CROWN FOR QUEEN. (Kraliçe #2)

2.7 - "Turnuva"

*Medya'da Prens Viserys Targaryen ve Kraliçe Daenara Targaryen var. İyi okumalar.*

Daele Hanesi'nin büyük turnuvası için, Velaryon Hanesi'nin yakınlarında olan Ay Kalesi'ne -Daele Hanesinin yerleşkesi- gelmiştik. Turnuva uzun sürecekti. Kızım Salin bir yaşına gelmişti.

Hizmetçim üzerime, taşlarla süslü, abartı bir elbise giydirdi. Kafama büyük bir taç taktı. Aynadan kendime baktığımda, o kadar farklı görünüyordum ki. Tahta çıktığımda 19 yaşında bir genç kızdım. Oysa şimdi 37 yaşıma gelmiştim. Yüzüm yaşlılık isleri ile dolmuştu. Saçlarım artık gümüş rengini kaybetmiş, beyazlaşmıştı.

Bedenim de farklıydı. Eskisine göre daha zayıftım. Eskisi kadar dik yürüyemiyordum. Parmaklarıma yüzükler takıldı. Fakat artık, kendimi bir kraliçe gibi hissedemiyordum.

Viserys ise, hala aynı gibiydi. Saçlarını omzunda kestiriyordu. Kafasına, taç takıyordu. Yıllar, bana davrandığı kadar ona zalim davranmamıştı.

Turnuva'nın yapılacağı alana vardığımızda, halk bizi coşkuyla karşıladı.

"Kraliçe Daenara! Kraliçe Daenara!" içinde bulunduğum arabadan inip halka el salladım. Viserys de inince, insanlar deliler gibi bizi alkışlamaya başladı. Bize geçmemiz için yol açarlarken, diğer arabadan Valarr ve Rhaena indi. Rhaena hamileydi.

Bir torunum olacaktı. Halk ikisi için bağırdı.

"Prens Valarr!" gelecekteki krallarını alkışladılar. Gülümseyerek onlara el salladık. İnsanların bizi bu denli sevmesi çok hoştu.

Ay Kalesi'nin önüne geldiğimizde, Lord Helos Daele ve eşi Hestia Velaryon bizi kapıda karşıladı.

"Majesteleri," dediler önümüzde eğilirken. Valarr benim yanıma, Rhaena babasının yanına geçti. Rhaena'nın bebeğinin doğmasına daha vardı.

"Teşekkür ederiz, Lord ve Leydi Daele." dedim. Kilarn'da bizimleydi. Öne çıkıp akrabası Hestia Velaryon'a sarıldı. Bu yaşlı adam için üzgündüm. Hayatta kalan az sayıda akrabası vardı. Annem de buna dahildi.

Annem Hera Velaryon, Lord Corys Velaryon ile Gwella William'ın kızıydı. Corys, Kilarn'ın erkek kardeşiydi. Yani annem, onun yiğeniydi.

Bu da bizi akraba yapardı. Ama bu yaşlı adam, eşini kaybetmişti. Tonya Velaryon, bir çocuğunu doğururken ölmüştü. Oğlu Lucerys, kız kardeşim Selene ile nişanlıydı. Fakat İkinci Ejderlerin Savaşı sırasında ölmüştü. Hayatta kalan tek çocuğu Akıntıtaşı'nın Leydisi'ydi.

O an, annemi merak ettim. Yaşıyor muydu? Babam, Lord Aenys, artık Ejderha Kayası'nda yaşıyordu. Yakında Valarr ve Rhaena oraya geri döneceklerdi. Torunum orada doğacaktı. Fakat annemi çok özlüyordum. Bana, anne olmam konusunda yardımcı olmadığı için, yanımda olup beki desteklemediği için ondan nefret ediyordum.

"Turnuva yakında başlayacak, majesteleri." dedi Helos. Onayladım. Birlikte Turnuva alanına yürüdük. Hizmetçilerim Salin'i taşıyordu. Onu doğururken ölecek olmama rağmen, Salin sağlıklı bir bebekti.

Turnuva alanı devasaydı. Kraliyet ailesi için ayrılan bölüme çıktık. En büyük sandalye benimdi. Yanıma Viserys yerleşti. Onun yanına çocuklarımız. Kilarn sağıma oturdu. Ne olursa olsun, onu yanımdan ayırmıyordum. Çünkü onun tavsiyelerinin bir altın niteliğinde olduğunu biliyordum.

