05---:Günaydın Aybars.
Benim Furkan.
Aybars:Günaydın.
Furkan:Ben şey diyecektim.
Bugün okula birlikte gidelim mi?
Yani tabii sen de istersen.İstemezsen gitmeyiz tabii.
~Yazıyor~
Aybars:Tamam gidelim.
Nerede buluşalım?
Furkan:Ben seni evinden alırım.
Aybars:*konum*
Sabah Furkan'ın attığı mesajla uyanmıştım.Şimdi de okul formamı giyiyordum.İlk mesajı onun atmasını beklemiştim.İki gündür konuşmuyor olmamıza bakarsak da sanırım o da ilk mesajı benden beklemişti.
Dışarıdan bakıldığında hiç utangaç biri gibi gözükmüyordu ama attığı mesajlarda utangaç bir çocuk gibi davranıyordu.
Geçen iki günde okulda ne zaman göz göze gelsek gözlerini kaçırıyordu.Yanıma gelmeye de çalışmamıştı.Zaten bende de yanına gitmek gibi bir heves yoktu.Çünkü hala karar veremiyordum.Kafamın içinde eksik bir şeyler vardı ve bunu dolduracak tek kişi Gökdeniz'di.Belki de onu bu kadar düşünmemin sebebi bana bir açıklama yapmamasıydı.
Bana gelip düzgünce ayrılalım deseydi belki de bu kadar üstelemeyecektim.Şimdi ise tek kelime etmediği için aklımda saçma sapan düşünceler dolaşıyordu.Hatta bir ara ailesinin bizi zorla ayırdığını falan düşünmüştüm.Nitekim annesi bizim sevgili olduğumuzu biliyordu.Böyle bir şey olması imkansızdı yani.
Çalan kapı ziliyle askıdaki ceketimi alıp anneme seslendim.
"Anne gidiyorum ben."
Cevap vermesini beklemeden kapıyı açtım.Furkan ellerini ceketinin ceplerine koymuş,telefonuna bakıyordu.
"Günaydın."
"Günaydın Aybars."
Telefonunu pantolonunun cebine atıp bana döndü.
"Hadi gidelim."
Onu onayladıktan sonra yürümeye başladık.Siteden çıkasına kadar ne o konuştu ne de ben.Evim okula yakın sayılırdı.O yüzden yürüyerek gidiyorduk.
"İki gün boyunca senden mesaj bekledim."
Sesini duyduğum an ona döndüm.Konuşmaya devam etti.
"Seni rahatsız etmemek için okulda da yanına gelmedim.Ama iki günün sonunda dayanamayarak mesaj attım.Seni sıktıysam özür dilerim."
Böyle düşünmesine şaşırmıştım.Ben de aptal gibi utandığını falan düşünmüştüm.
"Senden rahatsız olmuyorum Furkan.Öyle olsaydı baştan konuşmayı kabul etmezdim inan bana."
Sözlerimi duyduktan sonra yüzündeki sıkıntılı ifade silinmişti.İlk defa onu incelemeye başladım.Yakışıklı çocuktu.Zaten okulda da baya meşhurdu bu konuda.Hatta kızların her sene yaptığı saçma yarışmada sürekli en çekici erkek falan seçiliyordu.Nereden biliyorum diye sorarsanız kızlar resmen oylama yapıp sonuçlarını panoya asıyorlardı.
"İlk mesajı ben atmadım çünkü utandım.Üzgünüm"
Sanırım biraz itiraf yapmanın zararı olmazdı.Uzun zaman sonra ilk defa biriyle flörtleşiyordum ve utanıyordum işte.Gökdeniz ile hiç böyle bir aşamadan geçmemiştik.O sadece yılışık bir şekilde peşimde dolanıyordu.Ben de onu tersliyordum.
