikisi vardı.
Pansy sırf bir şey demek için konuştu.
"Çok Özlü İksir nasıl gidiyor, Granger?"
Hermione hemen ortamdaki havayı dağıtmak için bir çıkış yolu bulmaktan memnunmuş gibi konuştu.
"Gayet iyi. Bir hafta sonra yeni şeyler eklememiz gerekecek, o zaman uğrayabilirsin."
Pansy yapmacık bir şekilde dudaklarını büzdü.
"Yani bensiz eline yüzüne bulaştırmadın mı?"
"Kesinlikle hayır."
Hermione bilmiş bilmiş sırıttı ve işte yine o garip sessizlik geri geldi. Aslında bu rahatsız edici bir sessizlik değildi, aksine çok güzeldi. Ama aynı zamanda korkutucu. İkisi de yapabileceklerinden korkuyordu.
Bu sessizlik devam ederken bir anda ayak sesleri duyuldu ve biraz sonra Slytherin'den bir kız göründü. Pansy onu tanıyordu.
"Elanor?"
Kız hafifçe el salladı ve geldiği gibi hızla gitti. Anlaşılan dersler bitmişti ve Eleanor da kütüphaneye gelip derse girmeyen Pansy'yi görünce kendine güzel bir dedikodu malzemesi bulmuştu.
Pansy bunları aklından uzaklaştırmak istediği için bir konu açtı ve gerçekten de işe yarayıp bu sefer hararetli bir sohbete daldılar. Genellikle fısıldamaları gerekiyordu ve birkaç uyarı almışlardı ama yine de devam ettiler.
Bir buçuk saatin sonunda Hermione ayağa kalktı ve gitmeden önce gülümsedi.
"Yarın İksir dersliğinde görüşürüz, Parkinson."
