დილით შიმშილის გრძნობა მაღვიძებს, ერთ დროს უბრალოდ თვალდახუჭული ვფიქრობ ყველაფერზე რაც გუშინ მოხდა
თვალებს ვახელ და ჩემს გვერდით ჯონგუკს ვამჩნევ, მისი იდეალური სახის კანი ოთახში შემოსული მზის სხივების დამსახურებით ზედმეტად თვალისმომჭრელია
მე ფეხაკრეფით ვდგები და კარებისკენ მივიწევ
"საით გაგიწევია?!"
ის თავს ოდნავ წევს და პატარა ბავშვის თვალებით მიცქერს, ვერ ვიჯერებ, რომ ეს ის ჯონგუკია რომელიც გუშინ თავისი ფურთხის ალოკვას მთხოვდა
"ჩემს ოთახში..."
ხმადაბლა ვპასუხობ მე რადგან ჯერ კიდევ დილის 8 საათია და სავარაუდოდ ყველას ძინავს
"ნივთები გადმოიტანე ამიერიდან ჩემს ოთახში იცოხვრებ"
თითქოს არაფერი ისე მეუბნება თავს საპირისპირო მხარეს აბრუნებს და იძინებს
ვიფიქრე, რომ ამ წამს ხელსაყრელი დრო არ არის მასთან საკმათოდ , ამიტომაც ჩემს ოთახში შევდივარ ჩემს ტანსაცმელებს ვიცვამ და სამზარეულოში ასევე ფეხაკრებით შევდივარ სადაც როგორც ყოველთვის აიუ მხვდება.
აიუც იმ დროს მოიყვანეს სახლში როცა მე, ისიც ომეგაა მაგრამ თეჰიონის წყალობით მე აქ როგორც ერთ-ერთ ჯეონს ისე მემსახურებიან
"დილა მშვიდობისა აიუ"
ზრდილობიანად მივმართავ მე მაგრამ მისგან საპასუხოდ ზრდილობისა და ეთიკისგან მოშორებულ სიტყვებს ვიღებ
"დილა მშვიდობისა მათხოვარო"
მის ესეთ პასუხს მიჩვეული ვარ მაგრამ არ ვაპირებ მასთან კამათს მან ისედაც ბევრი სირთულე გამოიარა
"კიდევ ერთხელ მიმართავ ჩემს მეუღლეს ამ სიტყვებით და შეგიძლია ბარგი ჩაალაგო "
სამზარეულოს კარებში ახლად გაღვიძებული წელს ზემოთ შიშველი ჯონგუკი შევამჩნიე
YOU ARE READING
სავსემთვარეობა
Fanfiction"ჯეონები რომ არა, უკვე მკვდარი იქნებოდი პაკ ჯიმინ!" "და ვინ თქვა რომ სიცოცხლე მსურს მას შემდეგ რაც შენ გააკეთე ჯეონ ჯონგუკ"
