Hermione Gryffindor Ortak Salon'una girerken sırıtışını bastırmaya çalışıyordu. Bu kadar gülümsemeye devam ederse yanaklarının öyle kalacağından korkmaya başlamıştı ki Harry ile Ron'u gördü. O ikisine Pansy ile arasında olan hiçbir şeyden bahsetmemişti ama bunu söylemeliydi.
İkisinin yanına gidip şöminenin yanındaki mindere oturdu ve sırtını dikleştirdi.
"Çocuklar..."
"Hermione..."
Üçü aynı anda konuşmuştu. Hermione gülümsedi.
"Önce siz."
Bir süre kim konuşacak tartışması yapsalar da sonunda Harry lafa aniden daldı.
"Parkinson ile aranda bir şeyler varsa biz seni destekliyoruz."
Bunu der demez rahatlamış gibi bir nefes verdi ve arkasına yaslandı. Ron da onaylar birkaç mırıltı çıkardı.
"Kesinlikle."
Hermione duygusallaşmamaya çalışarak arkadaşlarına baktı.
"Merlin... Böylesine harika kişileri hak edecek ne yaptım?"
"Yok yani, abartmaya gerek yok bence."
Altın Üçlü bu duygusallığa alışık olmadığı için bir süre saçmaladı ama sonra Ron aklına bir şey gelmiş gibi konuştu
"Sen ne diyecektin?"
Hermione yine gülümsemeye başladığını fark etti ve bir çırpıda konuştu.
"Pansy ile öpüştük."
"Ne?"
Hermione ne yaptığına inanamazken bir yandan da ayrıntıları anlattı. Hatta kendini tutamayıp başlarından geçen her şeyi anlattı ve bu onu rahatlamış hissettirdi. Sonunda sustuğunda kendin yere bıraktı ve şömine ateşinin çıtırtısını bir süre dinledi.
"Sanırım ben de ondan hoşlanıyorum."
"Ne demek sanırım?"
Ron'a Harry eşlik etti.
"Sen yüzünün aldığı ifadenin farkında mısın? Kesinlikle ona fena halde vurulmuşsun."
Hermione onlara bir yastık fırlattı.
"Hey!"
Ama kızgın değil, aksine mutluydu.
Uykusu geldiğini fark ettiğinde Harry işe Ron çoktan yatakhanelerine gitmişti. O da aynısını yaptı ve uykuya dalmadan önce son kez gülümsedi.
Tamamiyle bir geçiş bölümü oldu. Sadece Harry ve Ron'u aradan çekmek için yazdım resmen dpmdpdmdpf bugün bir bölüm daha yayınlamak istiyorum sonunda istediğim yerler geldi ağğhhh
