სავსემთვარეობა

ნაწილი 5

1 კვირის შემდეგ

"ჯონგუკ?"

ლოგინიდან ვდგები და ვამჩნევ, რომ სახლი ზედმეტად ცარიელია. სამზარეულოში ჩავდივარ და არც იქ მხვდება არავინ.

ფანჯრიდან ვიხედები მაგრამ ბაღშიც არავინ ჩანს.

ამინდი კარგახანია დამშვიდდა, მაგრამ ჯონგუკის გადაწყვეტილებით კვლავ აგარაკზე დავრჩით

უცნაურია, მას შემდეგ რაც აქ მოვედით პირველად ვრჩები მარტო და თავი მიტოვებული ლეკვი მგონია

უცნაური შეგრძნება მეუფლება, ბოლო დღეებია ჯონგუკი ახლოსაც არ მეკარება ცდილობს დისტანცია დაიჭიროს

არ ვიცი რა არის ამის მიზეზი მაგრამ დარწმუნებული ვარ მე არაფერი დამიშავებია.

ჯანმრთელობასთან დაკავშირებით რაღაც პრობლემები შემექმნა, ნორმალურად ვერ ვიკვებები ყველაფერზე ღებინება მეწყება

სავარაუდოდ მოვიწამლე ან რაიმე ვირუსი ავიკიდე, რაც საკმაოდ ადვილი იყო აქაურ პირობებში

სახლში გამათბობელი მხოლოდ გუშინ ჩაირთო, მანამდე კი ბუხრის უმწეო ცეცხლი გვათბობდა

უცნაურია, ყოველდღე ვგრძნობდი გამჭვალ ტკივილს მუცლის არეში მაგრამ დღეს ის ზედმეტად მაწუზებს

მეშინია ესეთ ტკივილს პირველად ვგრძნობ არ ვიცი რატომ მაგრამ ძალა გამომელია.

მგონი დილით ჯონგუკმა გამაღვიძა და მითხრა რომ ვახველებდი წამალიც დამალევინა მაგრამ უკეთ ნამდვილად არ ვარ

"ჯონგუკ სად ხარ?"

დიდხანს არავინ მპასუხობდა რამაც დამაბნია

"სახლში დაბრუნდი, და მეორედ არ დამირეკო"

მისმა ქვასავით ცივმა და უემოციო სიტყვებმა გული გამიჩერა, ნუთუ რამე დავაშავე და ვერ გავაანალიზე

"რა მოხდა? რამე დავაშავე?"

"უბრალოდ აღარ დამირეკო და საერთოდ დაივიწყე ყველაფერი რაც მოხდა"