A Kiss With A Stranger

CHAPTER 12

CHAPTER 12

Max Kira Spencer

Bigla akong nagising dahil sa ingay na naririnig ko...para bang may nagsusuntukan. Unti-unti kong minulat ang aking mga mata 

O___-- 

--___O

O__O

Nakakasilaw na liwanag ang nakita ko nang minulat ko na ang mga mata ko. Anong nangyare?

"Sir...Tama na po!!"-may biglang sumigaw sa gilid kaya unti-unti akong napalingon doon.. There's a handsome man punching another old man..at parang di na makilala ang di katandaang lalake dahil pulos dugo na ang mukha nito. Why he's punching the old man he's pathetic! "Sino ang nag-utos sayo to!!!"-sigaw ng isang lalake diko maaninag dahil medyo blurd pa ang pananaw ko. Naaaninag kong sinandal nya ito sa pader at kwinelyuhan ang lalaking bugbug sarado na. "Damn. Tell me! Who Command you to do this Sh*t! Huh? Tell me."-madidiin na sambit nong isang lalake at ramdam mo talaga ang galit don. "Sir kami na ang bahala dito. Don't make any move again or you'll arrest"-pagbabanta ng mga pulis ata dahil sa mga uniporme nilang naaaninag ko. "I don't f*cking care."-nangilabot ako sa boses nayon at napatingin sa kanya. And he's going to punch the old man again "S....top!!!"-buong pwersa ko yung sinambit pero parang bulong lang. 

Malapit ng dumapo ang mga kamao nito sa lalake ng biglang huminto ito at dahan-dahang lumingon sa kinaroroonan ko. At sabay ng paglingon nya ay nabitawan na nya ang lalakeng duguan at kasabay non ng pag linaw ng panananaw ko

Now I can see his handsome face. Tumakbo ito palapit sakin at niyakap..'ow'? How sweet this guy.

"Thanks God. Damn kira you're awake! I miss you so so so much"-malambing na saad nya na nagpatibok ng puso ko ng malakas na para bang ilang araw na natulog. Naramdaman kong may pumatak na luha sa balikat ko is he crying? 

Inangat nya ang ulo nya at tumingin sakin kaya nagtama ang mga mata namin...kumunot ang noo ko dahil bakit sya umiiyak? Damn that eyes..it hypnotizing me. "Kira?"-nangunot nadin ang noo nya. "k-kira...d-do you remember m-me?"-nauutal at nahihirapang tanong nito. Gusto kong magsalita pero para bang walang lumalabas sa bibig ko anong nangyayare sakin? 

Huminga ako ng malalim at susubukan ko sanang magsalita pero bumuka lang ang bibig kong walang narinig na boses. 'What's happening to me?' 

"Kira....s-say something please!! Don't look at me like that.."-nasasaktan ako sa boses nya ngayon...nahihirapan akong nakikita syang ganyan. Pumatak na din ang luha ko. 'I'm sorry' nakatitig lang ako sa mga mata nyang nasasaktan. Pinunasan nya ang mga luha ko at hinawakan ang kamay ko na parang may dumaloy na kuryente don papunta sa katawan ko. Umiling ako at nakita ko sa mga mata nya na parang nadurog ang puso nya. 'Shit!!! You're wrong'

Dine Black Frost

Nang makita ko syang umiling ay para bang tumigil ang mundo ko at nadurog ang puso ko. Kitang kita ko sa mga mata nyang wala syang matandaan...Damn kira.

"You forgot me again without explanation. You're so Unfair.."-bulalalas ko sabay ng pagpatak ng walang hiyang mga luha. Umiling sya. Hindi ko sya maintindihan...bakit ayaw nyang magsalita?

"please excuse me for awhile Mr. Frost...we need to check her first"-tinapik ako ng doctor. Tumingin muna ako sa kanya at kita ko sa mata nya ang sakit. 

Nilapit ko ang mukha ko sa tenga nya at bumulong

"I love you kira...please comeback"-hinalikan ko ito bago ako lumayo. Lumabas muna ako at tinawagan si Jaired. Saan ba sila nagpunta

Dinial ko ang number nya at nagri-ring lang ito..pusa! Bakit ayaw nyang sagutin

'Damn Villegas answer my Call!!'

