"Gang" Whatsapp Grubu
Oğuz:Aybars sen öğle arası okuldan gittikten sonra neler oldu neler?
Emir:Onu boşver de sen iyi misin Aybars?
Çantanı alıp gittin hemen.
Aybars:İyiyim.
Başım ağrıyordu sadece.
Noldu ben gittikten sonra?
Oğuz:Okulda kavga olmuş.
İlk 12'lerden bir kişi çok fena dayak yemiş dediler.
Sonra öğrendik ki dayak yiyen basketbol takımından Ali'ymiş.
Ama bizim için önemli olan çocuğu döven Gökdeniz.
Emir:Zaten önceden aynı sınıftaydılar.
Büyük ihtimal eski bir mesele.
Oğuz:Olabilir.
Zaten ikisi de disipline gitti.
Aybars:Disipline mi gitti?
Oğuz:Evet.
Bir hafta uzaklaştırma almışlar.
Aybars:Size anlatmam gereken bir şey var.
O kavga edenlerin arasında ben de vardım.
Hatta kavgayı ben başlattım denilebilir.
Emir:Ne demek ben de vardım?
Seni sadece öğle arası yalnız bıraktık.
Aybars:Öğle arası oldu zaten.
Yarın yüz yüze anlatayım.
Bugün daha fazla düşünmek istemiyorum.
Gruptaki mesajlara cevap verip okuldan eve geldiğimden beri yaptığım şeye devam ettim.
Yatağa uzanıp boş boş tavanı izlemek.
Düşünüyordum.Korkuyordum.
Okulda kimsenin öğrenmesini istemiyorum.İnsanların bakışlarından korkuyorum.Annemi bir de benim yaralayacak olmamdan korkuyorum.Gökdeniz'in annesi biliyor olsa da ben asla söylememiştim.Annemin üzülmesini istemiyorum.Çünkü biliyorum homofobik değildi.Beni düşünür,kendini iyice yıpratırdı.Onun yanında sadece ben kalmıştım.
"Aybars.Gelebilir miyim annecim?"
Kapı sesiyle yattığım yerden kalktım.
"Gel anne."
Annem odaya girdiğinde işten daha yeni gelmiş olmalıydı ki üzerinde hala kumaş pantolon ve gömlek vardı.Yorgun görünüyordu.Geçen ay maaşını karşılayamadığı için bir çalışanını işten çıkarmıştı.Bu yüzden daha fazla yoruluyordu.
"Bebeğim iyi misin?Çok korkuttun beni.Okuldan aradıklarında çok endişelendim."
Yanıma gelip elini alnıma koydu.Ona büyük ihtimal hasta olduğumu söylemişlerdi.
"İyiyim anne.Sadece başım ağrıyordu.Dayanamadığım için eve geldim."
"Sinüzitin mi başladı acaba yine?İlaç içtin mi?Yemek de yememişsindir şimdi sen.Hemen üzerimi değiştirip hazırlayayım bir şeyler."
Ayağa kalkıp gitmeye hazırlandığında onu durdurdum.
"Anne iyiyim.Aç da değilim."
Benim için endişelenen insanları üzüyordum.Annemi zaten aylarca üzmüştüm.Benim tekrar eski halime dönmem için çok çabalamıştı.Oysaki ben sadece aptal bir aşk acısı çekiyordum.
"Anne."
"Efendim?"
"Anne özür dilerim."
Bir anda ona sarılıp ağlamaya başladığım için şaşırmıştı.Bir kaç saniye sonra o da bana sarıldığında daha çok ağlamaya başladım.
"Ay yüzlüm ağlama.Bak anneni de ağlatacaksın.Neyin var?Hadi anlat bana.Hem senin annen süper kahraman değil miydi?"
Küçükken herkes babasının ne kadar güçlü olduğundan,her şeyi başarabileceğinden bahsediyordu.Benim için ise bunların tüm karşılığı annemdi.Babam sürekli çalıştığı için her zamanımı annemle geçirirdim.O zamanlar izlediğim çizgi filmlerden dolayı da annemi süper kahraman seçmiştim.
