hate at first sight. [luke hemmings]

three - filmavond

"Ik ben thuis !" roep ik, terwijl ik de voordeur achter me dichttrek. Ik loop de woonkamer in, verwachtend papa daar aan te treffen, maar ik zie hem niet. Mmh, misschien is hij al eten aan het koken. Ik loop de keuken in, maar daar is hij ook niet. Vreemd.

"Pap !" schreeuw ik nog eens.

"Ja !" Het geluid komt uit zijn slaapkamer.

"Hier ben je dus." zeg ik terwijl ik zijn kamer binnenloop. Hij zit op de grond voor zijn kast en er ligt een lege koffer op zijn bed.

"Sorry, ik had je niet gehoord."

"Ja dat dacht ik al.. Wat ben je aan het doen ?" vraag ik, lachend om het feit dat hij als een gefrustreerd tienermeisje voor zijn kledingkast zit.

"Ik moet voor een week naar Dubai, voor mijn werk."

"Wat ? Ga je alweer weg ?" vraag ik terleurgesteld.

Mijn vader moest altijd al verre reizen maken voor zijn werk, maar de laatste tijd moet hij steeds vaker. Een maand geleden is hij nog voor twee en halve week naar Texas geweest.

"Ja. Het spijt me Alex, maar als ik het niet doe word ik ontslagen."

"Ja.. Ik weet het."

Het klinkt misschien kinderachtig, maar ik haat het echt om alleen te zijn. Het is zo stil in huis.. En je voelt je zo eenzaam en kwetsbaar. Ik vind het gewoon echt niet fijn. Maar there's no way dat ik dat aan mijn vader ga vertellen. Als ik dat doe, gaat hij niet meer en wordt hij ontslagen. Ik weet hoe hij is, hij wil dat ik perfect gelukkig ben.

"Het maakt niet uit. Ik vermaak me ook prima zonder jou hoor." zeg ik in een poging mijn teleurstelking te verhullen. Het werkt, want mijn vader begint te lachen.

"Dat dacht ik al. Maar geen te wilde feestjes houden hè ?" Knipoogt hij. Hij trekt wat t-shirts uit zijn kast en gooit ze in de koffer. Ik schud lachend mijn hoofd om zijn slordigheid. Het is grappig hoeveel ik soms op mijn vader lijk. Ik herken me in zoveel dingen in hem. Zoals bijvoorbeeld onze muzieksmaak en humor, maar ook onze koppigheid en nieuwsgierigheid. Maar er is één ding dat ik zeker weten niet van mijn vader heb, en dat is mijn tekentalent. Mijn vader zegt dat ik dat van mijn moeder heb.

Ik heb geen contact meer met mijn moeder. Toen ik ongeveer drie was, raakte mijn moeder verslaaft aan drank. Ze kwam er achter dat mijn vader vreemd was gegaan en kon er niet mee omgaan. Mijn vader zegt nog steeds bijna elke dag dat het zijn schuld is dat mijn moeder alcoholiste werd. Ik zeg vaak dat het niet zo is, dat het geen goede reden was voor mijn moeder om naar de drank te grijpen, maar hij weigert dat te geloven. Na een jaar was het drankprobleem zo uit de hand gelopen, dat mijn moeder werd opgenomen in een kliniek. Daar heeft ze erg lang gezeten. Toen ze er uit kwam, wilde ze geen contact meer met mij en mijn vader. Ze verhuisde naar het buitenland en ik heb haar nooit meer gezien. Ik kan me ook niet veel meer van haar herinneren, behalve dat ze altijd erg lief was.

Ik snap nog steeds niet hoe ze mij zomaar achter heeft kunnen laten. Mijn vader zegt dat ze de laaste keer dat ze me zag, afscheid van me heeft genomen. Ze heeft tegen me gezegd dat ze van me hield en dat ik er alles aan moest doen om mijn dromen waar te maken. Dat was toen ze haar spullen kwam halen. Daarna is ze dus vertrokken. Papa zegt dat ze het gewoon niet aankon om te blijven en dat ze bang was om weer naar de drank te grijpen.

"Ik ga even naar de stad, pap. Ik ben over een half uurtje wel terug."

"Oké, niet langer weg blijven, want we gaan op tijd eten."

"Hoezo ?"

"Ik ga vannavond al weg. Om half tien uur gaat mijn vliegtuig."

"Vanavond al ?!"