gerizekalı | texting

16

Cem Kısmet- Kızım

*

"Neden ağlıyorsun kıvırcık?"

"Yüzünü görmek istiyorum Y."

"Ben görmeni istemiyorum."

Ona daha da sarılırken beni iyice kavramasına izin verdim. İnce bedenim onun bedeninin üzerine kıvrılmış, bir kedi misali omzuna tırmanmıştım. Boynuna sardığım kollarımın yanında yüzümü de gömerken tek isteğim beni gerçekten sevdiğini hissettiğim bu kişiyi tanımaktı.

"Beni seviyorsun Y. Beni seviyorsun."

"Seni seviyorum güzelim. Ağlama artık, canım yanıyor."

"Canımı yaktın ama? Neden yaktın? Neden abimle yaraladın beni?"

Şarabın tadı hâlâ ağzımdaydı. Uyku beni kendine çekiyor ama ben bir umut onu tanırım diye uyuyamıyordum.

"Bana gelmen için."

"Abim beni hiç sevmez. Ondan çok korkarım. Beni hep azarlar. Bana hep kötü şeyler söyler. Bana karşı hiç tahammülü yoktur. Bu benim canımı zaten yeterince yakıyor."

Saçlarımda gezdirdiği elini yüzümde hissetmek istiyordum.

Sarhoştum.

Ve Y'yi istiyordum.

Onun bana ait olmasını,

Bu eşsiz dokunuşları her zaman yapmasını

Ve yüzünü benden sakınmamasını istiyordum.

"Her gün, her an beni ağlatabilir o, biliyor musun? Canımı istediği zaman yakabilir. Geçmişi düşünüp sinirlenmesi yeter."

"Daha fazla ağlamana izin veremem. Bırak Hazan'ı."

"Peki sen Y?"

"Ben ne güzelim?"

"Neden hayatımdasın?"

Elimi yavaşça yanağına koydum. Farklı bir tene dokunmak bende hep garip bir his uyandırırdı ama bu kadar garip olacağını da sanmıyordum.

"Neden beni kucağında tutuyorsun? Neden beni seviyorsun? Neden yüzünü göremiyorum?"

"Yüzümü göreceksin. Sadece henüz erken. Konuştuklarımızın hepsini unutacaksın kıvırcık. Sarhoşsun. Bunları sen ayıkken konuşalım."

"Peki ben sarhoşken ne yapalım?"

"Seni öpmeme izin verir misin?"

Kahkaha attım.

"Sarhoşken de, ayıkken de, asla!"

"Seni seviyorum Hazal."

"Kendimi iyi hissediyorum Y. Lütfen bana daha sıkı sarıl ve bir şarkı söyle."

"Sadece ikimizin uyandığı saatlerde duruyor zaman.

Çünkü sadece sen tutuklarsın beni, apansız uyanış gibi."

Sesindeki titremeyi anlıyordum. Ağladığını biliyordum. Korktuğunu ve ağladığını, bu karanlık evde ışığı kapalı odada bir koltuğun üzerinde kucağında ben varken bile beni kaybetmekten korktuğunu biliyordum.

"Gel kızım sokul bana, bir kez daha alayım kokusunu benim küçük bahçemin."

*

"Kafam taşak gibi. Dün akşam neredeydiniz hepiniz?"

"Kimse beraber değildi." dedi Turgay Korhan'a cevap olarak ve başını ovmaya devam etti.