GEÇMİŞ'İN SOĞUK GÖLGESİ

7.BÖLÜM

Yavaşça gözlerimi açtım. Burası neresiydi? Neredeydim ben? Gözlerimi içeride gezdirdim. Küçük bir pencereden içeri sızan güneş ışığıyla aydınlanıyordu oda. Sanırım depo gibi bir yerdeydim. Yutkununca
boğazımın acısından yüzümü buruştum. El ve ayak bileklerim çok acıyordu. Ardından bir ses duydum.

"Evet,sonunda uyandın kardeşim." dedi karşımdaki çocuk. Bu çocuk niye bana kardeşim demişti ki.

"Sen kimsin,ben neredeyim?" konuşurken boğazım kuru olduğu için canım acımıştı.

"Evet gerçeği öğrenmenin zamanı geldi. Sana o mesajları atan bendim. Ben kimim diye sorarsan ben Ateş Korkmaz. Aslında bunu ailenden öğrensen iyi olurdu ama abinden öğreniyorsun Derin. Ailen niye sana 18 yaşına girince söyleyeceklerdi biliyor musun? Ahh,tabi ki de bilmiyorsun. Çünkü bir üniversite kazanınca başka bir şehire gideceksin. Ve ailen seni koruyamayacağı için tehlikede olacaksın. Aslında ailen sana ilk sorduğun zaman söyleyeceklerdi. Ama ben onları senin canınla tehdit ettim. Ama gel gör ki sözümü tutmadım. Sen başka bir şehire gidince senden intikam almam daha kolay olacaktı. Ama seni okula geç yazdırmışlar. Bu yüzden planım batmış olabilir."

"Sen benim abim değilsin. Benim hiç kardeşim olmadı. Benden ne istiyorsun şerefsiz?"

"Aaa Derin sana hiç yakıştıramadım. İnsan hiç abisiyle böyle konuşur mu?" dedi alayla. Ardından tekrar ciddi ifadesini takındı.

"Haa bu arada ne istediğime gelirsek. İntikam almak istiyorum kardeşim intikam. Sen doğmadan önce,benim doğduğum hastahane de,benim doğumda öldüğümü söylemişler ailemize. Annemgil benim öldüğümü sandıkları için bir daha çocukları olsun istememişler. Ta ki sen doğana kadar,sen doğana kadar benim gömülü olduğumu sandıkları mezara hep ziyarete gelirlermiş. Ama sen doğduktan sonra, doğduğum ama ölüm günüm olduğu sandıkları günlerde bile gelmeyi bırakmışlar." sesi yükselmeye başlamıştı.

"Her şey senin yüzünden,her şey senin yüzünden bu hâle geldi. Ben her zaman gelecekleri,beni oradan kurtaracakları zamanı bekleyerek yaşadım. Bana değer verdiklerini sanmıştım. Karşılarına çıktığım zaman çok şaşırmışlardı. Annem bana sarılmaya kalktı. Ama ben izin vermedim. İlk zamanlar çok ağladım. Ama dahada büyüdükten sonra gözümden yaş akmadı. İntikam için yanıp tutuştum. Artık intikam zamanı geldi küçük kardeşim." anlattıklarının şokuyla kalmıştım.

"Peki benim suçum mu bu şimdi? Ben mi dedim o öldü istediğiniz kadar ağlayın o geri gelmeyecek mi dedim yani? A-Abim olduğunu bile bilmiyordum be." sesim titremişti. Ardından aklıma gelen şeyle dehşetle açıldı gözlerim.

"Beste? Ne yaptın ona aşağılık pislik?" dedim bağırarak.

"Merak etme ona bir şey yapmadım. Benim işim seninle." Bağlı olduğum sandalyeye yaklaştı.

"Aynı anneme benziyorsun." diyince onu daha da yakından inceleme fırsatı bulmuştum. O da aynı babama benziyordu.

"Her zaman çok istemiştim bir ailem olsun,bir kardeşim olsun." dedi çaresiz sesiyle.

"Yok mu ki?" dedim daha fazla dayanamayarak.

"Neden senin canını acıtmak isteyemiyorum. Bedenim intikam için yanıp tutuşurken ha."

"Belki de kardeşin olduğum içindir ha. Olamaz mı?" dedim alayla. Bu özgüven nereden geliyor diye sormayın çünkü bende bilmiyorum.

Hiç bir cevap vermeden kapıyı çarpıp gitti. Kafam karışmıştı. Ama sanırım parçalar yavaş yavaş yerine oturmaya başlıyordu. Bir keresinde annemgilin odasında bir kutu görmüştüm. İçinde erkek bebek için kıyafetler falan vardı. Uzun zaman önce alınan bir kutu olsa gerek ki kenarları yıpranmış ve her yeri tozla kaplıydı. Anneme neden kutunun içinde o eşyaların olduğunu sorduğumda gözleri dolmuştu. Bana 'Senin cinsiyetini bilmiyorduk. O yüzden hem kız hem de erkek bebek için almıştık. Onlarda senin cinsiyetini öğrendikten sonra kaldı. Atmaya kıyamadım.' demişti. Aslında pek inanmamıştım. Ama o zaman tamam deyip geçmiştim.