Okula vardığımda annelerinde orada olduğunu gördüm. Yanlarında iki öğretmen vardı. Abim ise yere çökmüştü. Okulun kalabalık olmadığı belliydi. Oluşan grup yaklaşık beeş on kişilikti. Ve gri saçları ile içlerinde parıldayan Billie vardı.
Annem ve babamın yanına koşarak gittim. Pek uzun bir mesafe yoktu aramızda.
Yanlarına vardığımda abim burnundan soluyordu. Kafasını kaldırıp bana baktığında yüzündeki ifade değişmemişti.
Dudaklarımı büzüp annem ve babama baktım. Annem oldukça üzgün gözüküyordu."Karakola gideceğiz, sen evde yalnız kalabilir misin?" dedi annem titreyen sesi ile.
Kafamı salladım. Abimin önünde çömeldim ve bana bakması için gözlerine, onu rahatsız edecek şekilde bakmaya başladım.
"Üzgünüm, seni de okulunda kötü etkileyeceğim."dedi. Gözlerim doluyordu. Aniden kollarımı ona sardım,"Şiddete başvurmana gerke yoktu, ama beni koruduğun için teşekkür ederim abi. "diye sadece onun duyabileceği bir ses düzeyinde fısıldadım.
O da kollarını bana sardı. Birkaç dakika öyle sarmaş dolaş durduk.
Arkamdan gelen öksürme sesi ile abimden ayrıldı,"Beth, evde yalnız kalabilir misin?" diye annem sorusunu tekrarladı.
Evde yalnız kalamam, çünkü korkuyorum. Yüzümü buruşturup anneme baktım, tam kafamı iki yana sallayacakken,"İsterseniz ben Beth'e eşlik edebilirim."
"Billie?"dedim şaşkınlıkla. Hafifçe gülümsedi ve ciddi ifadesine geri döndü. Annem Billie'yi tanımıyor. Neden izin versin ki?
"Bu çok iyi olur, Beth arkadaşın ile kalabilirsin. Biz bir iki saat içinde evde oluruz."dedi annem. Ne? Cidden mi?
Annem elini Billie'nin omzuna koydu,"Tanrı seni korusun."dediğinde Billie ile birbirimize şaşkın şaşkın bakmaya başladık. Annem eli ayağına dolandığı için bir inanç patlaması yaşıyor olmalı.
Annem, evin anahtarının bende de olduğunu bilmesine rağmen cebinden evin anahtarını çıkartıp bana verdi."Hadi gidin şimdi." dedi ve beni omzumdan itti.
Abim karakola gidecek diye moralimin bozulmasını istemiyor hem de onu ağlarken göreyim.
Billie çantasını tek omzuna astı ve cebinden telefonun çıkarttı,"Aileme haber versem iyi olacak."dedi.
"Merhaba, anne?" dedi.
"Şey arkadaşımda kalsam sorun olur mu? Ödevim yokta."
Bir süre sustu ve tamam, görüşürüz diyerek telefonu kapattı.
"Aslında bizde kalmana gerek yoktu, annemler birkaç saat sonra gelebileceklerini söylediler."dedim.
"Ne olur ne olmaz, belki işleri uzun sürer."
