เวลาดึกสงัดแบบนี้ ถ้าไม่ใช่ด่านนครที่หลับไหล หรือโรงพยาบาลพระหฤทัย ก็คงจะหนีไม่พ้นแมพใหม่อย่างถ้ำทอง แต่ไม่ใช่วันนี้ นี่เป็นคืนที่ทุกคนต่างพักผ่อน ทั้งผู้ล่าและผู้ถูกล่า
สองหนุ่มร่างสูงแขนขายาวไม่เข้ากับเชื้อชาติเอเชียเดินมาพร้อมๆกัน โดยที่ผมเปียถักยาวลูดเกว่งนำหน้ามาก่อนแล้ว
"เป็นอย่างไร อาโจเซฟ ได้ข่าวว่าลื้อแปลกๆไปนะ" แฝดผู้น้องที่ผิวคล้ำกว่าคนพี่เอ่ยถามเปิดเป็นคนแรก
"หื้ม? ว่าไงนะขอรับ? กระผมแปลกยังไงกัน"
ถึงแม้ว่าความจริงสองพี่น้องนักพนันคู่นี้จะเป็นรุ่นลูกหลานอยู่มาก แต่เนื่องด้วยหน้าตาของหนุ่มผู้ดีอังกฤษไม่ได้ชราสมวัย ทั้งยังหล่อเหลา ยิ้มส่งตอบคู่สนทนาอยู่เสมอ ในหมู่ผู้ล่าเขาจึงดูเป็นเพื่อนฝูงรุ่นเดียวกัน
"ก็ได้ข่าวจากอาแจ็ค ว่าเดี๋ยวนี้ลื้ออ่อนโยนขึ้น อืม..... อ่อนโยนถึงขนาดเริ่มรู้จักปล่อยไอ้พวกนั้นแล้วนี่ "
ไม่แปลกใจเลย นอกจากแฝดคนพี่ผู้มีผิวขาวสมกับเชื้อชาติจีนจะเป็นเหมือนกับพี่คนที่สองของเขา แม้จะอายุน้อยกว่าก็ตามแล้ว แต่ด้วยเขาสูญเสียแฝดพี่ชายของตนไป ดังนั้นแฝดพี่ผู้นี้มักพูดคุยกับเขา จนเรียกได้ว่าเหมือนเป็นพี่ชายที่มีน้องสองคนเลยก็ว่าได้ แล้วเมื่อครู่นี้ ถึงแม้จะเป็นคำถาม แต่เหมือนว่าคนถาม จะรู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วทั้งหมดอย่างไรอย่างนั้น
"ฮะๆ ก็... พอดีมีเรื่องติดค้างกันน่ะขอรับ"
"งั้นเหรอ อืม" คนฟังพยักหน้ายิ้มๆ ในขณะที่น้องชายผิวดำข้างๆไม่วายกระโจนไปหาเขาสุดแรงเกิด
"อึก! เล่นอะไรเนี่ยขอรับ" เขารับตัวคนกระโจน
"ก็สั่งสอนแกไงเล่า แค่เกอเก่อยิ้มให้ยัยพยาบาลนั่น อั๊วก็ประสาทจะแดกอยู่ละ ถ้าลื้อไปหาเมียอีกคน อั๋วคงประสาทแดกยิ่งกว่าเดิมน่ะสิ"
"ลื้อก็ว่าไป แท้จริงไม่ใช่ลื้อหรอกรึ ที่อยากจะปล่อยเธอไป เพราะเธอเคยช่วนลื้อตอนโดนมดในเหมืองกัดน่ะ"
วินาทีต่อมาเกิดเสียงหัวเราะระเบิดลั่น หลังจากที่เรื่องโจ๊กที่ตลกที่สุดเกิดขึ้นจากเรื่องที่มดกัดฆาตกรในถ้ำ
ESTÁS LEYENDO
Identity V (โจเซฟ×คาร์ล)
Fanficฝ่ายหนึ่ง...ชีวิตที่เสียไปของใครบางคนกลับทำให้จิตวิญญานของตนเสียไป อีกฝ่าย...การที่ได้เห็นได้รู้จักหลายชีวิตที่เสียไป กลับทำให้ใจปล่อยวางและเยือกเย็น...
