Sang uyandığında biraz Jungkook'la vakit geçirmesine izin verdim, ve onu yıkayıp yemek yedirmeye başladım. 18 yaşındayım ve Sang beni her geçen gün daha çok mahvediyor. Yaşlanıyormuşum gibi hissediyorum. Biraz yaramaz bir bebek ve beni zorluyor. Bu yüzden hayattan soğumuş gibi bir tipim var. Şimdide yemek yemiyor. Cidden yakında öleceğim.
"Yardım etmemi ister misin?"
Jungkook'un sorduğu soru ile başımı çevirerek ona baktım.
"İyi olur. Biraz da sen ilgilen"
Jungkook Sang'in önüne oturarak yemekten bir kaşık aldı ve ağzına tuttu. Sang yemeye başlamıştı. İçten içe kıskandığımı hissedebiliyordum. Babasını az görmesine rağmen sanki 7/24 yanındaymış gibi davranıyordu. Kim bilir belkide özlemişti.
"Ben tutunca yer tabi."
Jungkook'un söylediği yersiz lafa gıcık olmuştum.
"Sanki yan komşuyum da. Bebek ziyaretine geldim."
Jungkook kıkırdayarak başını eğdi. Bende sinirle ona bakıyordum.
Sang'e yemeğini yedirince ayaklanıp yanıma doğru geldi.
"Sang'i bir süreliğine alacağım, değil mi?"
Ona güvenmek ve güvenmemek arasında kalıyordum. Vermek istemiyordum tabiki. Fakat sonuçta o Sang'in babasıydı ve ona bir şey yapmayacak kadar çok seviyordu onu. Zaten zarar vereceğinden değildi vermek istememem. Ondan bu konuda şüphelenmiyordum.
"Evet... Ve şey ne kadar süreliğine alacaksın?"
Gülümsedi ve omzumu patpatladı.
"5 günlüğüne alsam... Senin için sorun olur mu?"
Gülümsemeye çalışarak ona baktım
"Hayır, hayır... Yani sorun olmaz. Sanırım"
Elini omzundan çekti ve gülümsemesini genişletti.
"Teşekkür ederim. Danbi."
Sorun yok dercesine kafa salladım ve Sang'in odasına doğru yürümeye başladım. İçine bir kaç kıyafet ve bez koymam gerekiyordu. Jungkook'a masraf çıkarmak istemiyordum.
Gecikdiğimi biliyorum. Fakat gerçekten yazmaya hiç vaktim yoktu. Bu yüzden lütfen affedin. Bu arada elimden geldiğince bölümleri uzatacağım. Sizi seviyorum 💜💜💜
