ฝ่ายหนึ่ง...ชีวิตที่เสียไปของใครบางคนกลับทำให้จิตวิญญานของตนเสียไป
อีกฝ่าย...การที่ได้เห็นได้รู้จักหลายชีวิตที่เสียไป กลับทำให้ใจปล่อยวางและเยือกเย็น..."โจเซฟ มาลาพี่ชายของลูกเถิด นี่จะเป็นเวลาสุดท้ายของเขาแล้ว"
เสียงชายแก่ผู้พ่อไม่ได้อยู่ในห้วงภวังค์ของเด็กชายผมสีทองผู้ซึ่งบัดนี้ สองขาก้าวสาวไปหาร่างเด็กชายอีกคนที่หน้าตาเหมือนตนด้วยใจที่รวดร้าว ไปยัง ฝาแฝดผู้พี่ที่บัดนี้กำลังจะทิ้งลมหายใจสุดท้ายไว้
"...ฮือออ...ยะ..อย่าทิ้งฉัน" พยายามเอื้อมมือน้อยๆไปคว้า เพียงแต่อีกฝ่ายส่งยิ้มมาน้ำตายิ่งทะลักพรั่งพรู"เพียงแค่...แค่ก..เพียงแค่นายส่องกระจกโจเซฟ..."
เขารู้ว่าอีกฝ่ายหมายความว่าอย่างไร หากแต่การมองในกระจกนั้น แววตาของเขาเองมิอาจใช่แววตาของพี่ชายคนนี้ได้
กระดาษหนึ่งใบ... พู่กัน... สีสัน... อุปกรณ์วาดภาพ หากแต่มันก็ไร้ค่า...กระดาษไม่มีวันมีชีวิตขึ้นมา ถึงแม้สีสันในกระดาษจะทำให้คล้ายกับ'มีชีวิต'" เพราะอย่างนั้นหรือครับ พ่อ"
"ใช่แล้วคาร์ล แม้วิญญาของเขาจะทิ้งร่างเอาไว้ แต่จงอย่าให้ ความไร้สีสันทำให้ใจลูกโศกเศร้า"เด็กชายผมดำฟังอย่างตั้งใจ
"ไม่มีหน้าไหน จะยิ่งใหญ่ไปกว่าโลงศพ และไม่ทีใครจะหลีกลี้หนีความตายพ้น แต่ลูกจะเปลี่ยนแปลงมันได้... อย่างจำกัดคาร์ล"
กระเป๋าเครื่องมือสีเทาพลันถูกจับใส่มือของเด็กน้อย
YOU ARE READING
Identity V (โจเซฟ×คาร์ล)
Fanfictionฝ่ายหนึ่ง...ชีวิตที่เสียไปของใครบางคนกลับทำให้จิตวิญญานของตนเสียไป อีกฝ่าย...การที่ได้เห็นได้รู้จักหลายชีวิตที่เสียไป กลับทำให้ใจปล่อยวางและเยือกเย็น...