Identity V (โจเซฟ×คาร์ล)

6 รู้สึกดี

หลายนาทีนักที่ตาสองคู่จ้องกันอยู่แบบนี้ คาร์ลคือฝ่ายที่ผละออกมาก่อน ชักมือกลับโดยไว โจเซฟเองก็ชะงักไป ความรู้สึกนี่มันไม่ขำสักนิด 
ด่านโรงพยาบาลบ้า ใครๆก็รู้ดีว่าเป็นช่วงกลางคืนตลอด ไม่มีกลางวัน และเพราะแบบนั้นแหละ ตอนนี้ช่างอันตรายเหลือเกิน 

" ผมขอโทษ " เป็นฝ่ายคาร์ลที่พูดออกมา ดึงให้ผู้ล่าออกมาจากห้วงความคิด 

"หลงกระผมเข้าซะแล้วล่ะมั้งขอรับ คุณช่างแต่งศพ" ยิ้มแกมหยอกนั่นหล่อไม่หยอก ทำเอาช่างแต่งศพกระชับผ้าปิดปากขึ้นมาสูงกว่าเดิม 

"ถอดมันออกเถอะขอรับ คุณเห็นหน้ากระผมชัดๆแล้วให้ผมดูหน้าคุณบ้าง แลกกันขอรับ" 
เรื่องอะไรจะต้องไปบ้าจี้ทำตาม คาร์ลยิ่งกระเถิบหนีออกมาอีก แต่ช้าเกินกว่าที่ผู้ล่าหน้าฝรั่งจะดึงแกมกระชากผ้าปิดปากออก 
ใบหน้ารูปไข่ที่ตอนนี้แก้มขึ้นสีเพราะบาดเจ็บ ไอ้เสียงหอบแบบแหบพร่าที่ได้ยินนั่นก็มาจากเรียวปากสวยที่ตอนนี้ก็เผยออกระบายลมหายใจหอบกระเส่า แก้มทั้งสองคล้ายว่าจะถูกปิดบังมานานจนสะกดตาของคนตรงหน้าเอาไว้ ก่อนที่คาร์ลจะชักแมสก์ในมืออีกฝ่ายกลับ เขาไล่จับมันในขณะที่โจเซฟยกมันสูงขึ้นราวกับว่าจะไม่ยอมคืน แต่เขาถูกฉวยโอกาสมามากพอแล้ว แรงฮึดสุดท้ายมันทำให้เขายื้อยุดฉุดกระชากจนไต่ตกลงไปบนตัวอีกฝ่ายในท่าที่เขานอนทับฆาตกรหน้าแทบติด 

"นี่คุณคาร์ลขอรับ ทำแบบนี้กระผมจะตื่นเอานะ" 
ความจริงคาร์ลจะต้องเด้งตัวลุกกลับแล้วหากแต่เขาเบนความสนใจมาสงสัยคำพูดอีกฝ่าย 

"อะไรตื่น?" 

แล้วเขาก็ได้คำตอบในทันทีที่รู้สึกว่าช่วงล่างมีอะไรเด้งดันขึ้นมาโดนเขา 

สถานการณ์ทุกอย่างตอนนี้เรียบร้อยดีทุกอย่างหลังจากที่โจเซฟได้รับรอยร้าวบนหน้าเพิ่ม ในขณะที่คาร์ลบาดเจ็บอยู่แล้วก็ยังมาเจ็บมืออีก เขาไม่สนหรอก ก็ไอ้ฆาตกรจิตอ่อนไหวมันกลายเป็นฆาตกรโรคจิตพ่วงไปด้วยแล้วนี่