Gebroken Geloof

V

"Sammiesam." Demi viel hem om de nek. "En Mitchell." Ze glimlachte ook naar hem, er stonden ook nog andere spelers bij, dus die besloot ze ook even te begroeten. "En andere spelers waar ik de naam niet van ken." De jongens lachten. Demi wist de namen van de meesten wel, maar ze wilde even aangeven aan Sam dat ondanks dat ze in een Heerenveen shirt rondliep, haar hart niet bij de club lag. Het tegenovergestelde zelfs, haar hart lag bij de club die Sam en zijn vrienden zojuist een flinke mentale klap hadden gegeven met de ruime zege.

"Michel." Hij was een typische Nederlander, Demi wist ook dat hij de enige Fries was in de selectie van de Friese club. Iets wat Michels uiterlijk al verraadde. Gaf hem een stel klompen en je zou hem haast verwarren voor een standaard Friese boer.

"Vlappie." Fluisterde Sam Demi in de oren en ze begon te grinniken. Michel keek gelijk Sam met een zucht aan. "Hij is eraan gewend." Voegde Sam gelijk hardop toe omdat hij wist dat Michel wist waar hij het over had. "Het was niet moeilijk om voor hem een bijnaam te vinden. Zijn achternaam gaf ons een makkelijke weg."

"Sorry, het spijt me Michel." Verontschuldigde Demi haarzelf voor het grinniken bij het horen van zijn bijnaam. "Jij kan ook niets doen aan je achternaam." Michel glimlachte dankbaar.

"Kijk Sam, zo ga je nu netjes met mensen hun achternaam om. Maar het maakt niet uit, ik noem mijn vader ook altijd Vlappie, dus het is ook wel een beetje mijn eigen schuld." Demi glimlachte, maar die veranderde snel in een grijns toen ze weer bedacht dat ze een interessante bijnaam via de telefoon had opgevangen.

"Nu een bijnaam waar ik wel meer over wil weten is knakworst." Ze had zo'n voorgevoel wiens bijnaam het was omdat ze de stem meende te herkennen over de telefoon.

"Ik denk dat ik..." Demi liet Mitchell niet uitpraten, ze had gelijk, hij was de speler met de bijnaam knakworst.

"Dus het is jouw bijnaam, wat grappig nu weer. Hoe ben je daar aan gekomen?" Mitchell gromde iets en de rest van de spelers begonnen te lachen, met name Sam. Inmiddels waren een aantal nieuwsgierige spelers erbij komen staan. Ze maakten immers best veel lawaai.

"Wat leuk dat je daar naar vraagt."

"Je waagt het Sam! Ik meen het! Niet iedereen..." Sam negeerde hem compleet en sloeg zijn arm om zijn vriendin heen.

"Toen hij net naar Heerenveen kwam..." Begon hij zijn verhaal en hij moest al snel uitkijken voor een aanval van Mitchell en sprong opzij.

"Hij was nog nooit voor een lange periode alleen geweest, altijd lekker bij zijn moeder."

"Vlap!" Gilde Mitchell. Omdat Mitchell druk bezig was met Sam, konden de andere jongens in alle rust het verhaal vertellen en Michel nam de kans met beide handen aan. "Dit meen je niet, je bent me aan het verraden?!" Michel begon te lachen.

"Ik kook altijd voor hem, dat wist je inmiddels al, van toen hij ineens voor de deur stond." Demi knikte. Hij verdacht Sam om stiekem een vriendin te hebben, maar dat zou nooit gebeuren. Sam en stiekem een vriendin hebben, hij was een jongen die super trots op zou gaan scheppen over zijn vriendin. "Alleen toen hij aankwam was ik bij Jong Oranje en kon dus niet voor hem koken." Weer knikte Demi. Mitchell had inmiddels al in de gaten dat hoe dan ook, Demi zou het te weten komen, dus gaf hij de pogingen het te voorkomen maar op.

"Hij heeft toen de hele tijd alleen maar knakworstjes gegeten."

