𝑼𝒏𝒕𝒊𝒍 𝑻𝒉𝒆 𝑫𝒆𝒂𝒕𝒉 • 𝑱𝒊𝒌𝒐𝒐𝒌

『L』

"Sanırım ömrüm boyunca burada kalmalıyım."

Ayağındaki sargıyı değiştiren Jimin kıkırdamasına engel olamadı.

"O niyeymiş?"

"Bu ciddi bir şey. Ya buradan gittiğim anda ölürsem?"

"Jungkook" kıkırtıları boyutunu aşmış kahkahalara dönüşmüştü. "Kimse ayak kırılmasından ölmez."

"Belki de ilk kişi ben olurum."

Jungkook batırıyordu fazlasıyla fakat bu sarışının mutlu olmasına neden oluyorsa hiç mi hiç önemli değildi.

~

Zamanki dünya için iki gün kimisine bir ömür gibi gelirken Jungkook'a saniyeler gibi gelmişti.

Jimin'i görme isteğinden dolayı kendini bir rica(!) üzerine hastaneye yatırtmış, her gün sarışının o güzel yüzünü görmüş gününe gün katmıştı.

Ama bunun da bir bitişi vardı elbet.

Jungkook'un ayağının dinlenmesi gerekiyordu ve bunu evde de yapabilirdi bu yüzden hastanede yatması için bir nedeni kalmamıştı. Aslında nedeni vardı, Jimin'di fakat bunun geçerli bir sebep olması pek mümkün değildi.

Onu geriye sürükleyen adımlarına inat ileri sürdüğü ayakları çok ama çok isteksizdi. Tabi ayaktan kastı bir tekerlekli sandalyeydi. Yine de önemli olan Jimin'in bir yerlerden çıkıp yanına gelmesiydi.

"Jungkook!"

Duyduğu sesle kapanan gözleriyle birlikte iki yana kıvrılan dudakları beyaz ve diğer dişlerine nazaran hafif daha önde olan iki dişini ortaya çıkardı.

"Tanrı beni seviyor olmalı."

Ona seslenen genci bekletmemek adına arkasına döndü.

Oradaydı. Beyaz teniyle uyumlu beyaz incilerini kendisine sunmuş ona yaklaşan adımlarını hızlandırmıştı. Giydiği hemşire forması da... Forması... Gerçekten düşünemiyordu.

Beyaz formanın içinde ki Jimin, beyaz tenli Jimin, herkesten daha beyaz incilere sahip olan Jimin.

Beyaz, bir insana bu kadar yakışmamalıydı.

Jimin, zihninde dolananlarla boğulan Jungkook'un yanına çoktan varmış konuşmaya başlamıştı.

"Hızlı iyileşiyorsun. Buradan çıkacağın için mutluyum."

Ben onun güzelliğinde boğulurken o, benim gitmemi iple çekiyormuş diye düşünmeden edemedi, asılan suratına engel olamadığı gibi.

"Gideceğim için mutlu olacağını düşünmemiştim."

Jimin'in gülen yüzü Jungkook'un asılan suratının aksine şaşkınlığa dönüştü.

"Evet mutlu oldum çünkü ben bir hemşireyim. İnsanlara yardım ederim. Hastanede yatan kişiler hasta olduğu için burada. Gidenler de iyileştiği için. Tekrar edeyim ben bir hemşireyim. Burada kalmanı istemem senin kötülüğünü istediğimi gösterir. Yani evet, gerçekten mutlu oldum."