Gebroken Geloof

VII

"Eindelijk jou weer voor mezelf." Zei Sam dramatisch.

"Je hebt me van de week nog voor jezelf gehad gek." Toch liet de Friezin zich op de bank ploffen naast de Brabander. "Je doet net alsof het in geen jaren is voorgekomen."

"Ach, iedereen is wel eens een dramaqueen..." Demi rolde haar ogen. "Zullen we een filmpje kijken?" Demi stemde in. Ze had wel even behoefte aan een avondje helemaal niets, zeker na de wedstrijd, ondanks dat het inmiddels al ver over middernacht was. Sam trof alle voorbereidingen voor een filmpje kijken - de besloten film, wat te eten en een dekentje voor madame omdat ze daar zo van hield - terwijl Demi zich omkleedde in Sams kamer. Ze had dit keer zelf een pyjamabroek meegenomen, maar toch trok ze een trui van Sam uit de kast.

"Ik ben er klaar voor." Ze sprong op de bank en verstopte zich gelijk onder het kleedje terwijl Sam twee glazen met sap op tafel zette.

"Die trui komt me bekent voor of niet?" De onschuldige blik in Demi's ogen vertelde Sam al meer dan genoeg. "Ga ik hem nog terug krijgen of moet ik er een nieuwe voor kopen zodat jij deze mee naar huis kan nemen?" Hij knipoogde.

"Gaan we het filmpje nog kijken of blijft hij de hele tijd op pauze blijven staan?" Sam ging naast haar zitten en trok het dekentje ook over zijn eigen benen. Daarna sloeg hij zijn arm om Demi heen en nestelde zij zich dicht tegen hem aan.

"Zo beter mevrouwtje ongeduld?" Demi knikte. Natuurlijk was dat veel beter. Hoe kon je dicht bij Sam zijn nu niet veel beter noemen? De film die ze keken sloeg uiteindelijk nergens op en halverwege besloten Demi en Sam ook maar te gaan slapen. Demi die net klaar was met het opzuigen van een aantal kruimels die op de bank lagen zodat ze 's nachts niet gek zou worden van de kriebel, kreeg een kussen tegen haar hoofd geslingerd toen ze rechtop ging staan.

"Sam!" Gilde ze gelijk en ze smeet hem terug. "Klootzak!" Lachte ze er achteraan en ze bukte snel om te voorkomen dat Sam nog een keer raak zou gooien. Ze pakte het kussen van de grond en zette de achtervolging in. "Kom hier jij!"

"Alsof jij me ooit te pakken gaat krijgen. Denk nog maar eens goed..." Hij was zo druk bezig met Demi uitdagen dat hij niet in de gaten had dat ze al rennend het kussen had gegooid en hij kreeg hem tegen de zijkant van zijn hoofd.

"Wat zei je ook alweer." Sam keek haar dreigend aan en de rollen waren al snel omgedraaid. Nu zat Sam achter Demi aan. Ze gilde van het lachen en moest uiteindelijk zich toch overgeven aan Sam die zijn armen om haar middel sloeg.

"Waarom blijf je het proberen. Ik ben elke keer toch sneller." Fluisterde hij in haar oor en gooide haar vervolgens over zijn schouder.

"Wat ben je van plan?!" Vroeg Demi wantrouwend, al helemaal toen hij de badkamer in liep. "Zet me neer Lammers!" Hij begon aan de douche te klooien en voordat Demi nog maar iets kon zeggen vielen ijskoude stralen op haar rug. Ze gilde. Omdat Sam haar nog steeds over haar schouder had, draaide hij de douche snel warmer en zette haar neer. Beiden waren ze inmiddels kletsnat en hijgden ze van het lachen en rennen. Ze stonden dicht op elkaar, ze deden het wel vaker, ze waren close als beste vrienden.

Toch was het niet hetzelfde, de sfeer was niet hetzelfde, de blik in Sams ogen was niet hetzelfde. Moeizaam slikte Demi een keer en Sam streek haar natte haren uit haar gezicht.

"Je bent..." Sam leek zichzelf te corrigeren. Demi's hart bonsde als een idioot in haar borstkas. Ze was bang voor wat er zou volgen, ze had zo'n voorgevoel voor wat het zou zijn. Ze wilde iets zeggen, maar ze kreeg geen woord over haar lippen. Ze leek bevroren te zijn in het moment. Twijfelend over wat ze wilde. Wilde ze wegrennen of wilde ze dat Sam deed wat hij leek te willen?

Hij boog voorover, leek het daadwerkelijk te doen, maar hij schudde zijn hoofd en stapte uit de douche. Demi draaide de kraan voorzichtig uit terwijl ze trilde op haar benen.

"Hier." Sam gaf haar een handdoek aan. "Ik zal even wat droge spullen voor je pakken." Demi kon alleen maar knikken. Ze begon haar haren langzaam af te drogen en het gesprek met Loes vloog door haar gedachten.

Sam was een oprecht goed uitziende jongen, daar was geen twijfel over. Zijn karakter en zijn gouden hart maakten hem alleen nog maar meer boyfriend material, maar Demi twijfelde of hij geschikt was voor haar.

"Ik leg het hier neer en ga me dan omkleden in mijn kamer ja?" Demi draaide zich om naar Sam en knikte. Het was een joggingbroek met nog een trui, plus de tas die ze mee had genomen met een paar spullen die ze echt nodig had. Gelukkig zat er nog een schoon setje ondergoed in. Ze trok de natte spullen die ze nu aan had uit en haar ondergoed aan, gevolgd door de kleren van Sam.

Toen ze de woonkamer weer in kwam lag haar 'bed' al klaar op de bank. Sam legde nog snel het kussen neer en Demi kon niets anders dan glimlachen. Ze liep naar hem toe en sloeg haar armen om zijn middel.

"Bedankt Sam..." Mompelde ze tegen de stof van zijn trui. Zijn borst rommelde door zijn grinnik. "Soms ben ik toch best blij dat je die bal tegen mijn kop trapte." Nu begon hij te lachen en het ongemakkelijke was ook gelijk tussen hun weg en hij sloeg zijn armen strak om Demi heen.

"Ondanks dat jij en Rianne rondliepen als twee idioten met die eieren op zijn kop?"

"Daar zou ik voor de rest van mijn leven mee rondlopen als het nodig was om jou in mijn leven te hebben voor zolang het kan."

"Daar hoef je gelukkig niet zo voor rond te lopen." Hij leunde zijn hoofd op die van Demi. "Jezelf zijn is meer dan genoeg. En misschien af en toe iets minder vervelend zijn, maar daar zou ik nog overheen kunnen komen."

"Goed om te weten." Ze keek omhoog, met een plagerige twinkel in haar ogen. "Dan kan ik daar gewoon gezellig mee doorgaan, want het is deel van wie ik ben dus ja." Sam drukte zijn lippen tegen haar voorhoofd. Ze genoot en sloot haar ogen, ze hield van Sam, zo ver was ze, maar of het als vriend was of meer? Het zou nog even duren voordat ze dat in de gaten zou hebben.