"Arme jongen." Demi opende haar armen en sloeg ze om de kleine rechtsbuiten. "Dat is juist super schattig." Het viel stil, het enige wat te horen was waren de lach van Mitchell die zijn vrienden uitlachte - met name Sam - en de zusjes Lammers. Demi liet de donkerharige Mitchell los en keek grinnikend naar Sam.

"Je zou haast denken dat ze Mitchells vriendin was." Merkte hij op en Demi haalde haar schouders op. "Je bent mijn beste vriendin! Je kan niet zomaar met één van mijn vrienden iets nemen."

"Kwa leeftijd kan het." Met samengeknepen ogen keek Sam haar aan. "Rustig maar Lammers, ik heb veel liever een beste vriend zoals jij dan een vriend zoals Mitchell. Mitch is te rustig. Jeez, stress niet zo." Ze grinnikte en gaf Loes en Emma een high five. "Niets tegen jou trouwens hoor Mitch, je bent een leuke jongen, maar niet mijn type." Hij schudde zijn hoofd.

"Gosh, hadden we jou maar als zus in plaats van Sam als broer. Het enige..." Begon Loes, die vanuit haar ooghoeken naar haar broer keek in de hoop dat hij zich op de kast zou laten jagen.

"Wat voor bui zitten jullie in?! Ik dacht dat we met z'n allen zouden lachen om Mitchell, maar het is ineens omgedraaid op mij?!" Ondanks dat hij verontwaardigd klonk, kon hij nooit van zijn leven echt boos zijn op zijn zussen of Demi, daar was hij stellig van overtuigd. Demi kreeg toch wat medelijden met hem en sloeg haar armen om zijn middel en leunde tegen hem aan, zijn rechterarm lag losjes om haar heen.

"We houden toch van je hoor Sammiesam." Ze keek omhoog naar hem en hij keek met een zachte glimlach terug.

"Sammiesam...?" Demi lachte om Mitchell die het volgende plaag-onderwerp aansneed. Hij keek Sam met een grote grijns aan, maar Sam gaf hem een waarschuwende blik. "Oké, dat was één te ver. Maar je gaat hem nog krijgen." Demi glimlachte. Het was een leuke spelersgroep, voor zover ze ze nu had ontmoet in ieder geval en heel veel verder dan Michel en Mitchell had ze ze nog niet echt leren kennen, maar ze gaven een goede indruk van het eerste team.

"Willen jullie wat drinken?" Vroeg Sam uiteindelijk en alle drie de meiden knikten. Sam liet Demi los en liep weg om wat drinken te halen voor de drie dames die speciaal voor hem naar het Abe Lenstra stadion waren gekomen.

"Dus, ben je voor Heerenveen of net als Sam voor PSV."

"Ha!" Lachte Demi sarcastisch. "Dacht het even niet!" De jongens fronsten. "Ik heb het dan over het PSV deel hè, ik ben een trotse Friezin, dus Heerenveen heb ik toch wel een zwak voor, maar PSV kan echt even een klein beetje ophoepelen."

"Dus Sam moet oppassen wanneer hij terug gaat naar PSV, straks heeft hij ineens zijn benen gebroken omdat de club dan van hun beste speler af is." Demi haalde onschuldig haar schouders op.

"Dat is dan een geheimpje tussen ons toch?" Ze lachten. "Maar ik ben voor Sam boven welke club dan ook, dus ik had jullie deze overwinning meer dan gegund, tot hij naar PSV gaat, dan mag elke club van ze winnen, zelfs Feyenoord."

"Mogen we daaruit concluderen dat je een Ajacied bent?" Demi knikte.

"Al van kleins af aan. Het komt door de familie van mijn beste vriendin. Maar zoals ik al zei, jullie hadden wat mij betreft mogen winnen. Jullie hebben volgend jaar nog een kans om één keer dit seizoen van ze te winnen." Ze knipoogde en nam toen een glas sap van Sam aan. "Thanks."