“Hij kan nooit meer zien, heh?”
Nase ligt met zijn hoofd op zijn vriends arm. Hij kijkt zo emotieloos als altijd naar buiten. Toch voelt hij zich rot. Samen met Lyon heeft hij alles gedaan wat hij kon voor de jongen, maar zijn zicht zal nooit meer terugkomen. Hij zal heel veel klappen krijgen omdat hij niet meer kan doen wat de moeders vragen. Misschien kan Nase voor hem zeuren bij Elizia? Het valt te proberen. Het wolvenkind mag dan wel een hekel hebben aan de moeders, maar Moeder Elizia is toch anders. Nase vertrouwt haar echt. Hij zucht. Hij is moe en hij heeft een verschrikkelijke honger. Hij had vastenstraf, dus in plaats van een brok brood per twee dagen, is het nu voor eens een brok brood per vier dagen. En dag vier begint nog maar net. Plots voelt hij een hand in zijn haar die zijn hoofd van zijn vriends arm af trekt.
“Dat doet pijn man, je kin is daar te puntig voor.”
Lyon gniffelt terwijl hij zijn hand terug legt op de plaats waar hij eerst rustte. Nase zucht nog eens, maar legt dan zijn hoofd maar tegen de blonde jongens schouder. Het duurt langer dan normaal om te slapen. Misschien omdat hij zich rot voelt voor die jongen?
De volgende dag begint als normaal. Eerst richting de eetzaal voor ontbijt. Dan naar de eerste lessen. Nase begint met vechttraining, wat gewoon gym wordt genoemd. Vandaag wordt er weer eens gewerkt met zwaarden. Nog geen echte trouwens. Houten stokken in vorm van katana gesneden, ze worden boken genoemd. Nase staat netjes in de houding. Een voet voor de andere en de stok voor zijn navel, met de punt naar boven wijzend. Voor hem staat een houten paal bedekt met kussens. De hele zaal staat vol met deze en achter elke staat een kind. Vooraan staat een moeder die verschillende soorten slagen oproept. De bedoeling is dan, dat je de slagen uitvoert op de paal voor je. Het is vermoeiend en saai. Nase vind persoonlijk het sparren met klasgenoten leuker, maar dat wordt zelden toegelaten. Daarom doet Lyon het misschien altijd stiekem? De training gaat door tot de lunch. Hij is doodop wanneer hij naast Lyon op het bankje in de hoek van de zaal ploft. Zijn maag knort zo hard dat zijn vriend het kan horen. De blonde jongen glimlacht.
“Zeg eens ahhh”
Eerst knippert Nase eens. Dan zucht hij en opent zijn mond voor de tonen ‘ahh’. Precies op dat moment krijgt hij een lepel eten in zijn mond geduwd. Het wolvenkind geniet van de smaak van droge, witte rijst, iets wat hij al zo lang niet heeft gehad. Hij bloost iets wanneer hij de volgende hap naar binnen krijgt gepropt. Soms vraagt hij zich echt af hoe hij aan zo’n rare vriend komt. Het ene moment krijgt hij klappen, het andere moment wordt hij door de blonde jongen gevoerd. Hij slikt de grote hap heerlijke rijst door. Zijn ogen glinsteren. Zo iets lekkers heeft hij al zo lang niet gehad. Hij snapt nu eigenlijk niet meer waarom Lyon dat zo vaak laat liggen. Lyon heeft de volgende hap al klaar liggen op zijn lepel, maar stopt hem snel in zijn eigen mond als er een moeder langs komt lopen. de vrouw tilt haar wenkbrauw iets op. Het is ook best verdacht dat de blonde jongen zo vlug reageerde. Maar doordat de vrouw de jongen zo aanstaart, proest hij het uit van het lachen en vliegen de rijstkorrels in het rond. Met een vies gezicht veegt de moeder de nu natte korrels uit haar gezicht, en loopt snel richting de keuken om zich te wassen. Nase veegt zijn gezicht ook schoon, maar met een neutraal gezicht en glimmende ogen. Hij richt alleen zijn ogen op zijn vriend.
“gek.”
Lyon grinnikt.
“Wat, ik heb ook wel andere manieren om voedsel bij je naar binnen te proppen.”
Hij tuit ze lippen iets. Nase schuift zich iets weg van zijn vriend. Hij weet prima wat de blonde jongen van plan is. Hij heeft dat wel eens gezien, thuis in de clan. Er was een stelletje die altijd, overal met elkaar zoende. Op een dag had het meisje nog een klein stukje zoethout in haar mond en het eindigde bij de jongen in zijn keel. Nase zucht. Hij houd van Lyon, maar niet op die manier. De blonde jongen heeft zijn lepel al weer gevuld met rijst. Het wolvenkind trekt zijn linker wenkbrauw omhoog. Lyon zucht.
