Gebroken Geloof

IX

Eenmaal in de auto zette Demi de kachel zachtjes aan. Het was niet echt koud, maar het was wel iets fris. De lucht was compleet grijs, een mooie dag voor een dagje winkelen en lekker in een cafeetje zitten.

Daniek belde Loes via Demi's telefoon en aangezien die gekoppeld was aan de bluetooth functie van Demi's auto was Loes' stem door de hele auto te horen.

"Joh Deems!"

"Hey meid." Antwoordde Daniek. Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn.

"Waarom bel jij nu weer via Demi's telefoon. Ben je die van jezelf vergeten?" Loes die niet afwist van de bluetooth functie in Demi's auto snapte het niet. "Of heb je zo veel gebeld dat je door je minuten heen bent."

"Nee, zo kan ie makkelijker via de speakers van de auto." Loes begon te lachen terwijl Demi de auto soepel de snelweg op reed. Ze zette haar voet even flink op het gaspedaal en begon te grijnzen toen ze zag dat Daniek toch iets minder ontspannen naast haar zat.

"Is Deems daar ook dan?"

"Yep." Zei Demi nu zelf. "Wat loop jij allemaal te bekokstoven achter mijn rug om Lammers! Ik krijg ineens te horen dat je samen met Daniek mij aan het koppelen bent met Sam." Het bleef stil. "Moet ik omdraaien...?"

"Nee!" Gilden beide meiden gelijk.

"Oké, wij gaan terug." Demi had al in de gaten wat boven haar hing. Ook al was ze echt niet van plan om te draaien. Eigenlijk vond ze het nog niet eens zo'n gek idee om met Loes de stad in te gaan.

"Met wie ben je aan het praten Loes?" Op de achtergrond kon Demi Sam's stem herkennen. Nu wist ze het zeker. Er zat een reden achter

"Niemand bijzonders." Probeerde Loes schijnheilig te zeggen, maar Sam kende zijn zus wel langer. "Sam. Niet doen!" Er kwam een hoop kabaal door de speakers.

"Hallo?" Sams stem was toen ineens duidelijk te horen. "Met wie spreek ik."

"Daniek!" Gilde Daniek gelijk voordat Demi iets kon zeggen.

"En ik. Hey Sam."

"Hey Demi!" Klonk hij opgewekt. "Wacht..." Bij hem drong ineens ook door waar hun zusjes mee bezig waren. "Ze zijn toch niet weer bezig hè?"

"Helaas wel. Moet ik omdraaien?"

"Wij kunnen ze wel aan toch, ik bedoel, twee tegen twee?" Daniek sputterde tegen, maar Sam wist haar stil te krijgen. "Zie, ik kan Daniek wel aan, kun jij Loes aan?"

"Vast wel, Loes moet lukken. Die heeft nog niet zo veel tactieken tegen mij als Daniek, dus laten we dat maar doen."

"Dus we gaan door met het plan?!" Gilde Daniek en Demi legde haar hand op haar mond.

"We gaan naar Brabant, gaan daar lol hebben met onze vrienden..." Demi legde de nadruk op vrienden. "en we gaan geen rare koppel truken uit de trukendoos halen." Daniek mompelde iets onverstaanbaars. "We gaan lol hebben, alle vier, dus geen rare fratsen."

xxx

"Zijn jullie daar eindelijk?!" Loes deed de deur open. "Sam zit al de hele tijd..." Gelijk keek Demi de jongste Lammers streng aan. "Ongeduldig te doen, hij mocht van mij niet ergens een potje gaan voetballen omdat hij dan niet op tijd terug zou zijn." Redde ze zich er snel uit.

Demi en Daniek stapte het huis binnen en Demi vond al snel de woonkamer. Sam zat daar op de bank, onderuit gezakt en met z'n telefoon in handen.

"Sammie." Begroette Demi hem en hij keek gelijk op.

