🔮
21.yy içerisinde hayat süren beş kadim renk, beş ayrı Disiplin ve yüzlerce hayat ışığının bir araya getirdiği sırlar, gizemler, İhanet ve kehanetlerin yoğurduğu sihirli bir hikaye. Sihri-büyü evreni.
Ayana Atlas soño vermello on üç yaşına girdiği...
~Düşler Akademisi~ Keyifli okumalar📚 Medya🎬: bölüm videosu ve tılsım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Düşler akademisi amblemi~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pembeli, turunculu güneş ışıkları Düşler akademisinin surlarına ulaşmak adına yeni yeni denizin ufuk çizgisini arşınlıyorlardı. Kalenin olağanüstü taş blokeli duvarlarıda ışıklar sayesinde donukluğunu bir nebze kaybedecekti.Gök delen misali boylarıyla taş blokelerin güzelliğini gölgeleyen kuleler ise üstlerinde ki büyük taşların motifleriyle bu seyirlik manzarayı kalıcı kılıyordu.
Kalenin iç avlu kapısından dışarıya çıkan Izar, üstüne giydiği yeşil ceketin kendini hafiften gösteren rüzgar için yetersiz olduğunu biliyordu. Her ne kadar bir tür tilki sayılsa da insan tohumunun etkisi her girintide kendini belli ediyordu. Aslında insan görüntüsüne doğru düzgün kavuştuğu söylenemezdi, kırmızı kabarık kuyruğunu o tüysüz surattan daha iyi biliyordu. Islak siyah burnu iyice soğuyunca tüylü elleri açık ceketinin önündeki renkli düğmeleri hızla iliklemişti. Uçurumun az yükseltisinin bulunduğu noktadan gördüğü tarifsiz manzara mükemmeldi; ufukta renk değiştirerek yükselen güneşin taşlı kumsal sahiline ışık demetlerinin ulaşmasını izlemek Izar'ın ruhunu rahatlatıyordu şu sıralar, ileride bu günleri mumla arayacağını hissediyordu. Kaşınan başı tam o sıra onu haddinden fazla rahatsız ederek bu huzurlu anı bozdu. Kafasında duran şapkasını kulaklarından çıkararak sağ eline aldı, uzun kulaklarının yerleştiği yerleri göğsünde tuttuğu açık mavi mendiliyle sildi. Tekrardan giydiği sırada rahatsızlık veren kaşıntı aynı yerindeydi. Hayra alamet değildi bu kaşıntı...
Yonca odanın ortasında ki yatak yeni yeni güneşin esiri oluyordu, ondan önce camın öne çıkan oturmalık yerini ziyaret etmişti. Yatağın üstünde dünden kalma eşya dağınıklığının arasında uzanan küçük beden yatağa sarılırcasına yorganların arasına gömülmüştü. Uzun kızıl saçları darmadağınık şekilde yan dönmüş yüzünü örterken nefesiyle hafif hafif hareket ediyorlardı.
Bir süre sonra aniden göz kapakları aralanıverdi, ardından odada tuhaf bir cızırtı duydu. Tuhaf bir kuş, sesiyle onun kafasını dürtüyormuş gibi cıyaklıyordu. Ses beyninde yankılanıyordu.
