The Enigmatic Mafia Prince

Chapter 2

The Enigmatic Mafia Prince 2

Huminga muna ako ng malalim bago mariing hinawakan ang strap ng bag ko. Tagaktak na malamig ko na pawis at nakatayo na lahat ng balahibo. Napahawak ako sa tiyan ko nang maramdaman ko na na naman itong muling tumunog.

"Times up muna, dude. Kailangan ko na talaga tong ilabas" Nakangiwi kong sabi nang maramdaman ko na papalapit ang lalaki kanina.

"You're gross" Lumakad lang siya at nilampasan ako.

Hindi ko pinansin ang sinabi niya at nagmamadali na lamang akong buksan ang pintoan ng cr at patakbong pumasok sa cubicle at doon inilabas lahat. Inaalala ko kung paano sumama ang tiyan ko, suma sama lang naman ito kapag nakakain ako ng niyog. Pagkatapos kong mailabas lahat nag-hugas muna ako ng kamay at naglagay ng alchogel na nasa gilid lang ng lababo.

Pagkalabas ko ay hindi na ako nagulat nang makita ko ang lalaki na nakatayo sa tapat ng pintoan ng cr. Nakapamulsa ito at nakatingin lang ng deretso.

"I want you" Deretsong sabi nito at tinuro ako. Nanlaki ang mata ko at tinuro ang sarili ko. Dahan dahan lang siyang tumango.

"Out of this school" Pagtatapos nito. Nakatitig lang ako sa kanya at hinintay na bawiin ang sinabi niya o di kaya bigla siyang tatawa sabay sabing 'Joke' pero wala. 'Yung mukha niya hindi parin nagbabago at nakasandal parin siya sa pader.

"Ice yan" Nakangiti kong sabi at tumango tango. Naglakad ako papalapit sa kanya upang salubungin ang tingin niya kahit na nakasout pa rin iton ng sunglasses.

Walang sino mang estudyante na makakapagpaalis sa akin not unless makick-out ako.

"You want me out?" Nakangisi kong tanong sa kanya at ibinagsak longboard ko sa sahig at inapakan ito.

"Then make me" Nakangisi kong sabi at bago pa siya makasagot sa sasabihin ko ay sinimulan ko ng patakbuhin ang longboard ko. Lumiko sa hagdanan and use the slide and grind trick. I lift the skateboard at doon ako sa railings ng hagdanan dumaan.

I did the ollie when I reached the first floor. O llie is jumped where the front wheels leave the ground first.

"Kade! Finally I saw you" Naningkit ang mata ko nang makita ko si Mythe na papalapit sa akin

"Kade alam mo bang hinanap kita simula pa kanina? Where have you been ba? Tapos ka ng mag-lunch? Sabay na tay-"

"Hep!" Pagpigil ko sa sasabihin pa niya. Marahan kong hinilot ng noo ko nang maramdaman kong sumakit ito.

"Mythe, please lang don't act as if you're my friend. We're not friends, I don't like you to be my friend" Matigas kong sabi kanya. Gumalaw ang labi niya na parang maiiyak ito pero sa huli ay dahan dahang siyang yumuko, tumalikod at umalis.

I rolled my eyes.

I don't like a friend. Ang ayoko kasi sa lahat 'yung dinidiktahan ako, 'yung pinagsasabihan ako at 'yung pinapakialaman ako. Even my Mom ay hindi ako pinapakialaman, hindi ako sanay na may taong nagmamalasakit sa akin. I don't need a fucking care. Lumaki akong pinabayaan ng magulang ko kaya mamatay akong pinabayaan rin.

Nagsisimula na nga akong maghulog hulogan sa St. Peter Life Plan dahil baka pati libing ko walang nagmamalasakit sa akin. I lived by myself at sanay na ako doon. Sabi nga nila live life to the fullest kaya lahat ng gusto kong gawin ay ginagawa ko. I'm enjoying my life, and I love it.

Friends are just complications, and I hate complications dahil mismong buhay ko ay complicated na, dagdagan pa ng kaibigan. Kapag may kaibigan ka, they will start to dictate you, magsisimula na silang pakialaman ka at bibigyan ka lang nila ng rason na 'We just want what's best for you' or 'I'm just doing the right thing. I'm your friend' Yeah, whatever. Ako lang ang makakapagsabi kung ano ang tama at mali para sa sarili ko.