"Ik dacht al dat ik Loes de deur open hoorde doen." Hij haalde zijn oortjes uit zijn telefoon en stond op om de zusjes te begroeten. "Wat leuk dat jullie er zijn." Hij gaf Demi een knuffel en ook Daniek kreeg er één. "Willen jullie wat drinken?"

"Ja..." Sam zuchtte diep en onderbrak haar, toch met een glimlach op zijn gezicht.

"Een glas ACE voor jou, ik ken het riedeltje." Demi begon te lachen. "Daniek, wat wil jij?"

"Doe mij maar hetzelfde." Daniek en Loes begonnen te giechelen. Demi rolde haar ogen en besloot maar achter Sam aan te gaan naar de open keuken in de hoop de andere twee meiden te ontwijken. Zij liepen inderdaad in tegenovergestelde richting naar de bank en nestelden zich tegen de kussens aan.

"Dit gaat een lange dag worden." Zuchtte Demi zachtjes toen ze naast hem ging staan. "Die twee zijn aan het giebelen, niet te filmen."

"Ze gewoon laten, des te sneller zijn ze er klaar mee." Sam schonk de glazen vol en keek toen Demi aan. "Oké, misschien ook niet." Lachte hij en hij keek over zijn schouder naar de twee tuttemientjes die vanaf de bank naar hun keken.

"Dat laatste is een beter antwoord." Lachte Demi.

"Ach, laten we gewoon maar lol hebben vanmiddag. Ik heb nu in ieder geval jou, want ik had eigenlijk geen zin om in mijn eentje buiten de pashokjes te blijven staan."

"Hij gaat bij jou erin Deems!" De twee vrienden zuchten natuurlijk hadden ze alles gehoord, ondanks dat ze zowat fluisterde.

"Wilden jullie nog wat te drinken?" Riep Sam en gelijk waren ze stil. Beiden Sam en Demi pakten twee glazen en Demi gaf het tweede glas aan Daniek en Sam aan Loes.

"Stiekem wilt hij het echt." Gelijk kreeg Daniek twee waarschuwende blikken, ze was zeker bijdehand. "Wow, kalm aan." Het onderwerp ging gelukkig snel over op iets anders met Daniek die in haar examenjaar zat en toch ging het uiteindelijk toch nog over Daniek en haar vriend. Het leuke was dat Daniek alles bloot legde bij de twee Lammers. Het was precies het gevoel wat Demi had gehad toen ze hen nog maar net kende.

"Waar zit jij nu weer met je hoofd?" Demi keek naar Sam die het naar haar fluisterde.

"Bij hoe grappig het is dat jullie ook Daniek zo op haar gemak doen voelen. Jullie hebben de gave daarvoor." Sam glimlachte.

"Of jullie zijn gewoon makkelijk gemak gesteld."

"Wat zijn jullie nu aan het bekokstoven?" Natuurlijk was het onderonsje van Demi en Sam niet onopgemerkt gebleven.

"Helemaal niets." Zeiden beide gelijk.

"We waren gewoon aan het praten, helemaal niets bijzonders." Sam probeerde gelijk de hele boel weer te stoppen voordat Daniek en Loes opnieuw zouden beginnen. Pas toen keek Demi pas echt naar hoe hij er die dag uit zag. Hij zag er goed uit in zijn joggingbroek en shirt. Het was niet heel veel bijzonders, maar het stond hem goed. Zijn bruine krulletjes heerlijk in de war. Het gaf Demi de neiging om haar hand door ze te halen.

Daniek die haar zus goed genoeg kende om in de gaten te hebben dat ze naar hem staarde - ook al deed ze het zo onopvallend mogelijk - begon te grijnzen.

"Zullen wij maar gaan?" Zei ze, ondanks dat ze de twee echt leuk bij elkaar vond passen wilde ze niet dat Demi zo hetzelfde lot zou ondergaan als zij. Ze wilde dat het natuurlijk ging, niet geforceerd. Maar een klein beetje hulp was nooit verkeerd toch? Nog nooit was iemand er dood aan gegaan.