🔮
21.yy içerisinde hayat süren beş kadim renk, beş ayrı Disiplin ve yüzlerce hayat ışığının bir araya getirdiği sırlar, gizemler, İhanet ve kehanetlerin yoğurduğu sihirli bir hikaye. Sihri-büyü evreni.
Ayana Atlas soño vermello on üç yaşına girdiği...
"Tarih terekrür ederken fark sadece oyunculardır...
~Lupus Lawerence~"
✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayana bunu söyleyen bildirge cinine bakıp kalırken bir anda durduğu yer aydınlanmıştı. Önünde uzanan öğrenci güruhu mutlak bir sessizlikle üstünde durduğu yerden biraz daha yüksek alana bakıyordu. Bunu gördüğü anda strese girmiş nefesini tutmuştu, bu cin neyden bahsediyordu böyle? Elini hala daha çekmediğini fark edince cızırtı ile yanan omzuna koymuştu. Akademiye gelmeden önce çoğu kişinin yaptığı gibi elbisesinin üstüne geçirdiği siyah pelerini vardı sadece, kolunu tutunca açılıp çağla yeşili elbisesi gözükmüştü. Ayana ısrarla devam etmeyen kadimler kadımı bildirge cinine gözlerini çevirmekten çekiniyordu. Bahsettiği kişiyi bilmiyor, kendisini tanımladığı kişilikten bihaber öylece bekliyordu. Gözleri öğrenciler ile de temas kurmuyordu.
O yüzden kısa süreli sessizlikte dikkatini en çok çeken şeylere odaklandı;Girdiği odanın mimarisi. Tepeden tırnağa her duvarında farklı bir şema işlenmiş sayısız camlar, küçük güneş topları sayesinde olan aydınlatma, dekorasyon için kullanılan meşale ve duvar mozaikleri ve şekilden şekle giren tavan görüntüsüyle mükemmeliyet ve paha biçilmez değerde bir salondu. Ayana babasının neden mimarlık seçtiğini bir kez daha anlıyordu, kim Düşler akademisini görse ilk kesin böyle düşünürdü diyen iç sesine karşı çığlık koyuvermek istemesi garipti. Büyük salonda sekiz tane masa vardı, sandalyeler her masada beş ayrı motifte ve renkte baş gösteriyordu -sekiz sınıf ve beş bina için özel masalar- her bina simgesi ve rengi sandalyelere itina ile işlenmişti ve onları rahatça arkada bırakacak yuvarlak kesim, salonun normal zeminine göre biraz daha yüksekteki, kendi durduğu alanın arkasında yer alıyordu, öğretmenler için olduğu belli parlak altın bir masa vardı. Öğretmenler içinde -her birisi için- kendine ait bina sandalyesi olduğu görülüyordu lakin sadece simgeleri bina renklerindeydi, gerisi altın ağırlıklıydı.
Kendisini giriş salonunda bırakmış olan Lupus, üçüncü masanın kırmızı gibi görünen, altın tarafından ona el sallıyordu. Abisi ise Lupus'un hemen yanından ona bembeyaz dişlerini sunuyordu.
Ayana ikisinin kendisine cesaret vermek istediğini buradan anlıyordu fakat artık daha fazla kaçamayacağının da bilincindeydi. Gözlerini önünde dikilen olağanüstü güzellikteki varlığa çevirdiğinde, iki yanında dikilen diğer yumurtaların sakinleri de başlarını kadim bildirge cinine çevirmişti.
