Sabah mutlu bir şekilde otelden ayrılmıştım resmi çerçeve yaptırmıştım Mardin'e dönme vakti bebeğim babana mutlu haberi vermeliyiz öğleden sonra orada olurdum yandaki koltukta duran resmi gördükçe içim kıpır kıpır oluyordu evdekilerin sevinecegimi biliyordum Kimse hamile olduğumu bilmiyordu sürpriz yapacağım senin bana şans getireceğini biliyorum bebeğim senin sayende mutlu olacağız konuşa konuşa yolu bitirmiştim az kalmıştı konağa heyecan basmıştı konağın önünde durdum çerçeveyi ve çantamı alarak indim korumalara baş selamı vererek içeriye girdim avludaki kalabalığı görünce duraksadim ne oluyordu burada beni kimse farketmemisti beyazlar içinde Leyla ve Aras çıktı odadan gülümsemem soldu elimdeki fotoğraf kayarak yere düştü kocam evleniyordu hemde leylayla bütün gözler bana dönmüştü gözümden akan yaşlar çerçeveye düşüyordu gözlerimin önü karardı bayilmadan önce tek söylediğim şey
-Allah belanızı versin
Bağırış koptu yere düştüm elim karnımda kalmıştı.Gözlerimi araladim odadaydim başak yanımdaydı sizlanmalarimi duyunca yanıma gelmişti
-İy misin canım
-O evleniyordu hemde leylayla bunu nasıl yapar başak
-Sakin ol evlenmediler
-Bebeğime bir şey oldumu
-ikinizde gayet iyisiniz bu arada tebrik ederim annelerin en güzeli
-Beni yalnız bırakır mısın dinlemek istiyorum
-Ama
-Lütfen başak
-Peki kendini toparla yemek yemelisin tansiyonun düşükBaşak çıkınca ağlamaya başladım ben gelmesem o kızla evlenecekti beni hiçe sayacakti cenin pozisyonunu aldım kimseyi görmek istemiyordum yorganı başıma kadar çektim başak üzerimi değiştirmiş pijama giydirmisti odanın kapısı açıldı uyuyo numarası yapmaya başladım gelen arasti kokusundan anlatmıştım yatak çöktü arkam kapıya dönük olduğu için ne yaptığını göremiyordum
-Uyumadığını biliyorum Berre
-.................
-Konuşmayacak mısın benimle
-.................
-Kendi isteğimle evlenmeyecektim senin çocuğun olmuyor diye aşiret böyle bir karar almış içim içimi yedi kaç gündürHışımla yataktan kalkıp karşısına dikildim
-Töreniz batsın herşey töre yeter artık bıktım alın canımı kurtulayım dayanamıyorum artık hayatımı mavvetiniz yetmedi üstüme kuma getirmeye çalıştınız sırada ne var ARAS KARAHANLI
Hıçkırarak ağlıyordum delirmistim Aras bana sarıldı daha şiddetli ağlamaya başladım göğsüne yumruk atmaya başladım gücüm kalmamıştı ruhsuzdum
-Şşştt sakin ol bebeğimiz etkileniyor ona zarar vermek istemezsin değil mi
Başımı olumlu şekilde salladım Aras benimle birlikte yatağa oturdu hıçkırıklarım iç çekişlere dönmüştü ceketini çıkardı beni kollarının arasına alarak yattı içim yanıyordu arasın bir eli karnıma indi öyle uyuya kalmışız.Terden su gibi olmuştum Aras öyle bir sarmıştı ki sanki bir yere kaçacağım eli hâlâ karnimdaydi yüzümde bir gülümseme oldu hep bunu hayal etmiştim Aras gözlerini açınca gülümsemem soldu
-Hep gül hatun sana gülmek yakışıyor
-Birakirsan banyoya gireceğim çok terlemişim
-Kaç bakalım Berre hanımBanyoya girdim duş alıp çıktım saçlarımı kuruttum banyodan çıktım giyinme odasına girdim dolaptan siyah kazak ve pantolon çıkardım kurulanarak giydim saçlarımı tarayarak ördüm sporlarımı giyerek aynanın önünde ki pufa oturdum yüzüm berbat haldeydi makyajla hallettim karnım çok açtı güçük canavar doymak bilmiyordu onun sayesinde kapıdan geçemeyecek kadar şişman olacaktım o yeter ki iyi olsun ben şişko olmaya razıyım Aras hazır bir şekilde çıktı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TÖRENİN GÖZYAŞLARI
Teen FictionHayatın ne getireceğini kimse bilemez Töre dedikleri lanet şey her kızın hayatını çalmak zorunda mı? Hayat bu kadar aciz ve acımasız mı olmalı? Kalemin yazdığını silersin ama kad erin yazdığını asla! . Kader bu kadar acımasız mı olmalı?