გადიოდა დღეები, ყოველ დღე ჯოგუკი უფრო და უფრო მეჯაჭვებოდა, მარტო არ მტოვებდა ალბათ ეშინოდა
მეც ვეჭიდებოდი მის გამოწვდილ ხელს ბოლო ძალებით რაც კი მქონდა, მაგრამ ერთი თვის სრულიად დავუძლირდი
"ჯონგუუკ სწრაფად მოდიი"
ჩემი ხმის გგონებისთანავე ჯონგუკი სააბაზანოდან ქაფიანი თმებით პორსახოცშემოხვეული გამოვარდა
"რა ხდება ჯიმინ? კარგად ხარ?"
შეშინბულმა მკითხა და სახიდან ქაფი მოიცილა, თვალები აწითლებულიაქ ალბათ საპნის გამო
"მალე მოდი, ხელი დაადე"
ვუთხარი და ხელით მუცელზე მივანიშნე, მალევე გაანალიზა რასაც ვეუბნებოდი მუცელთან ახლოს მოვიდა ლოგინის გვერდით დაიჩოქა და მუცელს ორივე ხელი დაადო
"მე მათ ფერომონებს ვგრძნობ"
თქვა მან და მუცელში ბიძგი იგრძნო
"ეს გოგონა იყო, ომეგა... ჩვენ მას ლულანას დავარქმევთ"
"ლულანა? რატომ?"
ვკითხე გაკვირვებულმა
"რადგან ეს იმ ვარსკვლავის სახელია რომელიც ყოველთვის სწორ გზაზე დაგაყენებს"
მითხრა და ალერსით შემომხედა, შემდეგ მეორე ბიძგი იგრძნო და კვლავ ჩაფიქრდა
"ეს ბიჭი იყო, ის ნამდვილი ალფაა...მისი ფერომონები ლულანას ფერომონებს თითქმის ახშობს მას ამიჰანს დავარქმევთ"
"ამიჰანი? ესეც ვარსკვლავია?"
"არა ეს ზამთრის შტორმს ნიშნავს..."
ზამთრის შტორმი, სწორედ ის გამანადგურებს მე მაგრამ მაინც მთელი გულით მეყვარება მისი პაწაწინა სხეული ჩემს შიგნით
"კარგი გადავივლებ და მოვალ"
თქვა ჯონგუკმა და ფეხზე წამოდგა რაზეც გამეცინა
"ჯინგუ... პირსახოცი დავარდა"
ვუთხარი და მის სტულიად შიშველ სხეულზე მივანიშნე
YOU ARE READING
სავსემთვარეობა
Fanfiction"ჯეონები რომ არა, უკვე მკვდარი იქნებოდი პაკ ჯიმინ!" "და ვინ თქვა რომ სიცოცხლე მსურს მას შემდეგ რაც შენ გააკეთე ჯეონ ჯონგუკ"
