Öncelikle sizlerden özür diliyorum sevgili okuyucularım... Çok uzun bir zamandır bölüm atamıyorum... Neyse hadi kitaba geçek nsbs
Bugün, uzun zaman sonra annem beni ilk kez aramıştı. Aslında biraz kırgındım. 9 ay boyunca bir insan çocuğunu nasıl merak etmez ki? Ama benimde suçum vardı. Bende bir evlat olarak annemi bir kez arayıp sormadım. Telefonu açtım ve kulağıma götürdüm.
"A-alo, a-anne"
"Merhaba. ******* sokağında bir kadın trafik kazası geçirdi. Telefonu yerdeydi. Bende telefonundan birini aramak mecburiyetinde kaldım. Acaba *** isimli kadının nesi oluyorsunuz?"
Aldığım haber ile telefonu yere düşürmüştüm. Ve yere çöküp ağlamaya başladım. Neden yalnızca ben acı çekiyordum? İstemediğim bir adamdan çocuğum var, birde üstüne üstlük evliyim. Şimdi de annem...
" D-Danbi?, bir sorun mu var? "
Gelen sesle kafamı kaldırdım. Jungkook sorar gözlerle bana bakıyordu. En iyisi ona anlatmaktı...
-
Şuan da Jungkook, ben, bir de oğlum ile doktorun çıkması ve bize bir şey söylemesi için bekliyorduk. Sang sürekli ağlıyordu. Birde bebek arabasında onu sallamakla uğraşıyordum. Tuvaletim geldiğinde ayaklandım, ve Jungkook'a dönerek.
"Tuvalete gideceğim. Sang'i saklayabilir misin?"
Jungkook başını bana çevirerek.
"Evet. Tabiki sallarım."
Hızla tuvalete gittim ve ihtiyaçlarımı karşıladım. Daha sonra uzun zamandır görmediğim yüzüme baktım. Jungkook'la birlikte olmadan önce pozitif bir yüzüm vardı. Yani duruşum bile pozitifti. Ama artık istesem bile gülemiyordum.
Hızla Ameliyathane nin önüne gittim. Duyduğum şeyle bir kez daha çökmüştüm...
Niye bu bölümler içime sinmiyor ya.
Neyse bu arada vote vermeyi unutmayın. Jsjsjs
Yazar ortalığı karıştıracak. Ehhehe
