TÖRENİN GÖZYAŞLARI

🌼36.BÖLÜM🌼

Kalbimde ki sancıyla koltuktan fırladım uyuya kalmışım elimi kalbime götürdüm sanki biri eliyle sıkıyordu Mirza'ya bir şey mi olmuştu bu saate kadar getirmişlerdi zilin çalmasıyla yerimden kalktım kapıyı actim Kadir karşımda duruyordu bir şey vardı

-Hanimagam konaktan haber geldi Aras ağa vurulmuş durumu kötüymüş
-Sen ne diyorsun Arasssss
-Abla iyimisin ne oldu abla
-Aras beni götürün
-ben arabayı hazırladım hanimagam gidelim
-Abla hadi güçlü olmalısın

Erva'nin yardımıyla arabaya bindim nasıl olmuştu Aras ya onu bir daha göremezsem Rabbim onu bize bağışla gözyaşlarımı durduramıyordum

-geldik hanimagam

Hızla arabadan indim hastaneye koştum durumu kötü olduğuna göre ameliyathaneye almışlardı oraya geldigimde herkes buradaydı ağlıyorlardi bir şey mi olmuştu Alaz yanıma geldi

-Yenge iyi misin
-Nasil kocam Alaz iyi de
-Gogsunden yaralandı ameliyatte bizde bilmiyoruz yenge
-nasil oldu kim yaptı bunu
-Kim mi yaptı hepsi senin yüzünden bu yanına aldığın kızın babası vurdu Aras'ı birde soruyorsun
-Babam mı
-Evet senin şerefsiz baban vurdu
-Bak Sera mısın nesin alırım senin canını defol git lan buradan sanene kızım benim kocamdan
-Kocan mi güldürme beni Berre
-Seni benim elimden kim alacak lan

O sinirle sera'nin saçlarına yapıştım yetmişti artık canıma bu kız yüzünden kocamla küstüm ben yanında olamadım belki şuan yanımızda olacaktı araya girmeye çalışınca bağırmaya başladım

-Birakin beni bu kız defolup gidecek buradn
-Benim oğlum canıyla uğraşıyor siz ne yaptığınızi sanıyorsunuz Koskoca hanimagasin düştüğün duruma bak yazıklar olsun ikinize
-Anne özür dilerim
-Susun hiç birinizin sesini duymak dahi istemiyorum

Haklıydı Aras içeride canıyla uğraşıyordu benim yaptığım şey çok yanlıştı bir an kendimi kaybetmistim duvarın dibine çöktüm ya ona bir şey olursa o güçlüydü dimi bir şey olmaz sağ Salim çıkacak oradan ameliyathanenin kapisi açılınca yerimden hızla kalktım

-Acil 0 Rh (-) kana ihtiyacımız var hasta çok kan kaybetmiş
-Ben veririm
-Bizde veririz
-O zaman hızla koridorun sonundaki odaya gidin verin

Koşarak gidiyordum yeterki Aras iyi olsun Erva,Alaz ve birkaç koruma kan vercekti gosterdikleri yere oturdum hemen taktılar kanın gidişini takip ediyordum Aras lütfen gitme oğlun sensiz yapamz ki ihtiyacı var sana Alaz'in yenge diye bağırdigini duydum gerisi koca bir boşluktu.

Kolumdaki siziyla gözlerimi açtım yavaşça akan serum bitmek üzereydi boğazım kurumuştu kısık bir sesle

-S-u su
-kendini zorlama abla hemen veriyorum
-Aras iyi mi
-Ameliyat devam ediyor abla bir haber yok
-Bana ne oldu kaç saattir buradayım
-Kan verirken bayildin tansiyonun düşmüş 6 saat oldu
-Doktoru çağır çıkarsın şu serumu kocamın yanına gideceğim
-Abla çok özür dilerim hepsi benim yüzümden oldu eğer ben gitseydim kocan yanında olacaktı
-Saçmalamayi kes Erva şimdi kadire söyle seni eve bıraksın
-Yaninda olsaydım
-Erva hadi hatta ne yap biliyor musun eşyalarını topla İstanbul'a gidiyorsun
-Nee
-Duydun okuluna orada devam edersin burası senin için tehlikeli
-Bu halde nasıl seni yalnız bırakırım
-Erva git

Sinirlenmistim kolumdan serumu çektim yandaki tepsiden pamuğu alarak koluma bastırdım ayakta duracak dermanım yoktu Erva'yi orada bırakarak ameliyathaneye doğru yürüdüm her adimda İçim parçalaniyordu küstük böyle beni oğlumu bırakıp gidemezdi asla affetmezdim onu sessizce bekliyorlardı bu yılan hâlâ gitmemişmiydi göz göze gelince nefretle baktık birbirimize bunu fark eden Alaz hemen yanıma gelerek koluma girdi