-sent-

Pinaringan ko ulit sya at di umano ay sumagot na to

"hello?"-hindi ako agad umimik dahil nakaramdam nanaman ako ng sakit...maiiyaknanaman ako

"B-black...are you there?"-tanong ni Jaired sa kabilang linya. Huminga ako ng malalim at pinilit magsalita "Damn J-jaired...*hik S-she's A *hik wake..."napahawak ako ng mahigpit sa upuan dahil sa sumisikip na ang dibdib ko. Narinig ko ang biglang pagtayo nya sa kabilang linya dahil sa tunog ng upuan. "Really?"-masayang tanong nya. Nanlumo ako dahil hindi ko kayang sabihin na wala nanaman syang maalala

"K*ngina...M-mabuti na lang naabutan ko kanina ang magtatangka sa kanya P*ta!"-pagpapatuloy ko at narinig ko nanaman ang pagkabigla nya "What!! I'll hung up now. We'll there after few minutes."-nagmamadaling saad nya "But S-she Can't--TOOT---TOOT-- remember me"

"Damn! Pinatayan ako!"-bulalas ko at saka ginulo ang buhok ko. Sumilip ako sa room ni Kira at kasalukuyan pa syang chine-check up. Napansin kong nakakunot ang noo ng doctor kaya kinakabahan ako lalo. Lord please wag naman sana oh! 

Maya maya ay dumating na sina Jaired kasama ang iba at kasama narin pala nila sina kuya Jayro at Andrew. "Where's Max!"-Agad na tanong ni Jaired at bakas sa mukha nila ang pag-aalala

Sasagot na sana ako ng lumabas na si Doc

Dark Queen Pov(Me)

"how is she Doc?"-sabay sabay na tanong nila. Lumapit si Andrew sungit sa kinaroroonan ng Doctor habang nakakunot ang noo. Huminga muna ng malalim si Doc Isidro. "sa ngayon ay wala pa sya sa mabuting kalagayan or unsound kahit gising na sya ay di pa sya makakapagsalitaO wala kayong maririnig na boses pa sa kanya dahil na shock sya..Lack of force pa sya ngayon sa pananalita at hindi lang pananalita ang problema sa kanya kundi pati emosyon nya wala kayong makikitang emosyon sa mukha nya pero pag patuloy nyo syang kinakausap ay unti unting magre-recover ang pagka-shock nya dahil nasa state of shock pa hanggang ngayon ang Brain nya at pag napapansin nyong magbabago ang expression ng mukha nya ay Better dahil unti unti narin itong makakapagsalita. Well madali lang syang makakarecover pag palagi nyo syang kakausapin..at matanong ko lang nadisgrasya na ba sya noon?"-mahabang lintaya ng Doctor sa kanila. 

"Yes Doc.."-sagot ni Andrei

"why?"-magkasabay na tanong nina Andrew at Dine

Na kunot din ang noo

"Dahil napansin kong may piklat sya sa ulo nya na Malaki and Guess nagka-amnesia sya?"-hula ng doctor sa kanila.

"Yes doc...2 Years ago"-Andrew. At binaling ang tingin sa katabi nyang si Dine.

"Why? Nagka-amnesia nanaman ba sya doc?"-mahinang tanong ni Dine at parang maiiyak nanaman.

Tumingin ito sa kanya at ngumiti "Well..Mr Frost it's a big no. Naka-survive sya don at may naging pasyente narin akong may amnesia at nang madisgrasya ulit natulog sya ng 3 months at pagkagising ganyan na ganyan din kay Ms. Spencer ang nangyari pero ang pasyente kong iyon ay bumalik ang ala-ala it's a miracle right?"- at sa sandaling iyon ay sumilay sa mga mukha nila ang tuwa. Tila ba nabigyan ng pag-asa sa narinig nayon kay doc.

"excuse me but i have to go now pwede na kayong pumasok sa loob..may kailangan pa akong gawin eh."-sabi ng doctor ngumiti naman sila dito

"Salamat po"-sabi nila at ngumiti lang ang doctor sa kanila.

***
Vote po please