Y: Ne zaman gerçekten insan olacaksın?
Hazal: Anlamadım?
Y: Beni diyorum, ne zaman insanlığınla şaşırtacaksın?
Hazal: Sen de kimsin? Engellemem için son 30 sn.
Y: Engellersen başka hesaplar açarım.
Hazal: Derdin ne?
Y: Tostun soğudu.
Y: Aval aval b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
**(bu ızdırap)
*
Y: Neredesin?
Hazal: Sana ne?
Y: Yoksun okulda.
Hazal: Beni mi arıyorsun?
Y: Korhan'la duygu dolu karşılaşmanızı izleyecektim.
Hazal: Git başımdan Y.
Y: Hop.
Y: Canın sıkkın.
Y: Hoşuma gitti bu.
Y: Peki git.
Y: Pazartesi kaçışın yok ama ;)
Y: Korhan burada ;)
*
İşte...
Karşımda.
Elleri bedeninin yanlarından sarkmış, tertemiz yüzüyle beni izliyor. Daha doğrusu bana bakıyor ve gülümsüyor. Oysaki onun bana gülmesini sağlayacak hiçbir şey de yapmamıştım.
Y'nin şu an bir yerlerde bizi izlediğinden emindim. Nedensizce benden nefret eden ve zayıflığımı keyifle izleyen biriydi. Muhtemelen nedensiz değildi ama bana söylemiyordu.
Benden nefret eden insanlar vardı evet ama bu sayı çok fazla değildi. Nefret edenlerin de neredeyse hepsinin sebebi Korhan'la alakalıydı.
Onunla yaşadığım ilişki beni şu anki ben yapmıştı.
Hakkında duyulanları ve söylenenleri öğrenmemeye çalıştığım Korhan'ın aylardır yurtdışında olduğunu biliyordum.
Ayrıldıktan bir süre sonra ben umutsuzca Turgaylar'ın evinde öylece takılırken Sude'nin yaşadığı şokun etkisiyle bunu evin içinde bağırarak söylemesiyle öğrenmiştim.
"Oha kızım! Korhan İsviçre'ye gitmiş!"
Şimdi ise aylarını İsviçre'de geçirmiş olan Korhan, bana gülümsüyordu. Temelli yaptığı dönüşle beraber sanırım her şeyi bıraktığı gibi bulmayı bekliyordu.
"Hazal."
Belki de adımı söylemeseydi direkt yanından geçip gidebilirdim.
Kıvırcık saçlarım yüzümün bir kısmını kapatırken yerimde durdum ve aramızdaki üç adımlık mesafeyi koruyarak kafamı kaldırdım.
Ağzımı açmadığımı gördüğünde yutkundu ve gülümsemesini biraz daha genişletti.
"Ben geldim."
Peki neden gittin?
Sormadım. Daha fazla beni yaralamasına izin vermeyecektim.
"İyi?"
"Çıkalım mı bugün? Konuşmak istiyorum seninle."
"Yoğunum." dedim ve o an bize bakan hocamla göz göze geldim.
Lisenin ilk yılından beri dersime giren bu adam hakkımdaki birçok şeyi biliyordu. Korhan ile ayrıldığımızda bile omzumu sıvazlamış ve bunun geçmeyecek bir şey olmadığını söylemişti.
Bir yardım çağrısı almış gibi bana seslendiğinde bir kez olsun Korhan'a bakmadan hocama doğru koştum. Korhan ardımda kalırken aslında bunun mecaz anlamda da öyle olduğunu biliyordum.
O artık eskide kalmıştı.
*
Y: Ben geldim mi?
Y: lsneieödpemeoemeğöeğ
Y: Hep böyle geri zekalı olmadığına eminim bu çocuğun
Hazal: Kes ya.
Y: Kötü bir insansın
Hazal: İnsan olmadığımı söylüyordun?
Y: O başka bir hakaret
Hazal: Ne istiyorsun?
Y: Yapacaklarıma vereceğin tepkileri görmek
Hazal: Ne yapacaksın?
Y: Görürsün
*
@hazalkaranx bir fotoğraf paylaştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