İlk karşılaşma Atlas Terra ile Delos Stark arasındaydı. Delos, uzun boylu, yakışıklı bir gençti. Çoğu kız ona deliler gibi aşıktı. Onun adı söylendiğinde, herkes bağırıp onun adını haykırdı. Delos bizim önümüze geçtiğinde, bana bakarak hafifçe eğildi. Onun babasına, diz çökmezse öleceğini söylemiştim. Babası, diz çökmemişti. Fakat onu bağışlayıp, evine geri yollamıştım. Fakat kızı Betha, sarayda kalmış ve nedimem olmuştu.

"Kraliçe Daenara, Prens Viserys." dedi bizi selamlarken. Atı siyah renkti. Delos gerçekten etkileyici biriydi. "Prens ve Prenses," dedi çocuklarıma bakarken.

Atlas Terra ise orta yaşlı bir adamdı. Delos karşısında şansı yoktu. O da bizi selamladıktan sonra yerlerine geçtiler.

Tahmin ettiğim gibi, Delos Atlas'ı atının üzerinden düşürdü. Atlas sert bir şekilde düşse de, ayağa kalkabildi. Herkes deli gibi alkışlıyordu. Alkışlayanlardan biri de kızım Rhaena'ydı.

Ben de alkışladım. Sonraki karşılaşma Kraliçe Muhafızım Henry ile Charlie Arnard arasındaydı. Salin, sarayda kalmıştı. Benimle gelmesini söylesem de, biraz hastaydı ve bu yolculuk ona pek iyi gelmezdi.

Charlie Arnard, yaşayan bir efsaneydi. Şuan yirmili yaşlarının sonunda olmasına rağmen, yaşayan en iyi şövalyelerden biriydi. Onun adı söylendiğinde, Delos'a gelen alkışın iki katı geldi. Herkes deli gibi onun ismini bağırıyordu.

Charlie bana baktı ve eğildi. Tam bir eğilme değildi bu. Hala düşmandık. Sadece savaş yoktu.

Onu alkışlamadım. Henry için ise alkış tuttum. İkisi yerlerine yerleştiler.

"Kraliçe Muhafızınızın hiç şansı yok," dedi Kilarn hüzünle.

Ve gerçekten de öyle oldu. Henry çok iyiydi. Fakat Charlie, onu tek adımda atından düşürdü. Charlie'ye baktım. O çok tehlikeli bir adamdı.

Sonraki karşılaşmalar önemsiz lordlar arasındaydı. İnsanların birbirine zarar vermesini sevmiyordum. Bir Lord, atından düştüğünde kolu kırılmıştı. Bu korkunçtu.

İnsanlar, iki kişinin birbirine zarar vermesini delice alkışladı. Birilerinin kolu kırılıyor, bazılarının atı devrilip ölüyordu. Fakat hepimiz, kukla gösterisi gibi izliyorduk.

Sonraki gösteriyi izlerken, bir asker Kilarn'ın kolunu dürttü. Kilarn kalkıp askerin yanına giderken, çocuklara baktım.

"İyi misiniz?" Rhaena onayladı.

"Evet. Umarım şampiyon Delos Stark olur," dedi. Ona gülümsedim.

Aradan uzun bir süre geçtiğinde, şampiyon gerçekten de Delos Stark oldu. Charlie Arnard ile sona kaldılar. Delos Charlie'yi bir kaç kez düşürmeyi denese de başarısız oldu. En sonunda atını rüzgar gibi sürdü ve Charlie'nin atına mızrağı sağladı. At düştü ve Delos kazandı.

Delos, Aşk ve Güzelliğin Kraliçe'si tacını gelip benim kucağıma bıraktı. O sırada Rhaena iç çekti.

"Teşekkür ederim, Sör." dedim ve tacı, kızımın başına taktım. "Fakat Aşk ve Güzelliğin Kraliçesi olmayı kızım hak ediyor." Herkes deliler gibi alkışladı. Rhaena kocaman gülümsedi.

O sırada Kilarn yanıma geldi ve kulağıma eğildi. "Majesteleri. Leydi Salin. Durumu çok kötüleşmiş. Üstad'lar sabaha çıkamayacağını söyleyen bir kuzgun yollamışlar." dedi.