Քեզնից հետո

Գլուխ 4

Ամբողջ գիշեր չէի կարողանում քնել։ Անընդհատ ժամին ու Անիի նկարին էի նայում։ Փաստերն էնքան շատ էին, որ ինձ դեռ սիրում ա։ Բայց ես գիտեի որ ինքը համառ աղջիկ ա, բայց եթե սիրում ա պետք ա ների։ Հաջորդ օրը գնացի դասի։ Անին չէր եկել։ Գնացի էն Արսենի մոտ։

- Բարև։
- Բարև։
- Անին ինչի չի դասի եկել?
- Քո գործը չի։
- Լավ չես։ Ասում եմ ինչ ա եղել?
- Ոչ մի բան ուղղակի չի ուզել չի եկել։
- Ա ասա նենց չի որ զանգելու եմ Իրան։
- Անին վատացել ա, հիվանդանոց են տարել։
- Ինչ? Հիմա ոնց ա? Պառկացրել են?
- Հա, բայց էսօր են դուրս գրելու։
- Մերսի Հնգեր։

Համալսարանից դուրս եկա ու գնացի հիվանդանոց։ Բայց չմտածել հեռու ավտոյով կանգնած էին։ Գիտեի, որ Անին մենակ ա, ընկերուհին ա մոտը, ծնողները չկան, բայց վախենում էի մոտենամ։ Վերջապես դուրս եկավ հիվանդանոցից։ Արսենն եկավ իրար հետ գնում էին։ Անին ավտոս տեսավ, կանգնեց ու լուռ նայեց ինձ հետո շրջվեց, բռնեց Արսենի ձեռից ու գնացին։ Սա ինձ համար ամենամեծ հարվածն էր։
Զարմանալի էր, որ հաջորդ օրը Անինդասի էր եկել։ Մեր ազատ ժամն էր, դուրս եկա ու գնում էի խանութ, տենամ մի տղա կանգնած Անիի հետ, ձեռով ոտով խոսում ա։ Թափով վազեցի ու խփեցի դրան։

- Ինչ եք անում? Հանգստացեք։ Արամ մի անի։,- անընդհատ գոռում էր Անին։
- Անի գնա լսարան։
Զարմանալի էր, բայց առանց խոսքի վազեց համալսարանի ներսը։ Մի քանի րոպե հետո, Դավոյանք եկան։
- Արամ, բաց թող։ Ինչ ես անում?
- Դավո, հեռու գնա։
- Արամ, կսպանես։
- Ինքը պետք ա հասկանա, թե ոնց պետք ա խոսեր Անիի հետ։
Դավոն էլ սկսեց խփել։ Ու մի քանի րոպեից Անիի ձայնը չլսվեց, մի հատ թրխկող լսվեց։ Անիի ուշքը գնացել էր։ Նստեցի իմ մեքենան ու հիվանդանոց տարանք։ Ամբողջ հիվանդանոցում համալսարանի տղաներն էին։ Ես ու Դավոն մտանք բժշկի մոտ։

- Հն բժիշկ? Ոնց ա Անին?
- Լավա? Բայց ինչից ուշագնաց եղավ?
- Էն կարևոր չի,- արագ պատասխանեց Դավոն։
- Եթե հուզվել ա կամ լարվել, ապա պետք ա ասեմ, որ ստրես Իրան չի կարելի։ Ինքը շատ ա ստրեսների մեջ ընկել, ու դրանից թուլացել ա օրգանիզմը։
- Բա հիմա ինչ անենք?
- Տարեք տունը, թողեք լավ սնվի, ու ստրեսների չպետք ա ենթարկվի։

Մինչե մենք կգնայինք, տենանք Արսենն ըտեղա։

- Դու ինչի ես եկել?,- բարկացած ասացի ես։
- Ես եմ կանչել,- հետևիցս հանկարծ լսեցինք Անիի ձայնը։
- Հն?
- Բա կարող ա ձեզ հետ գնայի։ Նույնիսկ չլսեցիք ինձ ու շարունակեցինք վիճել, ու հիմա ձեր պատճառով եմ այստեղ հայտնվել։,- էնքան սառն էր Անին դառել, որ չթողեցի ինչ-որ մեկը բան ասի։ Ուղղակի թողեցինք գնա, մտածի ու հանգստանա։