"Biz de izlemeye geleceğiz.Benim için gol at."
"Defansım ben defans."
Oğuz pişmiş kelle gibi sırıtmaya başladığında bilerek yaptığını geç de olsa anlamıştım.
Sabah okula geldiğimden beri heyecandan yerimde duramıyordum.Bir maç için bu kadar heyecanlanmak ne kadar mantıklıydı?Oğuz da gerginliğimi farkettiği için aklımı başka şeylere yöneltiyordu.İlk dersten beri saçma sapan şeyler söylüyordu.Bir ara Emir'i de kendine ortak etmeye çalışmıştı ama Emir sadece dik dik bakmakla yetinmişti.
"Hadi gidelim.Sizin takımın hepsini soyunma odasına giderken gördüm az önce."
Emir yanımıza geldiğinde çantamı aldım ve sınıftan çıktık.
"Maç kiminleydi?"
"Geçen sene finalde yenildiğimiz takımla."
"Ha şu Gökdeniz yüzünden yenildiğiniz."
Oğuz'a cevap vermeden yürümeye devam ettim.
Geçen sene finalde yenildiğimiz takımla maçımızın olması da benim şanssızlığımdı zaten.
Geçen sene ilk yarı maçı biz kazanıyorduk ama Gökdeniz 2.yarı kırmızı kart gördüğü için oyundan atılmıştı.Aptal karşı takımın kaptanına küfür etmişti.Tutmasaydık çocuğu dövebilirdi bile.En iyi oyuncumuz da maçtan atılınca maçı kaybetmiştik.
Gökdeniz sebebini asla anlatmamış geçiştirmişti.Zaten bana neyi anlatmıştı ki?
"Minik koyunum."
Göz devirerek arkama döndüm.
"Biz burada oturacağız.Eğer benim için gol atmazsan koyunum diye tezahürat etmeyi asla kesmem."
Biliyordum.Gol atsam bile kesmezdi.
Soyunma odasına girdiğimde herkes giyinmeye başlamıştı.Yine geç kalmıştım.Hemen boş bir yere geçip giyinmeye başladım.
Hangi akla hizmet bu takıma tekrar girmiştim ki?Oğuz'u bir güzel dövecektim.Yaptığı liste bir işe yaramıyordu.Ben yine Furkan ve Gökdeniz'in bakışlarına maruz kalıyordum.
Furkan ile bir daha hiç konuşmamıştık.Okulda da çok görmüyordum onu.Herkes giyinmeyi bitirmişti ki Adem Hoca odaya girdi.
"Evet gençler.Yarı finalin son maçına çıkacağız.Belki aranızda bilmeyenler vardır."
Gökdeniz ve bana bakarak konuşmuştu.Evet bilmiyordum.Ne ara yarı final maçlarını bitirmişlerdi.
"Bu zamana kadar gayet iyi gittik.Ancak şu iki salağı takıma geri almamın sebebini hepiniz biliyorsunuz ki onlar olmadan bu takımı yenemeyiz.Sen Gökdeniz."
Adem Hoca kızgın bakışlarını Gökdeniz'e çevirdiğinde ben bile korkmuştum.
"Eğer geçen maçta yaptığın hatayı bir daha yaparsan bırak takıma girmeyi okula bile giremezsin.Anladın mı?"
"Anladım hocam."
Adem Hoca kafasını sallayıp elindeki dosyadan pozisyon kartını gösterdi.Ben ilk 11 de oynuyordum.Ne yazık ki takım kaptanı Furkan ve Gökdeniz zaten her türlü ilk 11'deydi.Tek isteğim şu maçı sorunsuz bir şekilde bitirip eve gitmekti.
Maç başlayalı çoktan yarım saat geçmişti.Birazdan ilk yarı bitecekti ama durum hala 0-0'dı.Maçtaki tek heyecan tribünden gelen Oğuz'a ait "minik koyunum" sloganlarıydı.Adam harbiden susmuyordu.Rezil etmişti beni.Herkes bana bakıp gülüyordu.Bir ara Gökdeniz'in bile güldüğünü görmüştüm.Adem Hoca Oğuz'u azarlamıştı da ancak susabilmişti.
