Jungkook'dan
Ona kendimi affettirecekken daha da çok üzmüştüm... Üzülmesini istemememin sebebi çocuğumu olumsuz etkilemesiydi(smmsnss)... Yoksa çok da umursamıyordum... Fakat bu aralar çok zayıflamıştı... İkisininde midesini doldurmak için mutfağa doğru gittim ve yemek yapmaya başladım...
Danbi'den
Yarın kontrole gidecektim... Doğuma 4 ay kalmıştı... Sadece çocuğumu alıp uzaklara gitmek istiyordum... Çok uzaklara... Artık duygusallaşmak yoktu... Onun karşısında ağlamak istemiyordum... O beni üzerse onu en zayıf noktasından vuracaktım...
"Danbi!"
Jungkook beni çağırıyordu... Sözünü ikiletmeden aşağı indim... Çok güzel yemekler vardı... En azından hamarat çıktı(nsnns)...
"Yemek yemelisin Danbi... Çok zayıfsın... Çocuğum açlıktan ölecek diye korkuyorum..."
"Saçmalama Jungkook... Eline sağlık güzel görünüyorlar..."
"Şimdiden afiyet olsun... Hadi oturalım"
Birlikte yemeye başladık... Tam bir odundu... İnsan bir özür diler...
"Danbi ben... Sana bağırmamalıydım... Özür dilerim... Zaten sadece 4 ay kaldı... Bu süre içerisinde kavga etmeyelim... Bizi ev arkadaşı olarak düşün..."
"Önemli değil Jungkook... Yinede bir odunsun"
Jungkook gülmeye başladı... Bende kendimi daha fazla tutamadan gülmeye başladım... Odun olsada nefret edilecek bir kişiliği yokmuş...
Lütfen vote verin... Sizleri seviyorum💕💕💕
